بررسی عملکرد بازیکنان پرسپولیس در دربی؛ لشگر بی خیال ها!

دوندگی بی هدف و بی خیالی مفرط دورنمای کامل تیمی بود که اگر نفر به نفر هم نگاهشان می کردیم می فهمیدیم قرار نیست برنده باشند. نه هماهنگی ناشی از تمرین و نه خونسردی حاصل از روان آرام در هیچ یک از حرکات لشکر سرخ دیده نشد. پرسپولیس امروز فقط تماشاگر داشت و کمی تا حدودی علی کریمی.قضاوت در باره بقیه تیم و کادر فنی در کل فصل هم کار سختی نبوده است.
 

* میثاق معمار زاده (نمره: 4.5)
شوت میداوودی را دو ضرب گرفت و پایه گل اول استقلال ریخته شد.هر چند توپ مقابلش زمین خورد اما بیتقصیر هم نبود.در ادامه هم تیرک دروازه روی مهربانش را نشان داد.تا قبل از گل دوم مهمترین واکنشش گرفتن تک به تک با جباری بود.گل دوم هم تک به تک کامل شد و جا ماند.امار توپ های درون چارچوب با گل های خورده تقریبا برابر بود اما کمی هم حق داشت.ارتش سرخ بی دفاع بود
 

* محمد نصرتی (نمره: 4)
قرار بود مدافع ملی پوش و امید خط دفاعی پرسپولیس باشد اما هم تیم ملی را از دست داد و هم اعتبار فصل قبلش با تراکتور را. بسیار عجول و با استرس بازی کرد. در گل اول شاید بیش از معمار زاده مقصر بود. لحظه ریباند مجیدی پشت سرش بود و لحظه گل جلوترش. فاصله ذهنی زیادی با اوج داشت.
 

* علی رضا نور محمدی (نمره: 5)
مدافع با کلاسی است اما مدافع بودن چیزهای دیگری هم می خواهد. از معدود مدافعان ایران که زیر توپ نمی زند. اما حیف که بستن فضاها و گرفتن توپ را به خوبی یادش نداده اند. درگیری با کرار هم نشان از فشار روحی او می داد. فضاها را نبست و فشار هم نیاورد. میداوودی کنارش راحت بود. خوب نبود هر چند میتوانست باشد. شاید روزی بتواند اما حالا ها نه.
 

* حمید علی عسکری (نمره: 5)
نمونه بارز استعداد سوزی فوتبال ایران . یک روز دفاع راست و یک روز دفاع چپ. یک نیمه دفاع راست و یک نمونه هافبم چپ. حتی نمی شد آنالیزش کرد. فقط بود که باشد. دفاع راست شاید بدترین حالتش بود. نیمه دوم بهتر شد. اما این جوان هم مثل تمام جوان هایی که نداشته ایم دارد می سوزد. شاید با این بازی ها زود فراموش شود.
 

* ابراهیم شکوری (نمره: 4)
می گویند فوتبال ایران دفاع چپ ندارد. پس میثم حسینی ها چه هستند. شاید همین ها فرق استیلی و مظلومی باشد. حتی طرفداران خردسال پرسپولیس هم می دانستند بزرگترین مشکل پرسپولیس دفاع چپ است. تمام گل ها از چپ پرسپولیس به ثمر رسید. بزرگترین مشخصه ابراهیم شکوری کارهای دفاعی و جنگندگی اش است. تمام گل های دریافتی هم از چپ خط دفاعی بود. این ها شما را یاد چه می اندازد آقای استیلی؟ ممدو تال کجا میثم حسینی کجا حمید خان؟
 

* مازیار زارع (نمره: 4.5)
نمونه بارز بی نظمی پرسپولیس . هافبک دفاعی بزرگترین وظیفه اش تخریب و نظم دادن با پاس های کوتاه است. اما بزرگترین اصرار مازیار زارع در این بازی زدن شوت های مداوم و پشت سر هم بود. اگر می شد با پای راست اگر نه هم با پای چپ. اصرار به این کار آنقدر شده که دیگر عادت کرده ایم از مازیار زارع نظم نخواهیم. مقابلش بازی ساده و منظم رحمتی بود. این همه تکرار چرا؟ وظیفه کادر فنی اینجور جا ها چیست؟ چرا در تیم ملی هرگز این همه اصرار به شوت های بی هدف نداشت؟ بوسکتس و خدیرا ساده ترین بازیکنان تیم هایشانند؟
 

* حسین بادامکی (نمره: 5.5)
از هر کسی به اندازه خودش توقع می رود. بادامکی اگر مثل همیشه معمولی بود اما خودش بود. دوید جنگید و گاهی هم اشتباه کرد. تعویضش هم گل دوم را به بار آورد. کم ادعا بود و نامش سنگینی نکرد. هر چند بازیش هم زیاد وزنی نداشت.
 

* محمد نوری (نمره: 3.5)
تا قبل از خراب کردن پنالتی لایق همین نمره بود. با خونسردی بیرون زد تا تکمیل کند گم بودنش را. بازیکنی که تمام امید پرسپولیس در پاس های هجومی بود آنقدر در زمین دیده نشد تا بدانیم چرا کی روش نخواسته دعوتش کند. این همه استعداد اما بدون عینک ذره بینی نمی شود دیدش. گم است. این روزها از بازی تک ضربش هم خبری نیست. توپ را معطل میکند. بیرون زدن پنالتی بهترش کرد. اما کجاست محمد نوری سپاهان؟ شکستن دل این هواداران سهم بازیش بود نه پنالتیش.
 

* غلام رضا رضایی (نمره: 6)
نیمه اول مثل تمام تیم بود. اما نیمه دوم بهتر شد. از بقیه تیم بیشتر دوید و زحمتش را کشید. اما هنوز هم اعتماد به نفس گذشته خوبش را ندارد. در زدن ضربه به توپ بسیار عجول عمل کرد. شاید از خیلی ها بیشتر زحمت کشید اما او هم لایق این هواداران نبود.
 

* جواد کاظمیان (نمره: 4)
با زدن گل های متوالی امید خط حمله پرسپولیس شد. سمت چپ جایش نبود و تمام توپ ها را لو داد. هیچ حرکت مثبتی نکرد. شاید تعویضش کار درستی بود همانقدر که بازیش در سمت چپ اشتباهی بزرگ بود. هم فرصت تمام کنندگیش برای پرسپولیس سوخت و هم امیدش به برای مطرح شدن دوباره. جایش اینجا نبود. آنهایی که بودند سر جایشان مگر چه کردن. شاید تعویض کمی تبرئه اش کند از گناه این باخت.
 

* علی کریمی (نمره: 7.5)
لایق است. فوق العاده نبود اما لایق بود. آنقدر که تک فرصت نیمه اول و بهترین فرصت کل بازی با تلاش او بدست آمد. هویت امروز پرسپولیس شده علی کریمی. مهمترین عنصر تیمی است که روزی همه را می ترساند. امروز کاپیتان تنها بود. نه نظمی که جوابش را بدهد و نه تیمی که حمایتش کند. بازی اتفاقات بود بازی پرسپولیس و زیباترین و بهترین اتفاقش علی کریمی. همین علی کریمی اگر نبود پرسپولیس استیلی چه داشت امروز؟

محمد زود مصدوم شد و هاشمیان و نوروزی هم معمولی مثل تمام تیم بودن. نه بودنشان فرقی داشت و نه نبودشان. پرسپولیس امروز مثل بیشتر این فصل تیم نبود. زمان تیم نمی سازد. حمله های اتفاقی و گل خوردن های یک شکل دیگر اتفاقی تکراری شده است. نمره مربی پرسپولیس را شما بدهید. شاید بازیکنان بتوانند تبرئه شوند از این شکست های تکراری.