برای موفقیت باید شکیبا بود

گابریل کالدرون. این نامی است که این روزها در پرسپولیس بین صفر و صد در حرکت است. مرد آرژانتینی که در پایان هفته ششم 3 برد و 3 باخت با پرسپولیس کسب کرده و همین کارنامه خاکستری سبب شده تا مربی آرژانتینی زیر تازیانه منتقدان بی حوصله قرار بگیرد. منتقدان بی حوصله ای که با اشاره به تعداد شکست های نسبتاً پرشمار پرسپولیس در این فصل آن هم در برابر رقبای مدعی معتقدند که کالدرون یک مربی بازنده است که با پرسپولیس رستگار نخواهد شد و قهرمان سه گانه ایران بعد از سه فصل رویایی، در این فصل هرگز در قواره مدعیان نخواهد بود و در کورس جایی نخواهد داشت.

این گزاره البته که با توجه به اعداد و ارقام چندان اشتباه نیست و فکت ها و شواهد برای اثبات آن کم نیستند. به ویژه اینکه همه تیم کالدرون را با تیم برانکو مقایسه می کنند و نتیجه گیری آنها بر پایه گذشته نزدیکی است که حالا کالدرون میراث دار آن به شمار می آید.

پرسپولیس برانکو تیم رویین تنی بود که در هر فصل یک یا در نهایت دو باخت می آورد و مهم تر از همه اینکه در رقابت رودررو با مدعیان لیگ هرگز شکست نمی خورد. اتفاقی که تیم کالدرون هرگز نشانی از آن نداشته و 3 شکست برابر مدعیان لیگ را پذیرا شده. این ادله ها برای تلخ اندیشی درباره تیم کالدرون کافی است اما این حقیقت روی دیگری هم دارد، چرا که فوتبال هرگز بازی اعداد نیست.

برای مخالفت با این گزاره، می توان ادله های بیشتر و متقن تری را ردیف کرد. غریبگی کالدرون با فوتبال ایران، تفکرات متفاوت سرمربی آرژانتینی، بدنسازی مزخرف پیش فصل، قرعه نامناسب و تونل وحشت ابتدای فصل و افت ستاره های کلیدی از جمله نکات مهمی هستند که در ناکامی کالدرون سهم داشته اند. نکاتی که اصلاً نباید آنها را نادیده گرفت و هر کدام به تنهایی برای ناکامی یک تیم کفایت می کنند. به ویژه اینکه تیم کالدرون فوتبالی کاملاً متفاوت با تیم برانکو بازی می کند و همین تغییر فاز و تغییر استراتژی و شکل بازی با توجه به بازیکنان خشک و غیرمنعطف ایرانی یک پروسه زمانبر و دشوار است.

فراموش نکنیم که فوتبال یک پدیده دیربازده است که برای موفقیت در آن باید شکیبا بود و صبوری پیشه کرد. مقایسه شرایط امروز کالدرون با روزی که برانکو پای به پرسپولیس گذاشت، درک این فرضیه را آسان تر می کند. به ویژه آنکه برانکو و کالدرون در ابتدای مسیر یک تفاوت بزرگ دیگر هم با یکدیگر دارند؛ برانکو خودش با تفکرات خودش پرسپولیس را بست اما کالدرون تیمی را تحویل گرفت که بسته شده بود و هیچ جای خالی نداشت و مجبور بود که با نفراتی کار کند که اساساً سلیقه او نبودند.

برای قضاوت کالدرون و تیمش نباید عجله کرد؛ حتی بعد از 3 شکست در 6 هفته و حتی با رؤیت مشکلاتی که حسابی توی ذوق می زند. این پرسپولیس با همه افت و خیزهایش تا نیم فصل فعلاً تاتی تاتی می کند.