به ترکیب برنده دست نزن

پرسپولیس در آستانه یک موفقیت کم نظیر در فوتبال ایران است. پوکر قهرمانی که در کنار جام های دیگر و حضورشان در فینال آسیا نیمه دوم دهه نود را به درخشان ترین دوران این تیم در فوتبال ایران بدل کرده است. دورانی که معمارش برانکو ایوانکویچ است و حالا یک فصل کشدار و پر انقطاع را با کالدرون و یحیی گل محمدی پیش رو دارد تا به موفقیت برسد. پرسپولیسی ها برای رسیدن به موفقیت در این فصل تنها چند گام دیگر را باید استوار بردارند و البته در سایه عملکرد ضعیف رقبای شان برای چهارمین بار پیاپی جام را لمس کنند اما چه چیزی بهترین دوران پرسپولیس را ساخته است؟

در نگاه اول شاید اسم و چهره برانکو پاسخ این سؤال باشد اما می بینیم که بعد از رفتن برانکو هم همچنان پرسپولیس تیم دست نیافتنی در صدر جدول است و با رقبایش اختلاف امتیازی دو رقمی دارد. بعد از تأثیر مهم برانکو شاید بتوان گفت ثبات در مجموعه پرسپولیس از مهم ترین فاکتورهای درخشش چند ساله این تیم باشد. در همه این سال ها خیلی سعی شده تا شاکله پرسپولیس حفظ شود و به ترکیب این تیم دست خورده نشود. بازیکنان کمی از این تیم جدا شوند و تنها برای تقویت و بهتر شدن تیم بازیکنی برای آن جذب شود.

این فاکتور در مقایسه با وضعیت رقبای پرسپولیس شاید در ذهن مخاطبان مؤثرتر از سایر فاکتورها باشد. در چند سال اخیر آنقدر به تیم های رقیب پرسپولیس بازیکن اضافه شده و از جمع شان رفته که می توان با مجموع آنها چند تیم لیگ برتری آماده را سازماندهی کرد. بنابراین در تأثیر برانکو و همچنین ثبات پرسپولیس برای کسب موفقیت های پیاپی شکی نیست.

اما دیگر موضوع مهمی که موجب شده پرسپولیسی ها در همه این سال ها در اوج باشند و اعتماد به نفس بالا و شخصیت قهرمانی پیدا کنند، پایبندی آنها به ترکیب تاکتیکی یکسان در درون زمین است. چیزی که با رفتن برانکو و آمدن کالدرون و بعد از آن یحیی گل محمدی هم اگرچه پیش بینی می شد دچار تغییراتی شود اما دست نخورده باقی ماند و پایبندی آنها به یک تاکتیک در زمین موجب شد تا شما تفاوت چندانی بین بازی پرسپولیس این روزها و سه سال پیش احساس نکنید.

برانکو، کالدرون و یحیی هر سه به سیستم 2-4-4 اعتقاد داشتند و همین اعتقاد موجب شده تا یک یکدستی و روانی خاصی در بازی های پرسپولیس در این سال ها مشاهده کنیم؛ تیمی که انگار با یک ترکیب یکسان در همه این سال ها بازی می کند. شاید سومین عاملی که در میان عوامل دیگر موجب شده تا پرسپولیس مثل یک قهرمان به پیش برود، همین دست نخوردن به تاکتیک تیم و انجام یک مشق درست در همه این سال هاست. این البته از بخت پرسپولیس هم بود که دو مربی بعد از برانکو به سبک بازی او پایبند بودند و به این ترتیب دوران درخشش سرخ ها ادامه پیدا کرد.