براي پشيماني دير است سردار!

1) عصر ديروز مصاحبه اي از محمد رويانيان روي خروجي چند خبرگزاري قرار گرفت كه در آستانه بازي پرسپوليس با صباي قم، فضاي اطراف اين باشگاه را ملتهب كرد. مديرعامل سرخپوشان در اين مصاحبه مدعي شده حدود يك ماه قبل از سمتش در اين تيم استعفا داده و حتي تا قبل از 22 بهمن، در مورد ادامه همكاري با پرسپوليس دچار ترديد بوده است؛ گرچه با روحيه اي كه در اين روز از هواداران پرسپوليس در خيابان هاي تهران ديده، نظرش تغيير كرده است! اينكه چرا شور و شوق تاريخي هواداران وفادار پرسپوليس بعد از پيروزي حماسي در داربي 13 بهمن نتوانسته سردار را براي ماندن مجاب كند و وي تا روز راهپيمايي براي تغيير عقيده اش منتظر مانده، البته نكته جالبي است كه ظاهرا به قلق ها و زيروبم هاي مديريتي در ايران مربوط مي شود، اما آنچه روشن به نظر مي رسد، اين است كه حرف زدن در مورد مسايلي از قبيل استعفا و دلسردي در مقطعي كه پرسپوليس پس از مدتها به يك آرامش نسبي رسيده، چيزي بيشتر از يك «خودزني» زيانبار نيست. پرسپوليس ي ها هنوز دارند تاوان اشتباهات مديريت قبلي را پس مي دهند و در داخل و بيرون از زمين درگير مصايبي هستند كه از گذشته برايشان به ارث مانده است. در اين شرايط و در حالي كه دنيزلي و مجموعه كم بضاعتش در مسير آماده سازي براي حضور در مسابقات دشوار آسيايي هستند، حفظ آرامش گروه از هرچيز ديگري مي تواند مهم تر باشد؛ آنچه البته تأمينش، از شخص مديرعامل بيشتر از هركس ديگري انتظار مي رود.

2) رويانيان در توجيه استعفايي كه پيش تر داده و از سوي وزير بدون پاسخ باقي مانده است، مي گويد «من از جنس فوتبال نيستم!» اين در حالي است كه گزارش هاي ارسالي حکايت از تمايل نسبي وي براي حضور در انتخابات فدراسيون فوتبال به عنوان نامزد هيات رييسه و حتي كانديداي رياست داشته اند. آيا مي توان از كنار اين همه تناقض، به آساني عبور كرد؟ حتي اگر اصل را بر صحت ادعاي سردار بگذاريم، باز جاي اين پرسش باقي مي ماند كه او چرا قبل از ورود به دنياي فوتبال و پذيرفتن مسووليت تيم بزرگ پرسپوليس ، حال و هواي اين حوزه را رصد نكرده و چشم بسته وارد عرصه اي شده است كه با روحيات او مغايرت دارد؟ آيا براي مديري كه چند دهه سابقه اجرايي دارد، اين يك نقطه ضعف نيست كه پست جديدش را بدون مطالعه و بررسي انتخاب كند و در ميانه هاي راه كم بياورد؟ اگر وزارت ورزش همين امرزو با نامه كناره گيري رويانيان موافقت كند و يا اگر سردار در ادامه احساسات پرنوسانش بار ديگر از ادامه كار در پرسپوليس نااميد شود، تكليف احساسات و عواطف ميليون ها هوادار چه خواهد شد؟ آيا آنها ناچارند بحراني ديگر را به عنوان تاوان انتخاب غلط و ناآگاهانه يك مدير قديمي و سرشناس اين مملكت تحمل كنند؟

3) مديرعامل باشگاه پرسپوليس در حالي از هماهنگ نبودن خلق و خوي خودش با دنياي فوتبال به عنوان بهانه اي براي استعفا ياد مي كند كه به نظر مي رسد در تقسيم مسووليت هاي مديريتي در ايران، كم اهميت ترين مساله همين «جنس» افراد و هماهنگي آن با زمينه كاري مشاغل جديد است. قاعدتا هيچ راهي نبايد وجود داشته باشد براي اينكه جنس يك مدير، هم با ورزش جور باشد، هم با شيلات و هم با نفت؛ اما محمد علي آبادي كه مهندس راه و ساختمان است، در حالي ظرف 6 سال همه اين حوزه ها را تجربه كرده است كه حتي ساختن يك جمله با استفاده از كلمات فوتبال، ماهي و نفت هم غيرممكن به نظر مي رسد! وقتي رييس سابق سازمان تربيت بدني، يك مهندس زمين شناسي بوده و وزير كنوني ورزش، ناگهان از وزارت تعاون به اين وزارتخانه آمده و وقتي خود رويانيان كه اصالتا يك پليس است، جانشين يك معلم آموزش و پرورش در پرسپوليس مي شود، ديگر صحبت كردن در مورد تخصص و مهارت، كمي عجيب و غيرقابل هضم به نظر مي رسد. شايد اگر با رفتن رويانيان ، يك مدير ورزشي موفق – كه اتفاقا در ايران شديدا كمياب هم هست – به پرسپوليس مي آمد، مي شد ژست امروز سردار را درك كرد، اما وقتي مي دانيم جانشين احتمالي او نيز از حوزه هايي مثل ايلات وعشاير، وزارت ارشاد، بازيافت، مترو، تامين اجتماعي، سازمان حج و زيارت، ميراث فرهنگي يا بنادر و كشتيراني به اين باشگاه خواهد آمد، نمي توانيم با بهانه گيري هاي امروز رويانيان كنار بيايم.

4) از نشانه ها اين طور به نظر مي رسد كه بازگشايي پرونده استعفاي يك ماه قبل رويانيان از سوي وي در مقطع كنوني، نوعي اعمال فشار براي كسب همياري و همدلي بيشتر از مراجع بالاتر است، اما مشكل بزرگ از جايي پيدا مي شود كه سردار نمي داند اتخاذ چنين تاكتيكي در فضاي به شدت پرحاشيه باشگاه پرسپوليس ، يك ريسك بزرگ است. شايد اين قبيل استراتژي ها در اتمسفر خشك حوزه اي مثل ناجا جواب بدهد، اما جايي كه زمين خوردن يك بازيكن در تمرينات به يك جنجال بزرگ تبديل مي شود، تهديد به استعفا يك ضربه بزرگ به پيكر تيمي است كه تازه مي خواهد رنگ ثبات و آسودگي را ببيند.