بازگشت به گذشته با پروفسوری که لیسانس داشت

برانکو ایوانکوویچ که چهارشنبه شب از روی سکوهای ورزشگاه آزادی به تماشای بازی پرسپولیس و النصر نشست، امروز هم در اهواز نیست که روی نیمکت سرخپوشان بنشیند اما او رسماً سرمربی پرسپولیس است.

ليسانسيه اي كه از سوي بلاژويچ پروفسور خطاب شد و قبل از آن كه چيرو واقعيت را درباره اش بگويد و اعتراف كند پروفسور نبوده، از دستيار اولي سرمربي تيم ملي ايران به سرمربيگري دو تيم ملي اميد و بزرگسالان كشورمان رسيد، از هفته گذشته روي كاغذ سرمربي پرسپوليس شد اما پنج شنبه اين هفته براي اولين بار روي نيمكت پرسپوليس مي نشيند.
پرسپوليس قبل از اين كه با سپاهان بازي كند و اين بازي خانگي در هفته بيست و ششم ليگ برتر چهاردهم نقطه شروع رسمي كار برانكو در ليگ برتر چهاردهم شود، يك بازي بدون برانكو با استقلال صنعتي خوزستان در اهواز دارد و بدون توجه به اين بازي، مي خواهيم بازگشت برانكو را بهانه اي قرار بدهيم براي فلاش بك به گذشته هاي نه چندان دور و بررسي روابط سرمربي فعلي پرسپوليس و سرمربي اسبق تيم ملي ...
شايد بد نباشد با مرور گذشته هاي نه چندان دور، تمامي دعواهاي برانكو را يادآوري كنيم و تمامي پسران او را به ياد بياوريم ... خواندن اين مطلب ضرري ندارد اما پيگيري اين مطلب پيگرد قانوني دارد، به خصوص براي آنهايي كه سرشان درد مي كند براي تكذيب حقايق و به تصور اين كه مردم ما حافظه تاريخي ضعيفي دارند، منكر گذشته و اتفاقات قديمي مي شوند!
از اين دسته دوستان توقع داريم از سر تقصيرات ما بگذرند و بي خيال پيگيري اين مطلب شوند. اصلاً شما تصور كنيد اين نوشته «تحريف تاريخ» است، هر گونه تشابه اسمي اتفاقي است و شخصيت هايي كه در اين نوشته نام شان برده مي شود، ما به ازاي بيروني ندارند!

تمام دعواهاي برانكو
تا روزي كه ميروسلاو بلاژويچ در ايران بود، همه برانكو را به عنوان يك مربي آرام و بي صدا مي شناختند. در واقع ميروسلاو بلاژويچ يك برون گراي احساسي و افراطي بود و برعكس او، برانكو انساني درون گرا بود كه احساساتي نمي شد، به هم نمي ريخت و آرامش خود را حفظ مي كرد. هر قدر بلاژويچ به جنجال، هياهو و سروصدا علاقه داشت، برانكو از تنش و درگيري بيزار بود و ترجيح مي داد وارد هيچ دعوايي نشود.
شايد يكي از دلايلي كه صفايي فراهاني تصميم گرفت بعد از رفتن بلاژويچ، هدايت تيم ملي را به برانكو بسپارد، همين آرامش او بود. فوتبال ايران آن زمان بعد از تنش ها و تشنج هايي كه پيرامون چيرو به وجود آمد، به آرامش نياز داشت و رئيس وقت فدراسيون فوتبال اين آرامش را در وجود برانكو جست وجو مي كرد.
برانكو زمان حضورش در ايران، دعواي خاصي نداشت و اگر مواردي هم بود، در حد اختلاف بود...
در اين فلاش بك، از اختلاف با ايمان مبعلي، فرهاد مجيدي، رضا عنايتي و جواد كاظميان كه خودشان را قربانيان سليقه برانكو مي دانستند و همچنين اختلاف با مجيد جلالي و چند مربي ايراني ديگر كه برانكو را از لحاظ فني اصلاً قبول نداشتند و حتی فعلاً از دعوای منتقدان رسانه ای که برانکو را برای نیمکت ایران کوچک می دانستند، فاكتور مي گيريم و فقط به چند مورد مهم اشاره مي كنيم...

تمام پسران برانكو
برانكو ايوانكوويچ مثل هر مربي ديگري و اصولاً مثل هر انساني سليقه خاص خودش را داشت و مطابق اين سليقه، برخي افراد را مي پسنديد و از برخي چهره ها خوشش نمي آمد. مثلاً او عاشق فخرالدين داود بگوويچ، مربي دروازه بان هاي تيم ملي بود كه حتي توان شوت زدن به سمت دروازه را هم نداشت اما با وجود اين كه احمد سجادي دروازه بانان تيم ملي را تمرين مي داد، برانكو جناب فخرالدين را به عنوان دستيار روي نيمكت مي نشاند تا تيم ملي زمان او تنها تيم ملي تاريخ فوتبال جهان باشد كه دو مربي دروازه باني داشت. برانكو همچنين به ملادن فرانچيچ علاقه مند بود كه اگر نبود، هرگز او را به باشگاه فولاد پيشنهاد نمي كرد. ايوانكوويچ، گمالوويچ را هم دوست داشت و حتي با وجود اين كه نيمكت تيم ملي براي نشاندن يك دستيار جديد جا نداشت، او را به عنوان همكارش به جلسه هاي فني فرامي خواند.
البته فخرالدين، گمالوويچ يا ملادن فرانچيچ را نمي توان پسران برانكو ناميد و بهتر است اين مثلث، برادران ايوانكوويچ ناميده شوند. پسران برانكو شامل فوتباليست هايي است كه تحت هر شرايطي در تيم او جا داشتند.

نصرتي فاميل برانكو
علاقه برانكو به محمد نصرتي به حدي شديد بود كه سوژه شوخي ملي پوشان با اين مدافع شد و رفقاي نصرتي در اردوي تيم ملي به شوخي به همبازي خود مي گفتند فاميل برانكو!
برانكو به فوتبال نصرتي اعتقاد خاصي داشت و به همين دليل منطقه بازي او را تغيير داد تا به عنوان مدافع چپ در تيم ملي جايگاه ثابت داشته باشد. برانكو همين حالا هم احتمال دارد براي فصل بعد نصرتي را به پرسپوليس برگرداند. البته الان ديگر بعيد است محمد حاضر شود به خاطر برانكو دفاع چپ بازي كند!

ابراهيم ميرزاپور
ارث بلاژويچ
برانكو دوست داشتن ابي را از بلاژويچ به ارث برد و بعد از رفتن چيرو هم ميرزاپور دروازه بان اول تيم ملي ماند. 5 سال تمام منتقدان فرياد زدند بازي با پاي ميرزاپور ضعيف است اما گوش برانكو بدهكار نبود و در نهايت تيم ملي از همين ناحيه در جام جهاني ضربه خورد. بعد از شكست مقابل مكزيك در جام جهاني آلمان، وقتي ميرزاپور مي خواست براي آب درماني به استخر برود، بابك ميلاني خبرنگار ايراني بيلد آلمان به شوخي گفت: اگر شناي ميرزاپور هم مثل بازي با پايش باشد، غرق مي شود. البته او غرق نشد و همچنان دروازه بان اول برانكو ماند.

جلال كاملي مفرد
پاي ثابت
منتقدان برانكو مي گفتند كاملي مفرد معمولي ترين مدافع ليگ برتر است و دليلي ندارد در تيم ملي باشد اما يك گوش برانكو در بود و گوش ديگر دروازه و در هر فهرستي نام جلال كاملي مفرد به چشم مي خورد.
البته گزينه هاي ديگري مثل ستار زارع، ناجي بداوي، سيدمحمد علوي و... هم در تيم ملي بودند كه برانكو علاقه خاصي به آنها داشت. حتي ابراهيم تقي پور هم كه تا جام ملت هاي آسيا (پكن 2004) مدام دعوت مي شد اما حكايت جلال كاملي مفرد چيز ديگري بود، مدافعي كه با رفتن برانكو، ستاره بختش افول كرد.

حسين كعبي
سنگ تمام
در قابليت هاي فني حسين كعبي ترديدي وجود نداشت. كعبي دوران اوجش تا ليگ برتر جزيره هم پيشروي كرد و نمي توان از برانكو بابت ميدان دادن و اعتماد كردن به او انتقاد كرد اما به هر حال خيلي ها مي گفتند برانكو به حدي شيفته بازي كعبي است كه حتي پست مهدي مهدوي كيا را در تيم ملي تغيير داده تا حسين كعبي فيكس بازي كند و در 1-3-2-4 او مهره ثابت باشد. از حق و انصاف نگذريم كعبي هم براي برانكو سنگ تمام مي گذاشت. او با سر توي دل حريف و با لگد توي صورت فيگو مي رفت!

علي دايي
پسر ارشد
به خاطر نداريم برانكو سرمربي تيم ملي بوده باشد و علي دايي تعويض شده باشد، حتي به ميل و اراده خودش! از شوخي گذشته زمان سرمربيگري برانكو، علي دايي تحت هر شرايطي در تيم ملي فيكس بود و فرقي نداشت بازي مهم باشد يا غيرمهم، حريف قدبلند باشد يا كوتاه قد، دايي گل بزند يا نزند!
اين درست كه آن زمان ما در فوتبال مان مهاجمي در حد و اندازه و قد و قواره دايي نداشتيم و طبيعي بود او فيكس بازي كند اما به هر حال برانكو بابت اينكه دايي را تعويض نمي كرد، كلي انتقاد شنيد و مي گفتند جرأت چنين كاري را ندارد.

برانكو و دادكان
اولين اختلاف
محمد دادكان كه جانشين صفايي فراهاني شده بود، در آستانه بوسان به دليل نداشتن زمان، برانكو را حفظ كرد اما با وجود قهرماني تيم اميد در بازي هاي آسيايي 2002 اعتقاد داشت برانكو نمي تواند سرمربي تيم ملي بزرگسالان باشد و بايد دستيار همايون شاهرخي شود. اين اختلاف منجر به جدايي برانكو و انتخاب شاهرخي به عنوان سرمربي تيم ملي شد اما تيم ملي نتيجه نگرفت و با دخالت سازمان تربيت بدني و فشار منتقدان رسانه اي، برانكو برگشت و البته تا روز آخري كه در ايران بود، هرگز با دادكان اختلاف و مشكل پيدا نكرد چون پذيرفت تابع او باشد!

برانكو و خداداد
مثل ميروسلاو
برانكو دشمني با خداداد را هم مثل دوست داشتن ابراهيم ميرزاپور از زمان بلاژويچ به ارث برد و به همان اندازه كه ميرزاپور را دوست داشت، از خداداد خوشش نمي آمد! او غير از مقطعي كه با فشار رسانه هاي گروهي و دخالت محمد دادكان ناچار به دعوت از خداداد عزيزي شد، هرگز علاقه نداشت خداداد پيراهن تيم ملي را بپوشد. او با بازگشت هاشميان به تيم ملي كه خواسته مهرعليزاده، دادكان و مردم بود، كنار آمد اما زير بار بازگشت عزيزي نرفت. شايد روحيات او با روحيه خداداد سازگار نبود و شايد هم بعضي ها مي گفتند؛ «برانكو يادت باشه، خداداد نبايد باشه!»

برانكو و لوكا
هموطن مخالف
لوكا بوناچيچ اصلاً برانكو را قبول نداشت. حتي شايعه اي كه درباره شخصيت برانكو راه افتاد هم زير سر لوكا بود كه در جمع خبرنگاران و به شكل خصوصي گفت برانكو ... است! عده اي مي گفتند اختلاف برانكو و لوكا ريشه در دعواي هميشگي ساكنان شمال و جنوب كرواسي دارد اما نزديكان لوكا ادعا داشتند اصلاً چنين چيزي نيست و بوناچيچ كه برانكو را خوب مي شناسد و مي داند او مربي بزرگي نيست و فقط به خاطر برخي روابط، در تيم ملي كرواسي دستيار بلاژويچ شده بود، حرص مي خورد از اينكه او را روي نيمكت تيم ملي ايران مي بيند و خودش در كشور ما مربي باشگاهي است.

برانكو و علي آبادي
كابوس بركناري
اين هم از اختلافات پنهان برانكو ايوانكوويچ بود كه بعد از جام جهاني 2006 آلمان علني شد. آنجا كه برانكو مصاحبه كرد و گفت تا لحظه اي كه هواپيماي حامل كاروان تيم ملي ايران در فرودگاه آلمان بنشيند، هر لحظه منتظر بودم علي آبادي دستور بركناري ام را صادر كند چون به گوشم رسيده بود رئيس سازمان تربيت بدني نمي خواهد در جام جهاني، من روي نيمكت ايران باشم... اين برداشت برانكو ريشه در مصاحبه هاي علي آبادي عليه او و دادكان داشت و البته از داخل فدراسيون هم به برانكو مي گفتند علي آبادي دنبال بركناري تو است و دادكان مخالفت مي كند.

برانكو و علي كريمي
لگد به تعويض!
وقتي گفتند علي كريمي قرار است در پرسپوليس دستيار برانكو شود، آنهايي كه ماجراي بازي ايران و پرتغال در جام جهاني 2006 را به ياد داشتند، باور نكردند. علي كريمي كه اصلاً از لحاظ فني برانكو را قبول نداشت و قبل از پرواز به آلمان به صورت خصوصي به دادكان گفته بود كاش برانكو را بركنار مي كرديد تا در جام جهاني شانس صعود داشته باشيم، در تقابل با پرتغال وقتي تعويض شد، به كيف پزشك تيم ملي لگد زد. اين لگد واكنش اعتراض آميز جادوگر به تعويضش بود. كريمي در جريان بازي با آنگولا هم از فرمان برانكو كه مي خواست او را به ميدان بفرستد، سرپيچي كرد. آخرين اختلاف برانكو در ايران با كريمي بود.