با این وضع , این تساوی زیاد هم بد نبود

عوض كردن برد با مساوي در دقيقه 7+90 اعصاب همه پرسپوليسي ها را به هم ريخت تا جايي كه برخي از آنها آرزو مي كنند اي كاش 5 گل مي خوردند اما تراژدي تلخ مسابقه هفته گذشته مقابل پاس تكرار نمي شد. البته كه پذيرفتن اين اتفاق و باور كردن اينكه براي دومين مسابقه متوالي پيروزي از كف مي رود و فقط يك امتياز به درد نخور نصيب تيم مي شود، دردناك و دشوار است اما بهتر است كمي هم واقع بين بود.

***
واقع بيني در مورد آخرين نمايش پرسپوليس و كيفيت فوتبالي كه در تبريز ارائه كرد- بدون در نظر گرفتن شرايط بد ورزشگاه و غيبت دو مهاجم اصلي تيم- ذهن را به جايي مي كشاند كه نتيجه اش فقط و فقط پذيرفتن همين مساوي ظاهرا تلخ و دردناك است. در حقيقت نمره اي كه به اين فوتبال مي دهند بدون هرگونه حب و بغضي زير متوسط خواهد بود و اگر ملاك، دادن امتياز باشد همان يك پوئن، دايي و شاگردانش را كفايت مي كند.

***
پرسپوليس بد بود، آنقدر بد كه نبايد طلب سه امتياز را داشته باشد. تا دقيقه 82، تيم دايي فقط يك موقعيت گل مسلم داشت كه بد نيست چگونگي شكل گرفتن آن را مرور كنيم: سپهر حيدري با پرتاب بلند اوت دستي توپ را داخل باكس تدافعي حريف فرستاد، توپ به صورت مازيار زارع خورد و جلوي پاي شيث رضايي افتاد كه دور از چشم مدافعان حريف و پشت سر آنها جاگيري كرده بود. نكته اسفبار اينكه حتي اين موقعيت مسلم گل هم روي كار تاكتيكي شكل نگرفت و در كمال تعجب تيمي كه همه بازيكنانش داعيه حضور در تيم ملي را دارند و مربي اش هر بار به توانايي هاي فني خود- البته به صورت غيرمستقيم- اذعان مي كند در طول 83 دقيقه يك بار با حركات تركيبي و تاكتيكي راه رسيدن به گل را امتحان نكرد.

***
از بازي با شهرداري به عنوان ضعيف ترين نمايش 9 هفته ابتدايي اين تيم مي توان ياد كرد. شايد اگر در مقام بد بودن بخواهيم دنبال يك بازي ديگر از پرسپوليس براي مقايسه با مسابقه عصر شنبه بگرديم، ذهن مان به سوي بازي با شاهين بوشهر مي رود. در آن مسابقه هم پرسپوليس كيفيت يك تيم مدعي را نداشت و بازيكنانش تماشاگر فوتبال حريف شدند اما برعكس ديدار با شاهين، پرسپوليس در تبريز فقط خوش شانس نبود و بس تا برد را با مساوي عوض كند و يك امتياز بگيرد؛ يك امتيازي كه دقيقا با كيفيت فوتبال پرسپوليس همخواني دارد و به نظر مي رسد تيم دايي براي رسيدن به بيش از آن استحقاق لازم را نداشته باشد.

***
دو روز است كه از سه فرد متفاوت اين جمله را مي شنوم: «تيمي كه مهاجم اصلي اش سعيد حلافي است، نبايد برنده باشد و قهرمان نخواهد شد.» همه اين دوستان و بسياري ديگر متفق القول مي گويند اين تيم پرسپوليس نه بازيكن خوب دارد، نه خوب فوتبال بازي مي كند. اگر كيفيت همه اين 9 بازي اخير پرسپوليس را به دقت زير نظر گرفته باشيد، به نظر مي رسد اين دوستان زياد هم بيراه نمي گويند. البته همه اين حرف ها وقتي گزنده و دردناكتر مي شود كه بدانيم پرسپوليس هنوز با هيچ كدام از مدعيان قهرماني و تيم هاي پرمهره و قدرتمند رو در رو نشده و در مصاف با تيم هاي متوسط و كوچك تا اينجاي كار 9 امتياز، يعني يك سوم كل امتياز مسابقاتش را از دست داده است.

***
ضعف هاي پرسپوليس كم كم عيان مي شود و شايد اين ضعف ها در مصاف با بزرگان تبديل به فاجعه شود. با اين حساب علي دايي نبايد از تعطيلي سه هفته اي ليگ برتر ناراضي باشد و از اين فرصت ناخواسته براي بازيابي تيمي كه سه هفته است مساوي مي كند و در غياب ذوب آهن و حتي براي دل خوش كنان هوادارانش قادر به صدرنشيني موقت هم نيست، نهايت استفاده را ببرد.

***
پرسپوليس و علي دايي ايرادهاي فني زيادي دارند اما اگر اتفاق مثبت خوبي هم افتاد نمي توان آن را پشت اين ضعف ها نديد يا به خاطر از دست رفتن پيروزي در ثانيه هاي آخر و براي دومين مساوي متوالي به راحتي از آن عبور كرد.
دايي در تبريز بعد از دقيقه 60 فهميد تيمش حداقل به 5 تعويض نياز دارد تا بهتر شود، البته نه آنقدر بهتر كه فوتبال فوق العاده اي به هوادارانش هديه كند و به يكباره همان تيمي باشد كه پرسپوليسي ها انتظارش را دارند. او مي خواست براي نتيجه تيم بهتري داشته باشد، پس شروع به ايجاد تغيير كرد. منصوري، شيري و آرفي سه بازيكن تعويضي دايي همگي خوب و مثبت كار كردند تا پرسپوليس به گل برسد و 4 موقعيت گل بسازد كه در طول 80 دقيقه از ساختن حتي يكي از آنها عاجز بود. براي انجام اين تغييرات و شناختن درد بايد به دايي تبريك گفت اما اين تبريك با ارائه فوتبال بد تمام آن 80 دقيقه و ضعف هاي فني تيم ير به ير مي شود.

محمد قراگزلو