بزرگتر کیست ؟

بسياري از جامعه شناسان با گرايش جامعه ايراني معتقدند كه ما در جامعه اي زندگي مي كنيم كه براساس باورهاي قبيله اي زندگي كرده و يا مي كنيم در بين فرهنگ عامه اصطلاحاتي چون "بزرگتر "و" پيش كسوت" و" حق پدري" و يا مادري و برادري و خواهري كردن به وفور شنيده مي شود و بسياري از ارزش گزاري هاي اجتماعي بر اساس بزرگترهائي است كه در جامعه حضور دارند. در كشور ما جوان بايد با بزرگتر به خواستگاري برود و پيشنهاد ازدواجش را به بزرگتر و نه خود دختر دهد. همين مسئله در مورد بسياري از مسائل ديگر وجود دارد. ورزش هم جداي از اين مسئله نيست و بسياري معتقدند بزرگترهاي يك تيم ورزشي مي توانند به آن گروه ورزشي بها دهند اصطلاح " پيش كسوت" بار بزرگي دارد و بارها شنيده ايم كه مي گويند دست و يا پاي اين پيش كسوتان را بوسيد اما مشكلي كه در سالهاي اخير هم در بعد مسائل كلان اجتماعي و هم درباره ورزش وجود دارد عدم حضور بزرگتراني كه بزرگتري كنند. امروز دادگاههاي خانواده ما سراسر از زوجهائي است كه شايد اگر بزرگتراني در حد واژه " بزرگتر " داشتند هرگز به آنجا نمي آمدند در اختلافات خانوادگي شاهديم كه فقدان بزرگتر باعث چه كشمكشهائي شده است و...

ورزش هم از اين قاعده مستثني نيست اگر امروز ورزش ما اسير سياست و سياستمداران شده است تنها به اين علت است كه بزرگترهاي ورزش و فوتبال ما نتوانستند بزرگي كنند و شايد حكايت اين روزهاي پرسپوليس مصداقي بر همين واقعيت باشد

به ياد داريم كه مجتبي محرمي در برنامه 90 رسما اعلام كرد چون سياستمداري بلد نبود و همه چيز را از دريچه تعصب مي ديد نتوانست در زندگي به سر انجامي برسد. بايد به محرمي حق داد زيرا مي بينيم پيش كسوتان امروز پرسپوليس بخوبي موج سواري را بلد شده و رو به سوئي مي روند كه باد منافع مي وزد كه اين گونه است كه اسير ملعبه مديران دولتي مي شوند كه هيچ چيز از فوتبال نمي دانند. در تيم پرسپوليس امروز بزرگترش ؛ بزرگترين درد را منتقل مي كند. عدم صداقت و شجاعت و حتي شرافت اخلاقي باعث شده است كه پرسپوليس بد ترين نتايج تاريخ خود را بگيرد به چند نمونه زير توجه كنيد

1/ در كادر فني سرخها مرداني چون استيلي و عاشوري و عزيزيان هستند مرداني كه در سالهاي آخر دهه 60 و اوايل 70 در اين تيم بازي كرده و به اصطلاح پيش كسوت هستند. براستي اين آقايان نمي دانند كه كاررائي ندارند ؟ آيا آن همه اعتبار و افتخار و نام نيك را بايد فداي حضور اجباري و اخراج و گرفتن تمامي حقوق خود كنند ؟ اين كه اين گونه روز بدست آوردن درست يا غلط است يك مسئله است اما پيش كسوت پرسپوليس بايد اين قدر طمع داشته باشد؟ عزيزيان نمي داند نتوانسته نه به حقيقي و نه به معماريان چيزي بيافزايد ؟ استيلي كه مي گويد برادرش در چند لحظه از اين دنيا رفت و اين جهان ارزشي ندارد چرا اين گونه تن به خواري و خفت مي دهد ؟ او چگونه نمي بيند كه باشگاه او را دارد تحمل مي كند ؟ او خود را با غيرت مي داند. مي پرسيم كجا رفته آن غيرتي كه باعث مي شد استيلي در پاس و پرسپوليس دهه 70 بدرخشد ؟ عاشوري يك طراح و مهندس پاس بود او چرا اين گونه جا خالي مي دهد ؟ او را بازيكن باهوشي مي دانستيم كه سالها اگر پيوس آقاي گل مي شد بخاطر عاشوري بود. او چرا اين همه خاطره خوب را فداي دسته بندي ها كرده است؟

2/ از كادر فني جدا مي شويم به كادر مديريتي مي رسيم. پروين روزگاري سلطان و علي آقا بود كه همراهي با مردم مي كرد اما هنگامي كه خواست سياسي كاري كند از نامش خرج و حالا اين علي پروين با آن سلطان دهه 60 خيلي فرق دارد. پروين اعتبارش در دعواهايش با امير عابديني و غمخوار و هدايتي و كاشاني به مزايده گذاشت و امروز هم مشغول همين بازي با رويانيان است. از او مي پرسيم با كدام استدلال مي گويد تيم يك برد ديگر داشته باشد درست مي شود ؟ چرا او نمي خواهد از ديد يك پيش كسوت و بزرگتر پرسپوليس به واقعه بنگرد و در اين انديشه نباشد كه چون استيلي خار و خفيف است پس دوباره پروين مي تواند ارنج كند و گوش بكشد و كله پاچه مهمان كند ؟

محمد پنجعلي هم همين گونه است او از اعضاي كميته به اصطلاح فني باشگاه در زمان كاشاني بود او امروز مي گويد مردم دائي را مي خواهند و به نوعي خودش را شيرين مي كند. مي پرسيم پنجعلي همان كسي نبود كه بعد از برد شانسي در برابر صبا سينه را جلو داد كه اين تازه 10 % قابليتهاي تيم استيلي است ؟ او كسي نبود كه گفت استيلي با توجه به قابليتهايش به تيم آمده است ؟ حالا چه شده كه پنجعلي به صداي مردم توجه مي كند تازه جالب اينجا است كه مردم دائي را هم نمي خواهند آنها به دنبال يك سرمربي خوش نام چون دنيزلي هستند

3/ در بيرون باشگاه هم حكايت دو روئي ها زياد است فرشاد پيوس همان كسي است كه در عرصه مربيگري هيچگاه موفق نبود و حالا مي گويد بازي با نفت باعث رشد تيم مي شود ؟ آيا بوي كباب به مشام پيوس رسيده است ؟ او چگونه از قابليتهاي تيمي مي گويد كه روي سكوها حمايت نمي شود و اعضاي هييت مديره اش با يك سرمربي ديگر مذاكره مي كنند و خود سرمربي تنها گريه مي كند بازيكنان به نيمكت اعتنائي ندارند ؟

مي بينيد درد بي كسي و بي بزرگتري و سقوط تا چه حد فوتبال ما را غرق خود كرده است ؟