برنـــده حـــریص

نبرد با مس رفسنجان تیم دوست داشتنی این فصل، شاید روی کاغذ یکی از دشوارترین بازی‌های پرسپولیس محسوب می‌شد. نبردی برابر یک تیم جوان، چغر و تاکتیکی که فوتبال را روی زمین بازی می‌کند و آشکارا برای دواندن توپ برنامه دارد. محمد ربیعی مربی جوان مس بعد از چند فصل حضور در رفسنجان به پختگی رسیده و آداب بازی در لیگ برتر و در برابر غول‌ها را آموخته و همین سبب شده تا مس در این فصل به کورس بالای جدول برسد. یک غریبه در جمع مدعیان؛ غریبه‌ای که شاید بهترین و کامل‌ترین فوتبال را در میان تیم‌های بالای جدول ارائه می‌دهد و از منظر تاکتیکی تیمی قابل اعتناست. از همین رو تقابل با چنین تیمی برای هر رقیبی حتی پرسپولیس سخت و دشوار است. برای سرخ‌ها این دشواری اما مضاعف بود. چه آنکه آنها در فصل جاری از ثبات و صلابت تمام 5 فصل اخیر دور هستند و با سینه‌خیز در جاده قهرمانی جلو می‌آیند. از سوی دیگر کلونی سرخ در فصل جاری از ستاره بزرگ و تأثیرگذار تا حد بسیاری تهی شده و همین تقابل با یک رقیب جدی و تیغدار را دشوارتر از همیشه نشان می‌داد.

با این ذهنیت یک بازی پیچیده را برای پرسپولیس تصور می‌شد اما سرخ‌ها تمامی انگاره‌های پیشین و گمانه‌زنی‌های پیش از بازی را بر هم زدند و یک برد شیرین و پرگل را جشن گرفتند. بردی روحیه‌بخش که آنها را به کورس قهرمانی بازگرداند و البته برای سایر رقبا نیز خط و نشان کشید. مهم‌ترین مؤلفه برد پرسپولیس اما نه بازی درخشان آنها بلکه اشتباهات حریف بود. پرسپولیس در برابر مس اگرچه در سرعت بازی و گردش توپ نسبت به بازی‌های گذشته عملکرد به مراتب بهتری داشت اما آنچه پرسپولیس را به هدف رساند، نه این سرعت و گردش توپ بلکه اشتباهات سریالی و زنجیره‌ای میهمان بود.

یک گزاره کلیشه‌ای می‌گوید در فوتبال تا اشتباهی اتفاق نیفتد، گلی ثبت نمی‌شود و مس بداقبال بود که در بزرگترین بازی هفته و مهم‌ترین بازی این فصلش اینگونه به ورطه اشتباهات تکراری و بزرگ غلتید. اشتباهاتی که در برابر یک حریف حریص و گرسنه و البته مدعی قهرمانی عقوبتی سخت دارد که مس به سختی تاوان آن را داد. مس در برابر پرسپولیس اگرچه همان تیم جذاب و تاکتیکی همیشه بود اما بابت اشتباهاتش تاوان سختی داد تا یک بازنده بزرگ باشد. بازنده‌ای که اول مغلوب اشتباهات خود شد و سپس حریص بودن حریف.