براي سپاهان كه دور ستاره هايش سيم خاردار مي كشد

1- طي يكي، دو روز گذشته اظهارنظر شگفت انگيزي از عليرضا رحيمي در سطح رسانه هاي ورزشي منتشر شد كه در نوع خودش بسيار عجيب و باور نكردني به نظر مي رسيد: «سپاهان به همه بازيكنان ش نياز دارد، بنابراين از مديران باشگاه هاي ليگ برتري تقاضا مي كنم از ما بازيكن نگيرند و به تنها نماينده باقي مانده ايران در آسيا كمك كنند.» مديرعامل باشگاه اصفهاني كه بعد از قهرماني اين تيم در مسابقات ليگ يازدهم به شدت در كانون توجهات قرار گرفت و مورد ستايش واقع شد، در حالي با سخنان كاملا غيرحرفه اي اش باعث حيرت مخاطبان مي شود كه خيلي ها اميدوار بودند مرد معتمدي مثل او با آن سابقه طولاني حضور در ورزش قهرماني، آب و هواي نه چندان مطلوب باشگاه سپاهان را تغيير بدهد. با اين وجود ظاهرا هنوز خبري از تحول جدي در فرهنگ حاكم بر اين تيم نيست؛ چه اينكه از لحن متكبرانه نويدكيا گرفته تا آن پلاكارد غيرمحترمانه معروف و حالا هم اين تقاضاي تماميت خواهانه عجيب و غريب، همچنان پالس هاي منحصربه فرد و سردرگم كننده اي از مبدا باشگاه سپاهان به مقصد مخاطبان فوتبال در ايران مخابره مي شود كه به ندرت مي توان وجاهتي براي آنها قائل بود. واقعا چرا بايد باشگاه ها در فصل نقل و انتقالات قيد بازيكنان سپاهان را بزنند؟ به اين دليل واهي كه اصفهاني ها نماينده ايران در آسيا هستند؟ اگر ملاك محاسبات اين است، پس چرا در ماجراي ميزباني از استقلال در آسيا، سپاهاني ها روي حق قانوني خودشان پافشاري كردند و بيش از 10 درصد سكوها را به تيمي كه ده ها برابر بيشتر از آنها هوادار دارد، ندادند؟ آيا آن روز استقلال نماينده ايران در آسيا نبود؟!

2- سال ها پيش به مدت چند فصل پيمان آماتور و دل به هم زني بين پرسپوليس و استقلال امضا مي شد كه در آن طرفين متعهد مي شدند به خاطر جلوگيري از جريحه دار شدن احساسات هواداران شان، از همديگر بازيكن نگيرند . حالا درخواست صريح مديرعامل تيم قهرمان ايران هم يادآور همان خاطره چركين و غيرقابل هضم است. از همه جالب تر اينكه امروز باشگاهي به صرافت جلب ترحم رقبا براي حفظ بازيكنان ش افتاده كه خودش از مدت ها پيش تا همين حالا، يكه تاز بي رقيب ميدان نقل و انتقالات تلقي مي شده است. سالي كه استقلال قهرمان ايران شد و مستقيما به آسيا رفت، مديران باشگاه اصفهاني با دسته چك هاي بي رحم و غول پيكرشان سرمربي اين تيم را و سپس دو ستاره بزرگ شان مثل جانواريو و خسرو حيدري را به سپاهان انتقال دادند و در دو فصل متوالي، ضربات جبران ناپذيري به آبي ها در رقابت هاي ليگ قهرمانان قاره وارد آوردند؛ آيا استقلال نماينده پاكستان در آسيا بود؟! همين امسال و در فاصله يك هفته به بازي مرگ و زندگي پرسپوليس با الاتحاد عربستان، اخبار موثق فراواني در مورد پيشنهاد اغواكننده سپاهان به مهرداد پولادي و حتي توافق نهايي آنها با اين بازيكن منتشر شد؛ آنچه بي گمان در نزول كيفي مدافع سرخپوشان در اين مسابقه خاص و تعيين كننده نقش به سزايي داشت. آيا آن روز پرسپوليس شايسته همدلي و همراهي مولتي ميليونرهاي نصف جهان به شمار نمي آمد؟

3- « پرسپوليس ي ها به مدافعان ما پيشنهاد يك ميلياردي داده اند.» اين بخش ديگري از سخنان رحيمي است كه با لحن گلايه آميز مطرح مي شود و اتفاقا به مواضع اخير او شكل بامزه تري مي دهد. ترديدي وجود ندارد كه دريافتي يك ميليارد توماني براي بيشتر بازيكنان فوتبال ايران ، بسيار گزاف و غيرواقعي است و حداقل پنج برابر بالاتر از سقف توانايي هاي آنان به شمار مي آيد. پرسش جدي اما، اين است كه اين لقمه گلوگير را چه كسي در دامان فوتبال ما گذاشت؟ مگر غير از اين است كه جولان دادن اين اعداد و ارقام مبالغه آميز و غيرطبيعي در فضاي باشگاهداري ايراني، ره آورد جاه طلبي هاي وحشتناك تيمي مثل سپاهان اصفهان بوده است؟ آنها كه ناگهان ميل به قد كشيدن يافتند و به اتكاي سرمايه هاي پولادين استان دست به ارضاي اشتهاي سيري ناپذيرشان زدند، شرايط اسفباري را به بدنه فوتبال ايران تحميل كردند كه در آن ضعيف ترين گروه از بازيكنان هم براي يك فصل بازي در هر تيم ليگ برتري، چند صد ميليون تومان دستمزد مي خواستند. حالا چه اتفاقي افتاده كه سپاهاني ها از پيشنهادات نجومي سايرين به بازيكنان شان شكايت مي كنند؟ همين كادر مديريتي فعلي سپاهان، در حالي به تازگي قرارداد فابيو جانواريو را تمديد كرد كه در مورد جلب رضايت فوري اين بازيكن براي ماندن در اصفهان، از يك رقم تقريبا 800 ميليون تومان ي ياد مي شود. آيا چنين قراردادهايي مصداق ريخت و پاش به حساب نمي آيند؟ داريم در مورد سپاهان حرف مي زنيم؛ باشگاهي كه گفته مي شود تنها در 40 روز اخير، بيش از 100 ميليون تومان پاداش به هر يك از بازيكنان ش به بهانه هاي مختلف پرداخت كرده است و سابقه توزيع 50 ميليون تومان دستخوش نقدي بين اعضاي تيم، بعد از عدم رعايت بازي جوانمردانه در بازي با النصر امارات در كارنامه مديران فعلي اش به چشم مي خورد. گويا بعد از ايجاد تورم خوفناك در بازار نقل و انتقالات و از ميدان به در بردن رقباي ضعيف تر، حالا پرداخت پاداش هاي آن چناني به «امتياز» تازه عضويت در سپاهان تبديل شده است. آنها در اين شرايط واقعا به چه چيزي اعتراض دارند؟ آيا اين، گرفتن دست پيش براي پس نماندن از قافله به نقد كشيدن اسراف كاران نيست؟

4- محرم نويدكيا لابه لاي كري خواني هاي اغلب دور از منطقش كه به اسم «مصاحبه» روي آنتن برنامه نود رفت و در رودربايستي اطلاق عناويني مثل صريح و رك گو به او از طرف عادل، پرده از راز جدايي ستاره هاي سپاهان بعد از تصميم اوليه اين باشگاه براي رعايت قانون سقف قرارداد برداشت. ناگفته پيداست كه مسوولان جديد تيم اصفهاني و تقاضاكنندگان حفظ بازيكنان اين باشگاه، بعدها چه ترفندي براي ممانعت از ريزش ستاره ها و جذب سوپراستارهاي جديد در پيش گرفتند. همان قدر كه در ساختار معيوب فوتبال ايران ، سپاهان از جيب دولت براي بازيكن گرفتن خرج مي كند، سايرين هم مي توانند سياست مشابهي در پيش بگيرند. پس گله اي نيست و اگر هم باشد، صرفا متوجه همان هايي است كه قيمت و توقعات اين فوتباليست هاي عمدتا ناكارآمد را تا اين حد سرسام آور و ديوانه كننده بالا بردند.