براي خودت چه توضيحي داري آقاي استيلي؟

1) خيلي زودتر از آنچه به نظر مي رسيد، دوران پيروزي هاي پانصدهزار توماني پرسپوليس با سردار و دوستان به پايان رسيد تا مشخص شود ماشين اين تيم براي حركت در مسير موفقيت، غير از «سوخت» به كمي تخصص و خلاقيت هم نياز دارد. پرسپوليس ی كه ديروز در نبود علي كريمي در كرمان ديديم، برايمان هيچ سورپرايزي نداشت؛ آنها در غياب ستاره اصلي شان كه گويي در تيم استيلي همه وظايف تاكتيكي سرخ ها بر عهده اوست، يك مجموعه ناقص، بي هويت و سردرگم بودند. عليرضا حقيقي يك بار ديگر نشان داد اين پتانسيل را دارد كه روي تك تك توپ هايي كه به سمت چارچوب دروازه اش حركت مي كنند متزلزل باشد، غلامرضا رضايي بازهم ثابت كرد در قالب تيمي پرسپوليس كاملا گيج و كلافه است، براي جواد كاظميان 45 دقيقه بازي هم كافي بود تا نشان بدهد در لباس قرمز كماكان همان كاراكتر خودخواه و تك رو را حفظ كرده و البته مهرداد اولادي نيز با حضور دوباره اش در ميادين؛ فرياد زد هرگز يوسف گم گشته اي نيست كه بازآمدنش به كنعان غم زده اين پرسپوليس ، قرار باشد دردي از دردها را درمان كند. لشگر شكست خورده سرخپوشان ، ديروز «سرباز بد» زياد داشت، اما بي ترديد ضعيف ترين چهره اش همان مردي بود كه بايد با هنر و انديشه اش اعجاز می كرد، اما هر لحظه بيش از گذشته معلوم می َشد دستانش خالي و ذهنش آشفته است.

2) هوادارن هيچ، رسانه ها هيچ، منتقدان هم هيچ؛ حميد استيلي امروز براي «خودش» چه توضيحي دارد؟ هر آدمي براساس كاري كه انجام مي دهد، در مورد توانايي ها و قابليت هاي خودش به يك قضاوت دروني مي رسد و ما عميقا دوست دارم بدانيم اين «خودداوري» حميد استيلي پيرامون حضورش روي نيمكت پرسپوليس چه مي تواند باشد؟ ايا واقعا او كه از ده بازي چهار مسابقه را باخته، او كه همه حيات و ممات حرفه اي خودش و تيمش به ساق ها و تازگي ها «حنجره» علي كريمي وابسته است، او كه اعتراف مي كند براي كسب حداقل امتياز در برابر تيم قعرنشين مس كرمان روي غيبت بازيكني مثل «قاسم دهنوي» حساب كرده بود و او كه هنوز رقبايي مثل تراكتورسازي، سپاهان، فولاد اهواز، داماش و حتي راه آهن علي دايي را در پيش رو دارد، مي تواند از عملكرد خودش راضي باشد؟ اگر حقيقتا استيلي در محكمه وجدانش به خودش نمره قبولي مي دهد، ما هم حرفي نداريم.

3) «از يارگيري حبيب كاشاني راضي ام. او تقريبا هر بازيكني را كه خواستم جذب كرد.»؛ اين همان اعتراف به يادماندني و تلخي است كه حميد استيلي ابتداي فصل به زبان آورد و چندين مرتبه نيز تكرارش كرد. شايد وقتي سرمربي سرخپوشان در تيررس رسانه ها چنين ادعايي را مطرح مي كرد، نمي توانست فكرش را هم بكند كه يك زلزله مديريتي انتظار باشگاه پرسپوليس را مي كشد و ديگر خبري از حبيب كاشاني نخواهد بود تا به پاس اين شيرين زباني ها، هواي حميدش را داشته باشد. با اين وجود، آنچه از سوي استيلي طرح شده، امروز مبناي اصلي قضاوت در مورد كار او خواهد بود و حالا با همين ملاك، به آساني مي توان مهر مردودي پاي كارنامه سرمربيگري وي در پرسپوليس زد. اين تيم، چگونه «خوب» بسته شده كه حالا نبودن دو مهره اصلي اش مي تواند به رقم خوردن يك فاجعه منجر شود؟ غير از بضاعت انساني، پرسپوليس استيلي ابهامات ديگري هم دارد كه مسووليت بسياري از آنها برعهده شخص آقاي سرمربي است؛ اينكه غلامرضا رضايي براي پرسپوليس سالي يك بار گل بزند و براي كرش يك ربع يك بار و اينكه جواد كاظميان در تيم ملي شاداب و انرژيك نشان بدهد و در پرسپوليس عصبي و خود محور باشد، سوالاتي هستند كه شايد بايد پاسخ شان را در توانايي هاي حرفه اي استيلي جست وجو كرد.

4) خبر بد براي حميد استيلي، مديريت آماتورها و غيرمتخصص ها در پرسپوليس است. او شايد تا چند هفته ديگر متوجه شود مديراني كه در ازاي يك پيروزي، با سكه بهارآزادي در فرودگاه به استقبالش مي روند، آنقدر در اين حوزه مبتدي و غيرسيستماتيك هستند كه با يك ناكامي ديگر، برايش با پيك موتوري «حكم اخراج» بفرستند. آخرين محتويات ساعت شني كار استيلي در پرسپوليس ، در حال سقوط آزاد هستند. با خودت چه كردي آقاحميد؟!