برخورد ترقه با اتوبوس یا اتوبوس با ترقه!

 وقتی هنوز برنامه نود سرپا بود بارها گزارش هایی از حمله به سوی اتوبوس تیم های میهمان پخش کرد. از شکستن شیشه تا تعقیب و گریز موتورسواران در شب هنگامی که تیم قصد ترک شهر را داشت، از شکستن سر بازیکنان تا رعب و وحشت ... مثل خیلی از اتفاقات دیگر دیدیم و گذشتیم و گفتیم ان شاءالله گربه است.

تازه عده ای گفتند و نوشتند که شلوغش نکنید در خارج هم همینطور است. مگر هواداران وستهم به سوی اتوبوس حامل بازیکنان منچستریونایتد سنگ و بطری پرتاب نکردند؟ مگر هواداران والنسیا به سوی اتوبوس بارسلونا حمله نکردند؟ مگر لیورپولی ها همین بلا را سر اتوبوس منچسترسیتی و رئال مادرید نیاوردند؟ مگر شیشه سمت زین الدین زیدان نشکست؟

اینجور توجیهات که «آقا مزه فوتبال به همین چیزاست و سخت نگیرید» همیشه جاده را برای مجرمان آسفالت می کند و آنها برای توجیه این رفتارشان انگار مجوز بین المللی در دست دارند. البته رسانه های ما در مورد عذرخواهی رسمی باشگاهی که هوادارانش این رفتار را مرتکب شده اند و مجازا ت های اعمالی چیز زیادی نمی نویسند.

حمله با ترقه به سوی اتوبوس باشگاه پرسپولیس در سفر به اصفهان برای دیدار مقابل ذوب آهن اما ماجرا را وارد یک فاز تازه کرد. پرسپولیسی ها ماجرا را از طریق حقوقی دنبال کردند و حتی کسانی کوشیدند انگشت اتهام را به سوی هواداران تندروی سپاهان دراز کنند و بگویند ذوبی ها هیچ وقت اینقدر کُری با ما نداشته اند که بخواهند با ترقه به طرف اتوبوس مان شلیک کنند.

پرتاب ترقه البته تازگی ندارد. یادمان نرود که 18 سال پیش در ورزشگاه آزادی وقتی تیم ملی ایران از کره شمالی پیش بود، یک هوادار با پرتاب ترقه عملاً «سو هیوک چول» را چنان وحشتزده کرد که تیم را از زمین بیرون کشیدند. بارها در بازی های باشگاهی هم ترقه ها تن همه را لرزاند و حتی یک بار در اصفهان چشم سربازی را کور کرد اما این حمله در رقابت حساس دو تیم شکل دیگری ترجمه شد.

باشگاه پرسپولیس می گوید که این اتفاق روی یک پل رخ داد و اگر مهارت راننده در کنترل اتوبوس به داد نمی رسید ممکن بود خودرو واژگون شود و یک اتفاق هولناک رخ دهد. مخالفان اما می گویند قرمزها پیازداغ ماجرا را زیاد می کنند و چیز خاصی نبوده. صدور حکم محرومیت دوساله حضور در ورزشگاه که برای دو جوان مهاجم صادر شده حالا اسباب جدل شده است. برخی حقوقدانان بر این باورند که جرم در خارج از فضای ورزشگاه رخ داده و چرا اصولاً باید کمیته انضباطی به آن ورود کند و تمام ماجرا را باید به کلانتری فلاورجان می سپرد و باشگاه پرسپولیس هم این مجازات را ناچیز می شمارد و در فضای مجازی برخی هواداران تندرو که راضی نشده اند از تلافی می گویند!

ادامه بازی «اول اونا شروع کردن» در فحاشی و سنگ پرانی و هتاکی در فضای مجازی کار را به جایی رسانده که مدت هاست فوتبال حال و روز خوشی ندارد و هر روز یک ماجرای تازه علم می شود که حال همه را بد می کند و حالا همین را کم داریم که کسانی به صورت حقیقی یا حتی ساختگی اقدام به تلافی کنند. تناسب جرم با مجازات البته که موضوع مهمی است و چه بسا مراجع قضایی بیرون از فدراسیون حکم سنگین تری علیه این افراد صادر کنند اما در نزد افکار عمومی صدای فوتبال بلند است و «محرومیت دو ساله از ورود به اماکن ورزشی» به عنوان حکم نهایی بیشتر در اذهان می ماند. کاش این تصمیمات با درایت بیشتری نسبت به بازخوردها و تبعات گرفته شود. اندازه کافی فوتبال زخمی و رنجور هست و فضای هواداری پرتنش. نیازی به ساخت سریال حمله به اتوبوس نداریم!