بالاخره شماره یک بر تن رادو نشست

بوژیدار رادوشوویچ که چهارمین فصل حضورش را در فوتبال ایران سپری می کند از این پس دروازه بان شماره یک سرخپوشان خواهد بود. همان طور که در جریان قرار دارید علیرضا بیرانوند به آنتورپ پیوسته است و فصل آینده را در لیگ بلژیک توپ می زند.

البته شیوع کرونا جدایی این دروازه بان را جلو انداخت و او که قرار بود در پایان فصل نوزدهم از جمع سرخپوشان جدا شود حالا مجبور است زودتر این تیم را ترک کند، زیرا چیزی به پایان قراردادش باقی نمانده و از 12 تیر بازیکن آنتورپ خواهد بود. این در شرایطی است که لیگ برتر از ابتدای تیرماه استارت می خورد.گرچه سازمان لیگ به خاطر آماده سازی هر چه بهتر تیم ها تصمیم گرفته است لیگ را با یک هفته تاخیر برگزار کند. به این ترتیب بازی های هفته بیست و دوم از هشتم تیرماه آغاز می شود و بیرانوند هم این فرصت را خواهد داشت که در بازی با پیکان برای آخرین بار در قفس توری پرسپولیس قرار بگیرد.

باید دید کادرفنی سرخپوشان تا آن زمان چه تصمیمی خواهد گرفت و به بیرانوند شانس خداحافظی با پیراهن پرسپولیس را می دهد یا رادوشوویج را برای هماهنگی هر چه بیشتر با مدافعان تیم به زمین می فرستد؟ قابل توجه است که گل محمدی در بازی دوستانه با سایپا از بوژیدار رادوشوویچ در ترکیب اصلی بهره برد و این دروازه بان کروات هم موفق شد پنالتی حریف را مهار و در اولین بازی تدارکاتی سرخ ها کلین شیت کند. رادو در روزهایی هم که مسابقات در جریان بود عملکرد درخشانی در لیگ و جام حذفی از خود به نمایش گذاشت و 6 هفته متوالی در لیگ گل نخورد و فقط یکبار دروازه اش را باز شده دید که این اتفاق در آخرین مسابقه پرسپولیس و بازی مقابل تیم مدعی شهرخودرو رخ داد. رادو در  بازی یک چهارم نهایی حذفی مقابل شهرداری ماهشهر نیز کلین شیت کرده بود.

جالب اینجاست در هفته های ابتدایی این دروازه بان به مانند فصول قبل در زمان هایی که بیرانوند محروم یا مصدوم می شد توفیق قرار گرفتن درون دروازه را می یافت اما در همان فرصت های کوتاه چنان درخشان ظاهر شد که توانست مربیان تیم را مجاب کند که از بیرانوند آماده تر است و کالدرون و بعدها گل محمدی وقتی به تیم آمد به این دروازه بان کروات اعتماد کردند. شاید همین عملکرد کم نقص رادو از ابتدای فصل بود که مدیران و  مربیان پرسپولیس را به جدایی گلر ملی پوش تیم راضی کرد، وگرنه کدام تیمی حاضر است از دروازه مطمئنی چون بیرانوند به راحتی دل بکند، آن هم تیمی که برای قهرمانی می جنگد.

رادو در عین اینکه از نظر فنی در سطح بسیار خوبی است، بازیکن صبور و متعصبی هم هست. این را نه فقط بخاطر نیمکت نشینی های طولانی که بخاطر درک شرایط مالی پرسپولیس و تحملی که این چند سال در باب حق و حقوقش داشت می گوییم.او همیشه دیر به دیر مطالباتش را دریافت کرده است و همین حالا هم نسبت به دیگر بازیکنان کمترین دریافتی را داشته است اما با اینکه بارها می توانست قراردادش را فسخ کند و برود اما ترجیح داد که بماند و بجنگد. این در حالی که همه 4 سال گذشته را زیر سایه گلر بزرگی مثل بیرانوند فرصتی برای خودنمایی نداشت و اگر هر تیمی دیگری می رفت بی درنگ شماره یک می شد ولی او نیمکت نشینی پرسپولیس را به همه چیز ترجیح داد و مزد همه مرارت هایی که کشید را به بهترین شکل گرفت. دیگر چه از این بهتر که حالا او مرد محبوب سکوهای سرخ است و از کادرفنی گرفته تا پیشکسوتان از او راضی هستند; آن هم پیشکسوتانی که تا دیروز می گفتند پرسپولیس دلارهایش را برای یک دروازه بان نیمکت نشین دور می ریزد. اما او بی توجه به تمام انتقادات برای تغییر نظر منتقدانش جنگید و جنگید، حتی اول فصل که کالدرون تصمیم گرفت او را کنار بگذارد با تمام توان برای ماندن جنگید و بعد از این با خیال آسوده در بازی های آینده درون دروازه خواهد ایستاد و اینطور که مربی گلرهای پرسپولیس گفته است در فصل آینده هم شماره یک تیم خواهد بود. با این شرایط رادو که باسابقه ترین بازیکن خارجی تاریخ پرسپولیس است شانس این را خواهد داشت که تعداد بازی هایش را در پرسپولیس افزایش دهد. او در اولین قدم می تواند از رکورد 31 بازی ساشا ایلیچ بگذرد و در همین فصل تعداد بازی های را 2 رقمی کند. او درصورتی که طبق قراردادش بتواند طی 3 فصل آینده هم در چارچوب پرسپولیس حاضر باشد خواهد توانست حتی رکورد نیلسون کوریا را هم بشکند. قابل ذکر است کوریای برزیلی 73 بازی برای پرسپولیس طی 2 فصل و نیمی که در جمع سرخپوشان حاضر بود از خود ثبت کرد.

نیلسون هم به مانند رادو یکی از بهترین خارجی های پرسپولیس بود که در فصل دوازدهم توسط مانوئل ژوزه آمد، او تجربه بازی در لیگ پرتغال را داشت و یک دروازه بان ششدانگ بود. نیلسون رکوردهای جالبی هم در پرسپولیس از خود به جای گذاشت،مثلا فصل سیزدهم در 18 بازی کلین شیت کرد و رکورد ادوار لیگ را شکست یا 450 دقیقه در دربی گل نخورد. اما در حالی که عملکرد بدی نداشت و بسیار محبوب سکوها بود به طرز عجیبی توسط درخشان کنار گذاشته شد تا سوشا مکانی انگیزه بیشتری برای حضور در ترکیب این تیم برخوردار شود!  نیلسون در نیم فصل رفت و همامی آمد و این سرآغاز تیره روزی های پرسپولیس بود. سوشا افت کرد، همامی ذخیره ای نبود که در روزهای نیاز به کمک تیم بیاید و اشتباهات فاحش گلرها کمر تیم را شکست تا لیگ را به بدترین شکل تمام کند.

پرسپولیس به غیر از نیلسون دروازه بان خارجی خوبی در لیگ نداشت،گرچه زمانی بازیکنی به نام اودوکیچ در آسیا برای این تیم گلری کرد اما قوانین من درآوردی فوتبال ایران شانس داشتن این دروازه بان را از سرخ ها گرفت، تا اینکه بعدها برانکو هموطن خود را به پرسپولیس آورد و رادوشوویچ هم کاری کرد که همه نیلسون را فراموش کنند و از گلری بگویند که سرپنجه و جسور است. رادو که آخرین بازمانده کروات های خاطره ساز است بعدازاین قرار است مرد همه کاره قفس توری سرخ ها باشد.