باقری: دلم می‌خواهد امیر تتلو هرچه زودتر آزاد شود

کریم باقری چهره محبوب فوتبال ایران که مهمان امیرحسین قیاسی بود، در بخشی از این گفت‌وگو اذعان کرد دوست داشته رضا حسن‌زاده پرسپولیسی می‌بود.
کریم باقری از جمله مردان فوتبال ایران است که هرگاه لب به سخن گشوده، مصاحبه‌هایش فوق‌العاده جذاب شده است. مردی که توهین به او در جدال پرسپولیس مقابل تراکتور باعث ناراحتی تمام جامعه فوتبال شد.
آقاکریم در گفت‌وگو با امیرحسین قیاسی مجری برنامه رباط صلیبی حرف‌های جذابی بر زبان آورد که خلاصه آن‌ها را به اتفاق هم مرور می‌کنیم:

دلم می‌خواست رضا حسن‌زاده در پرسپولیس بازی می‌کرد
رضا حسن‌زاده دفاع خیلی خوبی برای استقلال بود و خیلی دلم می‌خواست آقارضا پرسپولیسی می‌شد. اما در میان بازیکنان امروز استقلال علاقه‌ای به این‌که هیچ‌کدام از آن‌ها در پرسپولیس بازی کنند ندارم.
پرسپولیس سال‌های ۷۴ و ۷۵ فوق‌العاده بود. تیمی مملو از ستاره که اگر مقابل پرسپولیس الان قرار می‌گرفت، قطعا این تیم را شکست می‌داد. اکثر بازیکنان آن تیم ملی‌پوش بودند؛ از احمدرضا عابدزاده گرفته تا افشین پیروانی، رضا شاهرودی، مهرداد میناوند، مهدی مهدوی‌کیا، ادموند بزیک، علی دایی و... به نظرم این تیم می‌توانست پرسپولیس کنونی را راحت ببرد. حالا اگر راحت هم نمی‌شد، با کتک آن‌ها را می‌بردیم (می‌خندد).

فیلم‌های اکشن می‌بینم
بیشتر فیلم‌های اکشن می‌بینم ولی به فیلم‌های تاریخی هم علاقه دارم و بعضی از آن‌ها را تماشا می‌کنم. فیلم گلادیاتور را ۷ الی ۸ بار دیده‌ام. سریال ۲۴ را هم خیلی دیده‌ام؛ فکر می‌کنم تمام ۹ فصل این سریال را هر کدام ۸ مرتبه کامل دیده‌ام. راسل کرو را خیلی دوست دارم. هم مدل بازی او و هم شخصیتش را می‌پسندم.

معین را دوست دارم/ امیدوارم تتلو آزاد شود
هم خوانندگان داخلی را گوش می‌کنم و هم به کارهای خوانندگان خارج از ایران توجه می‌کنم. معین را خیلی دوست دارم چون واقعا صدای خوبی دارد. امیر تتلو هم زیاد گوش داده‌ام ولی ایشان فعلا نیستند و امیدوارم مشکلش زودتر حل و آزاد شود چون واقعا در عرصه هنر استعداد فوق‌العاده زیادی دارد.

پنالتی مرگ و زندگی، فقط علی دایی!
اگر پرسپولیسی نمی‌شدم کدام تیم را انتخاب می‌کردم؟ هیچ «اگر»ی در کار نیست! من پرسپولیسی هستم و همیشه پرسپولیس را انتخاب می‌کنم.
اگر یک پنالتی مرگ و زندگی به نفع تیم ما اعلام شود که قرار باشد من از میان همبازیان قدیمی‌ام زننده ضربه را انتخاب بکنم، همه چیز به افرادی که داخل آن تیم بازی می‌کنند برمی‌گردد ولی انتخابم بین علی دایی و علی کریمی خواهد بود. اگر فقط یک انتخاب داشته باشم، قطعا علی دایی را انتخاب می‌کردم.

بهترین گل کریم باقری؟ شوت به استقلال و طالب‌لو
گلی که پاییز سال ۱۳۷۹ در مرحله یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های ۲۰۰۰ لبنان به کره جنوبی زدم را خیلی دوست دارم و البته گلی که زمستان سال ۱۳۸۸ با پیراهن پرسپولیس به استقلال و وحید طالب‌لو زدم را هم فوق‌العاده می‌دانم.
اگر قرار بر انتخاب یکی از آن‌ها باشد، ترجیح می‌دهم گلی که به استقلال زدم را انتخاب کنم چون موجب شد پس از چند مساوی دربی برنده داشته باشد و پرسپولیس فاتح آن شود.
به استقلال با نتیجه ۶ بر صفر ببازیم یا این‌که پرسپولیس ۵ سال متوالی قهرمان لیگ برتر نشود؟ مسلما شش‌تایی شدن مقابل استقلال بدتر است.
بین قهرمانی پرسپولیس در آسیا یا تیم ملی در جام ملت‌ها؟ میل من قهرمانی پرسپولیس است. البته تیم ملی مهم است ولی به من گفتید انتخاب کن و من هم پرسپولیس را انتخاب کردم.

بهتر است بیرانوند به پرسپولیس برنگردد
با جوی که ایجاد شده به نظر من اصلا فضای خوبی برای بازگشت علیرضا بیرانوند به پرسپولیس وجود ندارد و همان بهتر که او در تراکتور باقی بماند.
اگر اختیار با من بود تا یک گزارشگر را به عنوان گزارشگر همه مسابقات انتخاب کنم، قطعا آقای جهانگیر کوثری را انتخاب می‌کردم. اگر هم قرار بود یک گزارشگر انتخاب کنم تا هیچ مسابقه‌ای را گزارش نکند، این‌قدر لیست بلندبالایی می‌شد که نمی‌توانم نام ببرم!
اگر سرمربی پرسپولیس باشم، دلم می‌خواهد علیرضا منصوریان در دربی مقابل من روی نیمکت آبی‌ها نشسته باشد.
قهرمانی با افشین قطبی در لیگ هفتم خیلی چسبید چون در خلال آن فصل ۶ امتیاز هم از ما کم کرده بودند.
در اوایل دهه ۷۰ هنگامی که من و علی دایی به تیم ملی دعوت شده بودیم، یک بار علی ما را نهار مهمان کرد. من به اتفاق حسین خطیبی و سیروس دین‌محمدی مهمانش شدیم و واقعا دستپخت فوق‌العاده‌ای داشت. اگر اشتباه نکنم قرمه‌سبزی درست کرده بود که خیلی خوب بود.
محمد مایلی‌کهن یکی از انسان‌های شریفی است که در ورزش ایران دیده‌ام. البته متاسفانه قدر این آدم‌ها را نمی‌دانیم. اگر من کاره‌ای بودم، آقای مایلی‌کهن را همه‌کاره پرسپولیس می‌کردم.
در مورد احمدرضا عابدزاده باید بگویم بهترین گلر ایران است و به درستی لقب عقاب آسیا را یدک می‌کشد.
اگر قرار باشد یک نفر مثل الکس فرگوسن به مدت ۳۰ سال سرمربی پرسپولیس شود، به نظرم یحیی گل‌محمدی انتخاب خوبی بود که چنین شرایطی را احراز کند.
اگر به عقب برگردم، آن‌قدر زود از تیم ملی خداحافظی نمی‌کنم. نمی‌دانم شاید خسته شده بودم و حوصله اردوهای طولانی را نداشتم؛ البته که دیگر انگیزه کافی هم در من نبود.

خطای خطرناک برای معافی از سفر
در طول دوران فوتبالم دو بار خطاهایی انجام دادم که از بابت آن‌ها عذاب وجدان گرفتم. اولین‌مرتبه سال ۱۳۷۵ بود که برای انجام یک بازی فوق‌العاده دشوار مقابل الیما قزاقستان باید به این کشور سفر می‌کردیم. قبل از این مسابقه با حریف ترکمنستانی بازی داشتیم و آقای عابدینی به من تاکید کرده بود حواست باشد اخطار نگیری ولی با توجه به شرایط سخت سفر به قزاقستان و مسابقه دشواری که داشتیم، دلم می‌خواست مسابقه را بپیچانم و نروم. در نیمه اول بازی با کوپتداغ ترکمنستان هر کاری کردم، داور به من اخطار نداد ولی در نیمه دوم یک صحنه قشنگ داخل شکم بازیکن حریف رفتم و او را زدم تا داور مجبور شد و کارت داد.

علی دایی خوش‌تیپ است، علی علیپور غرغرو!
بی‌نظم‌ترین بازیکنی که در زندگی دیدم، میثم بائو بود و وحید امیری هم منظم‌ترین فوتبالیستی که می‌شناسم. علیرضا بیرانوند و شجاع خلیل‌زاده را نیز می‌توانم در فهرست شیطان‌ترین بازیکنان بگذارم.
اکبر یوسفی بازیکن اسبق پاس، بهمن و تیم ملی واقعا بازیکن خشنی بود.
هنگامی که در تیم ملی حضور داشتم، با خداداد به عنوان هم‌اتاقی راحت‌تر بودم. خداداد عزیزی بامزه‌ترین همبازی من در تیم ملی هم محسوب می‌شد.
علی دایی خوش‌تیپ‌ترین فوتبالیستی بود که با او همبازی بوده‌ام. البته رضا شاهرودی هم خوش‌تیپ بود.
مجاهد خذیراوی فوتبالیستی بود که واقعا به حق خودش نرسید. او فوق‌العاده بود. خیلی‌ها به پارتی رفتند ولی مجاهد بنده‌خدا از بدشانسی گیر افتاد و فوتبالش تمام شد.
علی علیپور غرغروترین بازیکنی است که دیده‌ام. بی‌جهت غر می‌زند و نمی‌دانیم حرف حسابش چیست (می‌خندد).