این نباید پایان رویای پرسپولیس باشد

پرسپولیس قهرمانی چهارمش را در فصل جاری به دست نیاورد، بلکه این قهرمانی ریشه ای چهارساله دارد و بنیانش پیش ترها در پرسپولیس گذاشته شد.

روزی که برانکو ایوانکوویچ کارش را در پرسپولیس شروع کرد، همه این را باور نداشتند که برانکو بتواند آثاری بلندمدت و جام های پی در پی برای پرسپولیس به ارمغان بیاورد، اما برانکو این توانایی را داشت که سال به سال تیمش را به ایده هایش نزدیک تر کند و قهرمانی ها را ثبت کند. حتی وقتی برانکو از پرسپولیس جدا شد، همچنان این تیم پتانسیل قهرمانی خود را حفظ کرد و این بدون اغراق از آثار ماندگار برانکو بود.

اگرچه گابریل کالدرون خوب بلد بود تیم را روی موج موفقیت پیش ببرد و یحیی گل محمدی بلد بود کار را تمام کند و چهارمین قهرمانی را ثبت کند اما نقش برانکو در پرسپولیس غیرقابل انکار است. او تیمی را ساخت که ویران کردنش آسان نبود.

پرسپولیسی ها حق دارند در جام چهارم نیز سرمربی محبوب خود را شریک بدانند، همانطور که نقش کالدرون نیز در این قهرمانی به اندازه یحیی گل محمدی ارزشمند است.

نقش برانکو در پرسپولیس نشان می دهد که یک مربی در دورانی طولانی چه آثار ارزشمندی را می تواند بجا بگذارد. اما در فوتبال ایران فرصت ایفای این نقش کمتر برای مربیان مهیا می شود. برانکو دیروز درباره چهارمین قهرمانی پرسپولیس گفت: «تبریک بزرگ خودم را به پرسپولیس برای کسب چهارمین قهرمانی متوالی عرض می کنم، حتی می توانم این جسارت را در خود بیابم که این قهرمانی را پنجمین قهرمانی پرسپولیس بدانم زیرا در فصل اول فقط با تفاضل گل قهرمان نشدیم. بیشترین تبریک خود را به بازیکنان و کادر فنی می گویم، ولی به زیباترین شکل ممکن از هواداران تیم تشکر می کنم که تمام تیم را زیر چتر حمایت خود گرفتند.»

برانکو خوب می داند چه در پرسپولیس کاشته و تا کی درو خواهد شد اما پرسپولیس هم باید این موضوع را بررسی کند که چگونه می تواند موفقیت خود را ادامه دهد و آن را در ابعادی بزرگتر در لیگ قهرمانان آسیا تکرار کند.

باشگاه پرسپولیس باید فردای جذاب تری را بسازد. در فوتبال حتی چهار قهرمانی پی در پی پایان رویاها نیست، بلکه آغاز رویاهای بزرگتر است.

پرسپولیس در طلایی ترین دورانش نتوانست قهرمان آسیا شود و این تیم برای رسیدن دوباره به فینال آسیا و قهرمانی، بازهم به ابزار و فرصت و دانش بیشتری نیاز دارد. آیا بلندپروازی های بیشتری در حال بررسی است؟

پرسپولیس باید طلایی ترین دورانش را پس از چهار قهرمانی پی در پی در لیگ برتر به قهرمانی در آسیا پیوند بزند. این می تواند بزرگترین هدف باشگاه در آینده نزدیک باشد اما آیا این هدفگذاری را در باشگاه پرسپولیس می بینیم؟

شاید پرسپولیس برای رسیدن به موفقیت های بزرگتر به مربی بزرگتر از برانکو نیاز داشت اما امروز با یحیی هم جام برده و بررسی این موضوع که برای قهرمانی در آسیا گام های مهم تری باید برداشت، انگار دور از ذهن است و چهار قهرمانی پی در پی را اوج خواسته ها تلقی می کنند.