برانکو، حلقه مکمل نواندیشی و روزاندیشی

 نبرد زیرپوستی دانش بیشتر با کم خواهی علمی- نبرد مبارکی که دائماً جریان دارد- در تیم پرسپولیس وارد مرحله تازه ای شد! آمدن برانکو ایوانکوویچ که روزگاری دست راست میروسلاو بلاژویچ بود، در دایره نواندیشی وزنه ای به سود نواندیشان تلقی می شود. آیا این حضور دلیل پیدایی و پرورش علی دایی، ناصر محمدخانی و فرشاد پیوس های دیگری خواهد شد؟ آیا پرسپولیس از استعدادسوزی و نخبه کشی- که آخرین نمونه اش را در مورد پیام صادقیان و بقیه اخراجی های قرمزپوش دیدیم- دست برخواهد داشت؟

و آيا پرسپوليس مقام و موقعيت ممتاز خودش را- كه ديگر ندارد- باز مي شناسد تا بازش بيابد؟ آيا مسئله پرسپوليس اين بود و اين هست كه چرا چند گل و چندين گل وارد دروازه حريفي در حد و اندازه راه آهن نمي كند؟ آيا درد پرسپوليس تبديل اين تيم به راه آهني ديگر نبود؟

برانكو آمد، درخشان رفت. گروهي- كه پرشمارند- اين رفت و آمد را به فال نيك مي گيرند! گروهي ديگر كه آنها نيز بايد بروند تا راه بر علم و دانش، آن هم علم و دانش روزآمد باز و هموار شود با آنكه كم تعدادند اما مقاومت خواهند كرد. در دعواي كهنه و نو، انديشه هاي قديمي و باورمندانش، داوطلبانه، عرصه را آماده جهش فكري و روش هاي نوپديد نخواهند كرد! از ديروز- آري از ديروز و نه از فردا- برانكو ايوانكوويچ كه نيازي وافر دارد به «كاريزما»ي بيشتر و به «اتوريته» سنگين تر، در كنار كارلوس كروش قرار دارد! مرداني كه بايد زده شوند! مرداني كه به جرم دانستگي بيشتر و به روزتر بودن، بايد هدف قرار بگيرند! مرداني كه چون خارجي اند، پس اجنبي اند و هواداران علم و دانش شان، اجنبي پرست!

بگذريم و از اصل موضوع و موضوع اصلي دور نشويم! مسئله اين است كه درد پرسپوليس چند گل بيشتر زدن و چندين گل كمتر خوردن نيست! پرسپوليس ابهت خود را- ابهت ناشي از پرسپوليس بودن خود را- از دست داده است. پرسپوليس سبك و سياق پرسپوليسي خود را از دست داده است! پرسپوليس سليقه و پسند و ترجيح خود را از دست داده است! و انگار كه، آري انگار كه پرسپوليس بلندپروازي و در نتيجه سختكوشي و سختگيري نسبت به خود را از دست داده است! پرسپوليس را در سال هاي اخير در ميدان نمي ديديم! تيمي كه خوب بازي مي كرد و علي كريمي را تقديم فوتبال ايران مي نمود! تيمي كه خوب بازي مي كرد و حسرت روزهاي گذشته اش را نمي خورد!

تيمي كه سبك داشت! تيمي كه ويژگي رفتاري داشت! تيمي كه عيب هم داشت، اما در همين زمينه نيز خصوصيت هاي انحصاري خود را داشت! تيمي كه اگر ناصر محمدخاني را از دست مي داد، فرشاد پيوس را رو مي كرد! تيمي كه از علي دايي، بازيكني براي بايرن مونيخ مي ساخت! تيمي كه با پايان رأفت - كه معمولي ترين بازيكن بود- گلزن سفت و محكم خشني مي ساخت! آيا پرسپوليس امروز اين هنرها را حتي بو كرده است؟

آيا پرسپوليس دايي قادر به تحويل يك نصفه علي دايي ديگري بود؟
آيا پرسپوليس درخشان و پرسپوليس استيلي قدرت بازتوليد درخشاني در اندازه هاي كوچكتر و استيلي دومي را پيدا كرد؟
آيا پشت كردن به يحيي و چشم بستن بر خاكپور خود بهترين كارت ويزيت پرسپوليس امروزي- كه تيمي ديروزي هم محسوب نمي شود- نبود و نيست؟ بدسليقه، بي آرمان، فاقد قدرت تجزيه و تحليل، آسان گير و باري به هر جهت!

برانكو آمد و خوش آمد! بايد ديد، در ازاي اين آمدن سبك نو، رفتار نو و اصول تمريني و مسابقه اي نو، چه حجمي از عادات دست و پا گير كهنه، از دست و پاي پرسپوليس باز مي شود!