بازگشایی تونل قطر- پرسپولیس بعد از 30 سال

از پرسپولیس الان تا 30 سال پیش انگار یک دنیا فاصله است. نه کاری به غیرت و تعصب بازیکنان دارم نه بحث کیفیت و استعدادشان را پیش می کشم. تمرکزم در این مطلب روی پولی است که ستاره های تیم از باشگاه شان می گیرند.

واقعیت اینکه 30 سال قبل باشگاهی وجود نداشت. فقط یک تیم فوتبال بود که هر هفته مسابقه می داد و کلی آدم را آخر هفته جمع می کرد داخل استادیوم و به نوعی روزشان را می ساخت ضمن اینکه از آخر آن هفته تا هفته بعد که دوباره بازی کند زمینه کری خواندن با هوادار تیم رقیب را هم فراهم می کرد.

امروز و بعد از 30 سال پرسپولیس باز هم خیلی به باشگاه در معنای اصلی لغت شبیه نیست و غیر از این تیم فوتبال نه تشکیلات آکادمی درست و حسابی دارد نه در سایر رشته ها فعالیت مستمر. به لحاظ درآمدزایی و اسپانسرینگ هم همه چیز سطحی بین آماتور و نیمه حرفه ای گرفته و همچنان هشت باشگاه گرو نه اش بوده و خیلی از کارها غیراصولی پیش می رود.

با وجود اینها بازیکنان پرسپولیس کم پول نمی گیرند. یعنی در مقایسه با سی سال قبل همه چیز عوض شده تا جایی که ستاره های آن دوران طلایی با مقایسه شرایط الان و ده سال اخیر با دوران خودشان آهی از ته دل بکشند و یکی که ازشان بپرسد «اگر الان بازی می کردید چقدر قرارداد می بستید؟» یک رقم نجومی را با خیال راحت و دل قرص تحویل جوانک سؤال کننده بدهند.

با این احوال شرایط امروز ستاره های مهم پرسپولیس شباهت زیادی به وضعیت ستاره های سی سال قبل تیم پیدا کرده. همان روزگاری که بازیکنان شاخص پرسپولیس برای یک فصل هم که شده به قطر می رفتند تا پول خوبی از فوتبال بازی کردن شان بگیرند و زندگی شان را سر و سامان بدهند چون قبل از آن هیچ چیز از فوتبال نصیب شان نشده بود.با شنیدن اخبار و شایعات مربوط به کوچ احتمالی دو ستاره دیگر پرسپولیس به قطر شرایط تیم فعلی تا حدود زیادی شبیه به تیم سی سال قبل شده. همان زمانی که ناصر محمدخانی و درخشان راه رفتن به قطر را برای بقیه ستاره های تیم باز کردند و پشت بند آنها پنجعلی، پیوس، کرمانی مقام، عاشوری و شیرمحمدی برای یک فصل هم که شده به دوحه رفتند و پول خوبی با خودشان به تهران آوردند که به نوعی پایه زندگی فعلی شان را سفت کرده.

حالا صحبت از احتمال پیوستن احمد نوراللهی و محمدحسین کنعانی زادگان دو بازیکن ملی پوش پرسپولیس به تیم های قطری است و غیر از سایت های این کشور خبرنگارانشان هم جداگانه به این مطلب می پردازند. کادر فنی پرسپولیس هم از پیشنهادهای کنعانی خبر دارد اما از آفرهای احتمالی احمد نور بی خبر است.

در عین حال همه از ضرر و زیان های رفتن ترابی و شجاع از پرسپولیس به قطر خبر دارند. البته زیانی که پرسپولیس دید نه خودشان. در این بین ترابی برگشت و شایعه بازگشت شجاع هم شنیده می شود. شاید نوراللهی و کنعانی هم یک فصل به قطر بروند، پول خوب بگیرند و بعد مستقیم به همین پرسپولیس برگردند.

هفت ماه قبل شجاع پیش خودش دودوتا چهارتا کرد که بعد از ازدواجش اگر بخواهد یک آپارتمان در مناطق لاکچری تهران بگیرد و مقروض نشود با رقم قرارداد پرسپولیس نمی تواند اما با قراردادهای 700-600 هزار دلاری قطری ها و با تفاوت وحشتناک نرخ دلار و ریال این کار شدنی است حتی اگر به قیمت یک سال فحش خوردن از هواداران و ریزش 500 هزار تایی فالوورهایش در اینستاگرام باشد.حالا هم احتمالاً احمد نور و کنعانی به این مسأله فکر می کنند و پیشنهادهای دلاری ذهن شان را قلقلک می دهد.

اما با بازگشت ترابی به پرسپولیس تونل دوحه – تهران بین لیگ قطر و پرسپولیس باز شد و احتمال دارد بازگشت شجاع این معبررا عریض تر هم بکند. تونلی که سی سال قبل یکی از ستاره های آن زمان پرسپولیس در حفر و عریض کردنش نقش داشت. مرتضی کرمانی مقام که از هواداران لقب «به به تو» فوتبال ایران را گرفت و یک سال در الاتحاد (الغرافه) بازی کرد اما برخلاف پیوس، درخشان، شیرمحمدی، محمدخانی و پنجعلی که همه غیر از درآمدشان از مربیگری و مدرسه فوتبال بیزنس دیگری مثل مغازه، ساختمان سازی و... راه انداختند و صاحب خانه و ماشین و ... شدند همین حالا در خانه اجاره ای زندگی می کند.

کرمان مقدم می گوید: «در پرسپولیس که بودیم اصلاً پولی نبود. شاید سالی 30-20 هزار تومان که آن را هواداران به علی پروین می دادند و او هم بین ما پخش می کرد. الان انصافاً پرسپولیس خوب پول می دهد اما بازیکنان هم حق دارند فکر زندگی خودشان باشند و طبیعی است هر کسی به زندگی اش فکر کند. دوران ما پولی در کار نبود و فقط به عشق مردم بازی می کردیم. آن مقطعی هم که رفتیم قطر فقط به خاطر مشکل مالی بود.»

کرمانی یکی از آنهایی است که پول خوبی گرفت اما آینده نگر نبود. اتفاقی که بعید است برای بازیکنان فعلی پرسپولیس بیفتد: «سال اول 13-12 میلیون گرفتم که با آن پول می توانستم 13-12 تا آپارتمان در تهران بخرم. اصلا می توانستم دو تا خیابان را بخرم چون آن زمان همه چیز ارزان بود اما برخلاف هم دوره ای هایم که زرنگ بودند و بلد بودند از پولشان چطوری استفاده کنند من نتوانستم و اهمیتی هم ندادم. یک کاری شروع کردیم که به جایی نرسید ضمن اینکه یکی دو تا از رفقا هم پول مان را خوردند و اینجوری شد که همه چیز از دستم رفت.»

کرمانی می گوید نه مشاور خوبی داشت نه اینکه خودش اهل حساب و کتاب بود کما اینکه همین حالا هم که افسوس می خورد ته جمله اش می گوید بی خیال، تنت سلامت: «من که رفتم قطر مدتی بعد همسرم آمد و پسرم هم همان جا به دنیا آمد. من اقامت قطر داشتم اما دیگر نرفتم و سوخت. با توجه به اینکه پسرم آنجا به دنیا آمد می توانستم شرایط خوبی داشته باشم اما نماندم.»

اما موضوع عجیب درباره کرمانی و ستاره های آن زمان پرسپولیس این بود که بلافاصله بعد از رفتن به قطر دوباره به پرسپولیس برمی گشتند. مسأله ای که در مورد ترابی و امیری (این یکی به ترکیه رفت) اتفاق افتاد اما معلوم نیست در مورد شجاع هم مصداق پیدا کند یا اگر کنعانی و نوراللهی به قطر رفتند مستقیم برگردند به تیمی که در آنجا معروف شدند: «وقتی می خواستم برگردم از بهمن پیشنهاد ده میلیونی داشتم به علاوه یک خودرو اوپل اما نرفتم چون کسی که خونش قرمز باشد انتخابی جز پرسپولیس ندارد ضمن اینکه در قطر پول خوبی هم گرفته بودم و دستم باز بود. البته در 31 سالگی همان سالی که تیم با استانکو قهرمان شد از یک تیم اصفهانی و یک تیم دیگر پیشنهاد داشتم که نرفتم چون فکر می کردم در پرسپولیس می مانم اما هیچ جا نرفتم و همان سال فوتبالم تمام شد.»

30 سال قبل کوچ مقطعی ستاره های مهم پرسپولیس به قطر قهرمانی دوم جام در جام را از پرسپولیس گرفت و سال قبل رفتن ترابی و شجاع باز هم به قطر کاری کرد تا تیم در یک قدمی جام قهرمانی قاره از رسیدن به آن باز بماند. حالا همه نگرانند که دوباره این سناریو تکرار شود و حتی اگر تونل پرسپولیس – قطر باز شده و این رفتن ها بازگشتی هم در کار داشته باشد بیم آن می رود که جدایی حتی مقطعی ستاره های مهم تیم لطمات بزرگی به پرسپولیس بزند. مثلاً اینکه رویای قهرمانی آسیا را دوباره نقش بر آب کند؛ از این مهم تر هم مگر داریم؟