برای تنها حامی اعتصابیون / شما خودت سندی آقای هاشمی نسب!

شاید پرسپولیسی ها فکرش را هم نمی کردند اعتصاب سه روزه آنها بعد از کسب مقتدرانه عنوان قهرمانی تا این حد تبعات منفی داشته باشد و خشم و عصبانیت هواداران را به دنبال بیاورد. با این وجود چنین اتفاقی رخ داد و پرسپولیسی ها به هیچ وجه به حرکت اعتراضی بازیکنان روی خوش نشان ندادند. شاید تندترین برخورد با این گروه زمانی صورت گرفت که عده ای از تماشاگران بازی پرسپولیس و ذوب آهن اسکناس های شان را از جیب خارج کردند و به رو به بازیکنان تکان دادند. در تاریخ باشگاه پرسپولیس شاید این دومین بار باشد که چنین حرکتی تکرار می شود. بار اول نهم دی ماه 1379 ورزشگاه آزادی همین قاب را به چشم دید. آن روز قرار بود مهدی هاشمی نسب با لباس استقلال برای اولین بار رودرروی پرسپولیس قرار بگیرد. در روزگاری که خبری از این همه رسانه جنجال ساز نبود، این اتفاق به خودی خود آنقدر ارزش داشت که استادیوم را از کله سحر گوش تا گوش پر کند. آن روز یکی از ملتهب ترین داربی های پایتخت برگزار شد که در بخشی از آن، هزاران هوادار پرسپولیس در اولین مواجهه با مهدی هاشمی نسب به سمت او اسکناس نشان دادند و تصویر عجیبی ساختند. حالا 17سال بعد از آن روز، از قضا هاشمی نسب جزو معدود کسانی است که به حمایت از بازیکنان مغضوب پرسپولیس برخاسته. او در چند روز اخیر چند مصاحبه انجام داده و گفته: «بازیکنان حق و حقوق شان را می خواهند و کسی حق اهانت به آنها را ندارد.»

شاید آقا مهدی دوست نداشته باشد باور کند، اما خود او یکی از مهم ترین اسنادی است که ثابت می کند بازیکنان پرسپولیس در غائله اخیر چندان هم درست رفتار نکرده اند! هیچکس مخالفتی ندارد که فوتبالیست به دنبال پول قراردادش باشد، اما این تلاش تا جایی قابل قبول است که خط قرمز هوادار را نشکند و غرور او را جریحه دار نکند. کاری که پرسپولیسی ها اخیرا انجام دادند مصداق بارز دهان کجی و بی اعتنایی به مردم بود و درست به همین خاطر با تندترین واکنش از سوی افکار عمومی مواجه شد. البته بازیکن می تواند به همه این باید و نبایدها بی اعتنا باشد و با تمام قوا جلوی اسکناس زانو بزند. در این صورت فردای او شبیه امروز هاشمی نسب خواهد بود؛ یک ستاره بزرگ، اما بلاتکلیف و فاقد پایگاه اجتماعی که دوران بازنشستگی اش را در تنهایی محض پشت سر می گذارد. تابستان79 هاشمی نسب هویتش را معامله کرد و استقلالی شد. او آن روز پول خوبی به جیب زد، اما در عوض چیزی را از دست داد که تا آخر دنیا قابل بازپس گیری نیست. یکی از بهترین مدافعان دوران معاصر فوتبال ایران و یکی از چهار پرنده آسمانی میروسلاو بلاژویچ، حالا نه از طرف پرسپولیسی ها جدی گرفته می شود و نه از سوی استقلالی ها؛ آیا از این بدتر هم ممکن است؟

مهدی هاشمی نسب ظرف 16ماه چهار گل به استقلال زد. حتی نیمی از این آمار هم برای یک مدافع کافی است تا او را به عرش برساند و محبوبیتش را برای همه تاریخ گارانتی کند. حتی اگر مصدومیتی سخت سراغ مهدی می آمد و زندگی فوتبالی او را در همان بهار79 متوقف می کرد، باز به امروز به اتکای آن چهار گل و البته سه جام قهرمانی لیگ و حذفی، هاشمی‎ نسب در جمع بزرگترین اساطیر تاریخ باشگاه دسته بندی می شد. در این صورت چه بسا او هم هنگام برگزاری مسابقات مهم می توانست در جایگاه ویژه کنار علی پروین و علی کریمی و احمدرضا عابدزاده بنشیند و با غرور و ابهت در قاب بندی کارگردانان ذوق زده تلویزیونی جا بگیرد. امروز اما تنها اثر هاشمی نسب در فوتبال ایران، انتشار هرازگاهی یک مصاحبه در سایت ها و خبرگزاری هاست که نه تیتر صفحه نخست می شود و نه آنقدرها کلیک می گیرد!

اعتصاب که هیچ؛ بازیکنان پرسپولیس یا استقلال می توانند یک دبه بنزین بردارند و به خاطر پول خودشان را آتش بزنند، اما انتخاب این مسیر آخرش به نقطه ای می رسد که امروز امثال هاشمی نسب و نیکبخت روی آن ایستاده اند. یادمان باشد همین دو سال پیش وقتی از دست علی پروین در رفت و اسم مهدی را در لیست پیشکسوتان پرسپولیس برای بازی با ستارگان میلان قرار داد، همین نسل جدید هواداران او را از سر تمرینات بیرون کردند. در نتیجه پیراهن مالدینی را پایان رأفت گرفت تا همه سهم هاشمی نسب از این بازی، گلایه های بی پایانش در مصاحبه با برنامه های زنده تلویزیون باشد. امروز هم او می تواند به جای حسن شهرت و بازی عکس و امضا، از سود سپرده پولی که آن سال گرفت استفاده کند. اعتراضی هست؟