بالاخره بیرو

بعد از بازی با نساجی و بی‌عملی علیرضا بیرانوند روی تنها گل تیم مازندرانی به پرسپولیس بود که مطلبی برای او نوشتیم و پرسیدیم آیا آخرین درخشش یا مهار کلیدی خودش را به یاد دارد یا نه؟ جالب اینجاست که عمده خوانندگان مطلب هم تصویر روشنی از این اتفاق نداشتند و این یعنی خیلی وقت بود که دروازه‌بان شماره یک تیم ملی به دلایل فنی و فوتبالی مورد توجه و ستایش قرار نگرفته بود.

با این حال به‌نظر می‌رسد بیرانوند تصمیم گرفته بود بخشی از اشتباهات و تزلزل‌های این فصلش را در بازی با هوادار جبران کند. در شرایطی که سرخپوشان در این مصاف سخت نیاز مبرم به کسب هر 3امتیاز مسابقه داشتند و موقعیت‌های زیادی هم روی دروازه حریف خلق کردند، از آن سو شاگردان مسعود شجاعی هم چند فرصت کلیدی به‌دست آوردند که یکی پس از دیگری از دست رفت.

دلیل مشترک به ثمر ننشستن خیلی از این فرصت‌ها هم واکنش‌های بموقع بیرانوند بود؛ از تک به تکی که او نیمه ‌اول در مقابل کریم اسلامی به بهترین شکل ممکن جمع کرد تا عکس‌العمل فوری و تماشایی‌اش به ضربه سر بابک مرادی در آخرین دقایق بازی. این روز، روز بیرانوند بود و او نمایشی ارائه داد که از دروازه‌بان شماره یک تیم ملی انتظار می‌رود.