با کیفیت ترین پرسپولیس فصل، بهترین نمایش سربازان یحیی

پرسپولیس در مهم ترین نقطه نیم فصل اول به بهترین کیفیت ممکن رسید. تیم یحیی سیر صعودی اش را از جایی شروع کرد که دیگر مدعیان و تیم های بالای جدول در برخورد مقابل هم و حتی تیم های پایین جدولی امتیازهای مهمی از دست دادند اما تیم یحیی با 5 برد متوالی به یکباره از نیمه دوم جدول جدا شد و در آخرین ایستگاه نیم فصل اول به صدر رسید و قهرمان شد.

مهم تر از قهرمانی نیم فصل اما کیفیتی بود که تیم یحیی در آخرین ایستگاه به آن رسید و ارائه داد. پرسپولیس در سیرجان به وضوح تیم بهتری بود. تیم در فاز دفاع منسجم و فوق العاده هماهنگ بود و در فاز حمله دقیقاً فهمید باید چه کند و چطور به حریفش ضربه بزند.

پرسپولیس دیروز حریف با کیفیتی داشت. تیمی در سطح و اندازه سپاهان و فولاد که یک نیمه تیم یحیی را تحت فشار بگذارد و با بازی پایاپای در میانه زمین از چپ و راست توپ بریزد و موقعیت ایجاد کند. تیم سیرجان تیم منسجم و محکمی در دفاع و حمله بود و در دقایقی از نیمه نخست حتی برتری خفیف مقابل این تیم و حفظ آن کار دشواری به نظر می رسید.

پرسپولیس نیمه اول در دفاع فوق العاده بود. تیم در زمان حملات سریع و خطرناک حریف عالی جمع می شد و همه وظایف شان را به بهترین نحو ممکن انجام می دادند. میلاد سرلک در پست هافبک دفاعی نمایشی استثنایی و تماشایی ارائه کرد و جلوی خط دفاع کاری کرد تا برای برداشتن فشار از خط دفاع در زمان بالا آمدن حریف فشار روی تمام بازیکنان خط میانی و خط دفاع به یک اندازه باشد.

حامد لک درست مثل زوج سیدجلال و کمال روز فوق العاده ای را پشت سر گذاشت و همین ایستادگی مقابل حملات حریف و ارسال های خطرناکی که با باد موافق سیرجان را در موقعیت برتر قرار می دهد پایه ای شد برای موفقیت بزرگ تیم.

پرسپولیس با اتکا به همین ایستادگی به گل برتری رسید و تا پایان نیمه نخست حفظش کرد تا نیمه دوم همه چیز را به شکلی که خودش دوست داشت عوض کند.

این مسابقه درست همانجایی بود که بیشتر بازیکنان پرسپولیس تقریباً بالاترین کیفیت شان را ازائه کردند و ستاره شدند. روزی که مدافعان میانی اشتباه فردی نداشتند، خوب جمع شدند و حملات حریف را خراب کردند. روزی که مدافان کناری گل ساختند، گل زدند و عالی بودند. قطعاً برای پیدا کردن یک بازی از پرسپولیس در نیم فصل اول که در آن هم شیری عالی باشد و هم آقایی، به جواب منفی خواهید رسید اما دیروز هر دو نفر هم کیفیت فوق العاده ای در دفاع و حمله ارائه دادند، هم پاس گل دادند، هم گل زدند.

هافبک های میانی در پرس حریف عالی عمل کردند و بحث انتقال را به بهترین شکل ممکن انجام دادند. اگر نوراللهی گل زد و درخشید، میلاد سرلک بی نظیر بود و بهترین کیفیت فصلش را به سیرجان برد و ارائه داد.
در کناره های خط میانی احسان پهلوان بعد از چند نمایش منفعلانه بازی قابل قبولی ارائه داد و مثل سیامک نعمتی در تحت فشار گذاشتن حریف تأثیرگذار بود.

امیری گل نزد و شاید تا حدودی نسبت به سایر ستاره های پرسپولیس عقب تر بود اما در ضدحملات سریع و اشتباه کردن خط دفاع حریف تأثیرش را گذاشت و در لحظه گل چهارم در موقع درست در جای درست بود تا تیمش به گل برسد.

امید عالیشاه هم که نمایشی درخشان ارائه کرد. امید در خط حمله بازی به بازی بهتر شد و در سیرجان آنقدر خوب بود که نه ضربات نهایی اش به خطا رفت نه بعد از حمل توپ سریع و فوق العاده پاس های نهایی اش هدر می رفت. عالیشاه گل مهمی زد. گلی که پرسپولیس را بعد از مدت ها با دو اختلاف از حریفش پیش انداخت و بعد از آن همه چیز برای تیم یحیی راحت تر شد تا یک برد درخشان در آخرین گام حاصل شود.

بدون شک این بهترین و با کیفیت ترین نمایش نیم فصل پرسپولیس بود و نشانه هایی از بلوغ و رشد تاکتیکی و فنی را می شد در تیم یحیی به وضوح پیدا کرد. تیمی که دفاع کردن را به بهترین شکل ممکن انجام دهد و از لحظات سخت و تنگناها مقابل یک حریف با کیفیت عبور کرد و در فاز حمله آنقدر بالغ شد که موقعیت هایش را به تور نشاند و حریف را مجبور به اشتباهات کشنده کرد.

این همان کیفیتی بود که در تمام نیم فصل از یحیی و بازیکنانش طلب می کردیم. تیمی که سخت گل می خورد و راحت گل می زند. تیمی که جلو افتادن و حفظ برتری را بلد است و می داند چطور حریفش را حتی در بهترین کیفیت ممکن خرد کند. تیمی که می داند در کجای فصل اوج بگیرد و در آخرین ایستگاه به میانگین امتیازی لازم و استاندارد برای قهرمانی دست یابد و با قهرمانی نیم فصل به لحاظ روانی خودش را بالا بکشد و حریفانش را تحت فشار قرار دهد.