بازی خطـــرناک / پرسپولیس دیگر ناامید نیست و صعود را ناممکن نمی داند

پرسپولیس یکشنبه شب به ازبکستان سفر می کند تا عصر روز سه شنبه در هفته دوم از مرحله گروهی فصل جدید لیگ فوتبال قهرمانان آسیا روبه روی تیم معروف بنیادکار این کشور بایستد. بنیادکار در دیدار اولش در گروه اول این لیگ و ساعاتی بعد از اینکه سرخ های تهرانی در ورزشگاه آزادی تیم لخویای قطر را در نیمه دوم به توپ بستند و صفر – 3 برنده شدند، در زمین النصر عربستان به نتیجه تساوی یک – یک رسید که به نوعی یک پیروزی بود و اواخر بهمن ماه در مرحله پلی آف الجزیره امارات را هم که از بهترین تیم های چند سال اخیر در منطقه غرب آسیا بوده، حذف کرده بود.
خطرناک بودن دیدار سه شنبه پرسپولیس برابر تیم سابق اسکولاری و ریوالدو فقط به سبب مسائل فوق نیست و باشگاه های ازبکستانی همسو با تیم ملی کشورشان در سال های اخیر رشدی دوباره داشته اند. هفته پیش در شروع رقابت های امسال لیگ قهرمانان نیز دو تیم از جمع 4 تیم نماینده ایران به رقبای خود در خاک ازبکستان باختند و هر دو نیز نه مغلوب شانس و اقبال نامساعد خویش بلکه تسلیم رقبایی شدند که به وضوح و کمی تا قسمتی از آنها بهتر بودند. یکی نفت تهران که در گروه دوم یک – 2 به پاختاکور، آماده ترین تیم فعلی ازبک ها باخت و آن هم در حالی که رقیب بیش از 40 دقیقه با یک یار کمتر از نفت بازی می کرد و دیگری تراکتورسازی که در گروه چهارم آسیا برتری صفر – یک نیمه اول خود برابر نسف قارشی را با شکست یک – 2 در پایان وقت عوض کرد و شانس آورد که دو سه گل دیگر نخورد. طی این مسابقه، نسف همه کسانی را که دو فصل پیش بازی های متوسط این تیم را برابر استقلال در ادوار قبلی این مسابقات دیده بودند، از پیشرفت فنی چشمگیر خود حیرت زده کرد.

یک مشکل ویژه
همه اینها به این معنا نیست که پرسپولیس هم در شهر تاشکند چاره ای جز قبول شکست مقابل بنیادکار نخواهد داشت اما شکی نیست که این مسابقه بسیار خطرناک و از دیدار اول قرمزها که برابر لخویای قطر در تهران بود، به غایت سخت تر خواهد بود. متاسفانه به خاطر قرعه و اقبال بد گذار هر چهار نماینده ایران مقابل رقبای ازبک شان در مرحله رفت به زمین این حریفان افتاده و به این سبب با یک فاکتور تضعیف کننده اضافی هم مواجه شده اند و آن بازی کردن در سرمای شدید زمستانی و زیر ریزش برف و باران و روی زمین های لغزنده این کشور است که هفته پیش هر دو تیم نفت و تراکتورسازی را بسیار آزار داد و در شکست های آن دو تیم بی تأثیر نبود، حال آنکه اگر در دیدارهای برگشت به خانه این تیم های ازبک می رفتند در هوای گرم تر فروردین و اردیبهشت از این مشکل معاف می بودند.

سوال بی پاسخ
پرسپولیس اما مسائل و سلاح هایی برای کاستن از امتیازات بنیادکار در دیدار روز سه شنبه دارد. یکی روحیه بسیار خوبی است که قرمزها بعد از پیروزی عالی شان مقابل لخویا در دیدار اول خود به دست آورده اند. آنها با این برد از خود کم بینی رها شدند و ایمان آوردند که اگر با همه وجود بجنگند، هیچ یک از حریفان شان در گروه اول شکست ناپذیر نخواهند بود. به واقع اگر سرخ ها در تاشکند همانطور بازی کنند که در نیمه دوم دیدار با لخویا رویت شد، کسب نتیجه ای مساعد در آنجا حتمی خواهد بود اما سوالی که این روزها قرمزها به کرات از یکدیگر می پرسند و پاسخ صریحی را بر آن نمی یابند، این است که آیا تکرار نمایش روز مسابقه با رقیب قطری برای پرسپولیس در دیدارهای بعدی شان هم میسر است یا آن بازی فقط جرقه ای بزرگ و تصادفی بود که از یک تیم پاک باخته در شرایطی تقریبا انتحاری و برای راضی کردن خیل هواداران مایوس شده قرمزها سر زد؟

بازی های عجیب
روزگار بازی های عجیبی دارد؛ پرسپولیس در شرایطی لخویا را خرد کرد که در گمانه زنی های قبل از شروع مسابقات تقریبا همگان می گفتند که در میان چهار نماینده ایران سه تیم فولاد، تراکتورسازی و نفت آبروداری خواهند کرد و تنها تیمی که احتمال فرو پاشیدن و لطمه زدنش به فوتبال ایران وجود دارد، پرسپولیس است که در بدترین شرایط خود با یک لخویای سرشار از مهره های خارجی گرانقیمت بازی داشت. لابد شما بهتر از ما می دانید که شرایط کاملا برعکس شد و هر سه نماینده دیگر کشورمان با نمایش هایی پرنوسان و کسب نتایجی ضعیف چیزی را بر اعتبار فوتبال ایران نیفزودند و تنها تیمی که افزود و موجب غرور ملی شد، پرسپولیس بود. شاید یکی از دلایل بزرگ آن نمایش عالی، انگیزه بسیار قوی قرمزها برای جبران یک فصل سرشار از ناکامی در صحنه های داخلی از طریق درخشش برابر لخویا در یک میدان بین المللی بود و قدر مسلم اینکه صرفنظر از نتایج حاصله شور و شوقی که از سرخ ها در هفته اول رقابت ها رویت شد و انرژی انفجاری که مقابل لخویا از خود بروز دادند، در هیچ یک از سه تیم دیگر ایرانی به چشم نخورد. این انرژی و طلبیدن پیروزی با همه وجود وقتی با روانی حرکات و پاسکاری های سریع و دقیق قرمزها در نیمه دوم همراه شد صحنه هایی را آفرید که دیدیم و نتیجه ای را به جا گذاشت که خوشبین ترین هواداران سرخ نیز آن را باور نداشتند.

تمرین در آرامش
آرامشی که کسب برد قاطع با اختلاف سه گل در اردوی قرمزها به وجود آورد، این اثر و خاصیت را هم داشت که آنها را به تمرین در فضایی کم حاشیه و بدون دغدغه در روزهای بعدی قادر ساخت. حالا و لااقل تا زمان یک ناکامی احتمالی تازه کسی حرف از تغییر مربی در پرسپولیس نمی زند و حمید درخشان و دستیارانش قادرند با فراغ بال نسبی برای مسابقه سه شنبه برنامه ریزی کنند و بازیکنان را در قالب های فنی که گمان می کنند برای این دیدار مفیدتر است و می تواند موجب کسب نتیجه شود، قرار بدهند.
اینکه درخشان و یارانش چقدر از این فرصت که در فصل جاری برای پرسپولیس نادر و کمیاب بوده سود خواهند جست و بنیادکار چقدر مجال و میدان برای خودنمایی به آنها خواهد داد، مسائلی است که نامشخص می نماید اما سه شنبه هم می تواند روز تکرار یک کوشش بزرگ و موفق تازه و به تبع آن استمرار آرامش فعلی قرمزها در تاشکند باشد و هم روز بازگشت احتمالی آنها از عرش پیروزی به سطح زمین های سفت و سخت و یخ زده ازبکستان در این روزهای سرد زمستانی و استمرار احتمالی بردهای هفته گذشته ازبکستان مقابل فوتبال ایران.

غیرقابل پیش بینی
در هر دو حال پرسپولیس باور آورده است که برای صعود از گروهی که پیش تر برایش غیرقابل صعود تلقی می شد، کاملا بدون شانس نیست و اگر در سایر دیدارهای خانگی اش نیز بدرخشد شاید در فصلی که در لیگ داخلی مظهر ناکامی بوده، در لیگ آسیا نماد پیروزی جلوه کند. این برای پرسپولیسی که در تمامی طول فصل جز دو سه مورد هوادارانش را دق داده، قدمی بسیار بلند به سوی بهبودی و اوجگیری دوباره خواهد بود. اینکه مدیریت تازه پرسپولیس چقدر برای شکل گیری این پروسه تدریجی و احتمالی به مربیان سرخ مهلت خواهد داد، مساله ای مجزا و متفاوت و پاسخ آن از چارچوب پیش بینی های فعلی خارج است ولی لابد آنها هم اذعان دارند که نباختن در ازبکستان و کسب یک تساوی هم در آنجا مثل یک برد و ادامه ای بسیار خوب بر بازیابی هفته گذشته شان خواهد بود.