بررسی یک تراژدی در تیم مسن‌تر از قبل شده گل‌محمدی

پرسپولیس برانکو اگر برای دوستداران این تیم یک الگو باشد می‌توان از آن به‌عنوان یک نقشه‌راه برای آینده این تیم نام برد. در آن زمان پرسپولیس به‌رغم نکات مثبتی که برای خود دست‌و‌پا کرده بود یک خصیصه بسیار مثبت و اساسی داشت و آن بدن‌های قبراق و نفس‌های چاق بازیکنان بود که اتفاقا تا انتهای فصل این تیم را همراهی می‌کردند.
مارکو، مربی بدنساز پرسپولیس در آن روزها بود که با تمرینات متفاوت توان هوازی و بی‌هوازی این تیم را برای یک فصل هم بالا می‌برد و هم این توان را درطول فصل حفظ می‌کرد و صدالبته هم از بُعد تغذیه و هم ریکاوری هم قطعا تاثیرات مثبتی برای بازیکنان به جا می‌گذاشت، اما مساله مهم‌تر برای تیم برانکو خصوصا به غیر از بدن‌های آماده، بحث عدم مصدومیت‌های متوالی در یک فصل بود. به این نکته دقت کنید که در هر صورت فصولی که برانکو و کادرش بالای سر تیم پرسپولیس بودند شرایط مسابقات چه در سطح ملی و چه در سطح باشگاهی به تعداد بالایی برگزار می‌شد و تعداد ملی‌پوشان این تیم هم در آن زمان در اردوها و حتی ترکیب تیم‌ملی آن زمان کم نبود. اتفاقا نکته جالب‌توجه در این فعل و انفعالات و فشارها این بود که فضای مصدومیت بازیکنان هم به‌هیچ‌عنوان درطول یک فصل برای این تیم آنقدر زیاد و چشمگیر نبود و یکی از نکات مثبت و یکی از برگ‌های برنده آن روزهای این تیم همین مبحث بود که امکان دراختیار داشتن حداکثری بازیکنان در چرخه مدیریتی سرمربی درطول یک فصل را به کادرفنی این تیم می‌داد. هرچند باید به این نکته اشاره داشت که مصدومیت چه در فوتبال و چه در هر ورزش دیگری، جزء لاینفک آن و اجتناب‌ناپذیر است اما درحقیقت توانایی و بالا بردن ظرفیت‌های بدنی در ورزش و اصلاح و ترمیم ضعف‌ها در این سیکل یکی از موارد مورد بحث در ورزش روز و علم تربیت‌بدنی هم قرار دارد.

افول تدریجی در دوره یحیی
بعد از حضور گل‌محمدی در پرسپولیس اتفاقا شرایط بدنی بازیکنان پرسپولیس با حضور مظاهر رحیم‌پور، مربی بدنساز ایرانی به‌خصوص در آن سالی که منتج به حضور این تیم در فینال آسیا شد و بازی‌ها به‌صورت دوره‌ای و با فواصل زمانی بسیار کم برگزار می‌شد، هم زبانزد بود و انصافا قابل ستایش اما به‌تدریج و خیلی آرام به‌نظر می‌رسید شرایط بدنی این تیم رو به افول گذاشته است که البته در شرایط خاص به‌وجود آمده بابت کرونا و تغییر زمان‌های بازی این افت برای هر تیمی را می‌توان متصور بود، اما در فصل اخیر برخلاف پرسپولیس متفاوت از روزگار برانکویی خود و حتی یکی، دو فصل بعد از آن، سرخپوشان نه‌تنها از بعد بدنی دچار فرسایش عجیبی شده‌اند بلکه با فاصله زیاد یک رکورد در مصدومیت بازیکنان درطول فصل جاری را این تیم زده است. آمار 13بازیکن مصدوم درطول فصلی که هنوز تمام نشده و از دست دادن هرکدام از آنها حتی برای برهه‌های کوتاه درطول فصل می‌تواند یک نکته مبهم برای این باشگاه و جبران‌ناپذیر باشد. جایی که مربی بدنساز این تیم را شاید بتوان یکی از مربیان خوب داخلی در این عرصه نام برد اما لزوم بررسی این موضوع در این فصل فوتبالی کاملا مبرم و حیاتی برای آنها به‌نظر می‌رسد.

مصدومیت بیشتر با افزایش سن تیمی
به این اسامی توجه کنید: عیسی آل‌کثیر، وحدت‌ هنانوف، احسان‌ پهلوان، سیامک ‌نعمتی، حامد ‌پاکدل، علی ‌شجاعی، محمد ‌‌‌شریفی، مهدی ترابی، وحید ‌امیری، فرشاد‌ فرجی، میلاد ‌سرلک، کمال‌ کامیابی‌نیا و امید‌عالیشاه. این اسامی نفراتی است که در سیاهه مصدومیت امسال پرسپولیس جای دارند. البته از یک نکته هم نمی‌توان به‌راحتی گذشت و آن‌هم سن‌وسال بازیکنان در پرسپولیس است که به‌نسبت سال‌های قبل کمی این تیم پیرتر و پابه‌سن گذاشته‌تر شده و همین مورد می‌تواند عیار تجربه و اعتمادبه‌نفس را در این تیم بالا ببرد به شرطی که این بازیکنان با نگاه و نگرش به سبک زندگی حرفه‌ای به سلامت جسم و حتی ذهن ورزشی خود که ابزار سرمربی هستند کمک کنند و هم از مصدومیت‌های پیاپی و طولانی‌مدت در امان بمانند و هم مثمرثمرتر برای تیم خود باشند. در هر صورت این مصدومیت‌ها در خیلی موارد دست کادرفنی را درطول فصل جاری خالی نگه داشته است؛ چراکه این بازیکنان هرکدام می‌توانستند با حضورشان در ترکیب تیم و زمین بازی در هر زمانی که به آنها نیاز بود درطول یک فصل عصای دست مربی این تیم باشند. بنابراین گل‌محمدی و کادر پرسپولیس به‌خصوص در قسمت بدنسازی باید بیشتر از هر وقت دیگری به این مورد به چشم حل مساله بپردازند تا هم خود آنها بیشتر از آن در این مورد متضرر نشوند و هم پرسپولیس و هواداران این تیم جور سخت و سنگین این مصدومیت‌های نا‌بهنگام را نکشند و بهای گزاف آن را بیشتر از قبل نپردازند.

استفاده بی‌رویه از بازیکنان
ضمن اینکه نحوه بازی گرفتن و استراتژی حفظ و صیانت کیفی و کمی آنها هم نباید از دید کادرفنی غافل بماند، به‌طور مثال درمورد وحید امیری خصوصا این مساله در این فصل کامل نمایان بود که عدم استراحت در فواصل زمانی مشخص و استفاده بی‌رویه از یک بازیکن هم می‌تواند آسیب‌های فیزیکی برای او در ‌پی داشته باشد و هم می‌تواند کیفیت کار بازیکن را به مخاطره بیندازد که دقیقا تبلور این نکته را در بازی‌های آخر پرسپولیس و نحوه عملکرد وحید امیری دیدیم که نهایتا به یک مصدومیت طولانی‌مدت تبدیل شد و همچنان غیبت او در پرسپولیس و ادامه مسابقات حساس آن ادامه‌دار است که نباید از این دریچه نگاه از طرف کادرفنی غافل شد که مکمل همان شاخص‌های بدنسازی بازیکنان می‌تواند باشد. در هر حال این رکورد مصدومیت در حداقل پرسپولیس یک‌دهه اخیر شاید بی‌سابقه بوده که می‌تواند علامت سوال بزرگی برای کادرفنی ایجاد کند.