به نام پرسپولیس، به کام ایران

طبیعی است که گروهی از هواداران سایر تیم‌ها دل‌شان نخواهد پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا موفق باشد. بر خلاف مسابقات ملی که در آن همه پشت پرچم کشور جمع می‌شوند و به هواداری از تیم آب و خاک‌شان برمی‌خیزند، در دیدارهای باشگاهی، ولو در ابعاد بین‌المللی، چنین التزامی برای هواداری از تیم‌های هموطن وجود ندارد. مثال‌هایش را خودتان بهتر می‌دانید.
وقتی پاری‌سن‌ژرمن در کسب قهرمانی اروپا ناکام می‌ماند، هواداران مارسی به خیابان می‌ریزند و شادی می‌کنند. در ایتالیا هواداران میلان و اینتر از شکست تیم رقیب در مسابقات اروپایی شادمان می‌شوند و در اسپانیا نیز بارسایی‌ها و رئالی‌ها ترجیح می‌دهند هر تیمی بر فراز قاره بایستد جز رقیب سنتی آنها! همه اینها را گفتیم تا یادآوری کرده باشیم از نظر عرف حرفه‌ای فوتبال جهان، حالا که پرسپولیس از ایران به یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا رسیده، چیز عجیبی نیست که «برخی» از استقلالی‌ها، سپاهانی‌ها یا تراکتوری‌ها منتظر شکست این تیم باشند. این رویه همه جای دنیا برقرار است. حالا اگر هواداران آن تیم‌ها حامی پرسپولیس بودند و دل‌شان می‌خواست یک تیم ایرانی فاتح قاره شود، دم‌شان هم گرم! در غیر این صورت اما نمی‌شود بقیه سلایق را محکوم کرد. این از این. اما یادمان نرود قهرمانی پرسپولیس در آسیا اتفاقی است که می‌تواند به کام تمام فوتبال ایران باشد. در حقیقت سود کسب این افتخار فقط متوجه پرسپولیس نیست و بقیه هم نفع می‌برند.

حفظ سهمیه‌های ایران
عینی‌ترین و ملموس‌ترین فایده موفقیت‌های بین‌المللی پرسپولیس برای سایر تیم‌ها، حفظ سهمیه‌های ایران در لیگ قهرمانان آسیا است. اگر امروز می‌بینید دو سهمیه مستقیم و دو سهمیه غیر مستقیم برای ایران وجود دارد و چهار تیم ایرانی هر سال می‌توانند در لیگ قهرمانان آسیا حاضر باشند، مهم‌ترین دلیلش کامیابی‌های دنباله‌دار سرخ‌پوشان است. پرسپولیس در این سال‌ها دو بار به فینال آسیا رسیده، یک بار در نیمه‌نهایی حاضر بوده و چندین مرتبه هم به مراحل یک‌هشتم و یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان رسیده است. غیر از این تیم مدت‌هاست که بقیه باشگاه‌های ایرانی در آسیا ناکام بوده‌اند. آخرین تیمی که جز پرسپولیس به نیمه‌نهایی رسید، استقلال بود که سال ۹۲ در این مرحله برابر سئول کره‌ جنوبی تن به شکست داد. یقین بدانید اگر توفیقات اخیر پرسپولیس نبود، تا به حال بارها سهمیه ایران کاهش یافته بود. حضور در آسیا برابر است با شور و شعف و نیز کسب درآمد. پس موفقیت‌های پرسپولیس به سود بقیه تیم‌ها هم بوده و اگر سرخ‌ها سرانجام موفق به کسب قهرمانی در قاره شوند، امتیاز فوتبال باشگاهی ایران افزایش پیدا خواهد کرد.

پایان حسرت ۲۸ ساله
فوتبال ایران حسرت زیاد دارد؛ از قهرمانی تیم ملی در آسیا تا صعود تیم امید به المپیک. یکی از این افسوس‌های دور و دراز اما مربوط می‌شود به ناکامی باشگاه‌های ایرانی در کسب عنوان قهرمانی آسیا. آخرین نماینده ایران که فاتح قاره شد، پاس تهران بود. این موفقیت به ۲۸ سال پیش یعنی سال ۹۳ میلادی برمی‌گردد؛ دورانی که جام باشگاه‌های آسیا با اعتبار کمتر و تنها حضور ۱۲ تیم برگزار می‌شد. هر چقدر فوتبال در آسیا حرفه‌ای‌تر شد و هر چقدر فرمول لیگ قهرمانان پیچیدگی یافت، تیم‌های ایرانی هم بیشتر به مشکل خوردند. در نتیجه الان نزدیک به سه دهه است که فوتبال ایران از دستیابی به جام قهرمانی مسابقات ناکام مانده و البته که این برای ایران خوب نیست. قهرمانی احتمالی پرسپولیس می‌تواند به این حسرت پایان بدهد و با تزریق اعتماد به‌ نفس به سایرین، راه را برای بقیه باشگاه‌ها هم باز کند.

قرینه‌ای برای تیم ملی
از همه اینها که بگذریم، خوشبختانه تیم ملی در یک دهه گذشته در مسیر رشد و بالندگی قرار داشته است. ما برای نخستین بار در تاریخ، دو مرتبه پیاپی به مرحله نهایی جام‌ جهانی رسیدیم و تیم فعلی هم گام‌های خوبی برای صعود برداشته است. تیم ملی در مرحله قبلی با راهیابی به یک‌هشتم نهایی فقط به اندازه یک شوت فاصله داشت و اگر ضربه دقیقه ۹۰ مهدی طارمی برابر پرتغال گل می‌شد، برای نخستین بار به جمع ۱۶ تیم پایانی دنیا می‌رسیدیم. الان هم امیدواریم فتح و ظفری که در ۲۰۱۸ وصال نداد، در ۲۰۲۲ اتفاق بیفتد و تیم ملی ایران در قطر به مرحله حذفی جام‌ جهانی صعود کند. همزمان لژیونرهای خوبی هم داریم و حیف است اگر این پازل، با کامیابی یک تیم باشگاهی تکمیل نشود. بهترین قرینه برای موفقیت‌های تیم ملی، قهرمانی یک تیم باشگاهی در آسیاست و امیدواریم امسال پرسپولیس به عنوان تنها نماینده باقی‌مانده ایران در لیگ قهرمانان آسیا، این طلسم را بشکند.