این پرسپولیس قهرمان می شود؟

 اتفاق خوب برای پرسپولیس خوردن گل در دقایق پایانی بود.پیروزی با آن نمایش، با آن ترکیب و با آن تفکر آدرس غلطی را به ژوزه می داد. درست مثل داربی که به اشتباه به پرسپولیس فهماند مهدوی کیا هافبک دفاعی خوبی است.آنچه مهدی در اهواز به نمایش گذاشت نمایشی نوامید کننده بود از یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران. این حرف یک ادعای گتره ای نیست برای اثباتش بشمارید او چند بار توپ سالم گرفت چند پاس مفید داد.

با این روند قهرمانی پرسپولیس تقریبا محال است. هفت هفته زمان مناسبی برای شناختن یک مجموعه است و از این حیث دیگر بهانه ای در دستان مانوئل نیست اما حالا او به معجونی دست پیدا کرده که نه زیبایی دارد و نه با آن می شود  به راحتی پیروز شد. این ملغمه ژوزه است؛ سه نفره کردن خط دفاعی، بدترین نوع بازی گرفتن از ماهینی و پولادی،اعتماد مغزسوز به غلامرضا رضایی ، آزمودن دوباره مهدوی کیا در هافبک دفاعی و مهمتر از همه از بین بردن روحیه بهترین خرید پرسپولیس .حالا کریم انصاری فرد به یک ذخیره نشین محض تبدیل شده و نوع نمایش او در تمرینات نشان می دهد نه این زودی ها نه به ترکیب اصلی بر می گردد و نه مهاجمی است در قواره آقای گل.بله اتفاق خوب همان رخدادی بود که مقابل فولاد رخ داد. هفته اول پرسپولیس در آبادان تقریبا با چنین روشی موفق به پیروزی شد و همان سه امتیاز فریب بزرگی بود تا امتیازات فراوانی از کف قرمزها برود.

نقطه کلیدی بازی با فولاد که ثابت می کند این تیم تنها با معجزه عرضه قهرمان شدن دارد به دقایق بعد از گل محمد قاضی مربوط می شود. نیمه دوم بوی تساوی می داد. فولاد تیمی بیمارتر از پرسپولیس است که در خانه تماشاگرش با بطری سر سرمربی را نشانه می رود. بنابراین ترس از باخت در نیمه دوم تقریبا همان نمایش کسل کننده داربی را تداعی می کرد اما تنها حرکت هجومی پرسپولیس در تمام بازی همان سانتر حسین ماهینی و ضربه سر قاضی بود.

زننده گل تا قبل از گل ضعیف ترین بازیکن میدان بود که در رقابت توپ لو دادن با غلامرضا رضایی توانسته بود مچ حریف را بخواباند.انتظاری هم جز این نمی رود چون  قاضی «تنها »ضربه زننده خوبی در باکس است.در آن سو حسین ماهینی نشان می دهد دفاع مطمئنی در جناح راست نیست. او یک پنالتی داد در دو کورس جا ماند و سرانجام باعث گل دریافتی پرسپولیس شد.در صورتی که به راحتی قادر بود بخاطر قد بلندترش نسبت به ایوب کلانتری توپ را دور کند اما  در عوض در تایمینگ اشتباه کرد تا سرانجام درهمین بازی با فولاد مشخص شود اگر ژوزه همچنان اصرار به بازی دفاعی با این مهره ها داشته باشد تنها ضرر نصیب پرسپولیس و او می شود.

ماهینی همه آموخته هایش مربوط به پنجاه متر زمین حریف است.تخصص او گریز است و ارسال سانتر . اما ژوزه پای او را می بندد تا او عوض اینکه گلسازی  کند خالق فاجعه برای تیمش باشد.اتفاق خوب یعنی همان گل دقیقه نود کلانتری تا بواسطه از دست رفتن دو امتیاز ما راحت تر  از ژوزه بپرسیم چرا باید یکی از بهترین راست های ایران در تیم  تو مبدل به یکی از بدترین بازیکنان زمین شود؟ماهینی یک سانتر عالی داشت و می توانست با حضور در زمین فولاد  درصد موقعیت های تیمش را بالا ببرد اما ژوزه او را به هجده قدم تیم خودی فراخواند تا مردی که یک بار پنالتی «مفت» داده بود برای بار دوم باعث گل حریف شود.

قطعا با این  افکار ژوزه این بازیکنان دوره اوجی را نخواهند دید.ماهینی در تیم او مبدل به دالان نفوذ شده است.ایمون زاید در دقایق حضورش در زمین نشان داد نه تنها لایق حضور در داربی نبود که حتی با این سطح آمادگی روحی و روانی سکو هم برای او زیاد نبود.محمد قاضی که می تواند خطر آفرین ترین بازیکن قرمزها در هجده قدم باشد در طول نود دقیقه تقریبا نود درصد در بیرون باکس است و نداشتن تکنیک از اوبازیکنی ساخته که تنها  خوب توپ خراب می کند.

نقطه کلید بازی با فولاد دقیقا به اتفاقات بعد از گل قاضی مربوط می شد. جایی که پرسپولیس می توانست به راحتی بر اندوخته اش بیافزاید اما یکی مثل زاید در عرض ده دقیقه بالای سه بار توپ خراب کرد.علی کریمی در هنگام دفاع حتی یک بار هم موفق به متوقف کردن بازیکن حریف نشد. مهرداد پولادی در پنج دقیقه پایانی تنها به دنبال سایه یار حریف دوید و سرانجام این مهدی مهدوی کیا بود که به راحتی اجازه داد بازیکن فولاد مقابلش توپ را سانتر کند  تا به همین راحتی پرسپولیس مقابل تیمی متوقف شود که آن تیم ده ها برابر بیمار تر از سرخهاست.

خود فریبی بس است ؛جرقه ای در کار نیست حتی اگر آنها این بازی را هم می بردند باز هیچ  تغییری در صورت مسئله پدید نمی آمد. پرسپولیس در بازی های ابتدایی  لیگ تقریبا متوسط رو به بالا خوب بازی می کرد و نتیجه نمی گرفت حالا مصیبت بار بازی می کند و نتیجه نمی گیرد.شاید تا شش هفته دیگر شناخت ژوزه از این بازیکنان و لیگ تقریبا کامل شود اما قطعا تا آن روز نیمی از این بازیکنان بخاطر بی توجهی معنادار سرمربی مبدل به فجایایی می شوند شبیه به ایمون زاید در اهواز. به قرمزها پیش از این ثابت شده  برای قهرمانی در لیگ نمی توان به غلامرضا رضایی (حتی آماده) اعتماد کرد برای قهرمان شدن احتیاج به مهاجم آماده ای مثل کریم انصاری فرد است که متاسفانه ژوزه با بی اعتمادی عجیبش او را سوزاند. پرسپولیس با «غلامرضا ها» قهرمان نمی شود که اگر شدنی بود تا به حال شده بود!