به هر حال پرسپوليس مي برد

تا ساعاتي قبل از بازي صنعت نفت- پرسپوليس در آبادان کمتر کارشناسي با قدرت مي توانست پيروزي قرمزها را پيش بيني کند.

نويسنده اين يادداشت وقتي پرسشي درباره شانس برد پرسپوليس در اين بازي را با تني چند از ورزش نويسان مطرح کرد، پاسخ صريح نشنيد و همه با اظهارنظرهاي بينابيني، عنوان مي کردند که از پرسپوليس شناخت روشني ندارند. اين گونه تفسيرها و اظهارنظرها اغلب توام با بي اعتمادي نسبت به پرسپوليس هم بود، اما حالا دست کم براي خوش بين ها و آنها که تمايلات قرمز دارند، اوضاع پرسپوليس رو به راه تراز قبل به نظر مي رسد. هر چند بازي نفت- پرسپوليس در غياب تماشاگران آباداني به لحاظ فني چنگي به دل نزد !

علي دايي و پرسپوليس در اين مقطع آغاز فصل بيش از هر چيز نياز به پيروزي دارند. بعد از شکست هفته دوم مقابل صبا در قم، اين گمان به وجود آمد که قرمزها به اين زودي به شرايط دلخواه هواداران خود نمي رسند! تحليل ها درباره شرايط فني پرسپوليس بيشتر متوجه و معطوف به انتقاد از نوع يارگيري و مهره چيني در اين تيم بود ولي تا قبل از اينکه نوک قلمها تيزتر شود، با پيروزي مقابل سايپا اوضاع رو به آرامش گذاشت و پيروزي در آبادان آن را عميق تر کرد.

حالا ديگر پرسپوليس صاحب يک فرصت مناسب براي پيدا کردن خود و ترميم نقاط ضعف است و طي دو بازي خانگي مقابل راه آهن و شاهين بوشهر در تهران حتي شايد بتواند خود را به صدر جدول هم برساند. در شرايطي که تيم هاي استقلال، ذوب آهن و سپاهان به عنوان ديگر مدعيان فصل طي همين دو هفته بازي هاي سنگيني را پيش رو دارند و از جمع بالانشينان فقط استيل آذين است که مقابل مس و پيکان که تيم هاي پايين جدولي اين مقطع از فصل به شمار مي آيند، به نظر کار خيلي دشواري در پيش نخواهد داشت.

با اين همه، وقتي پرسپوليس را به رغم دو پيروزي پياپي مقابل سايپا و صنعت نفت صاحب صلابت و اقتدار فني بالايي نديديم، اين پرسش مطرح مي شود که سقف ظرفيت پرسپوليس براي رسيدن به بهترين شرايط فني کجاست و علي دايي با توجه به داشته هايش چه طرحي براي بازي خواهد ريخت.

گونه بازي پرسپوليس با سه مهاجم (يکي در نوک و دو نفر در طرفين)، به نظر روشي از بازي است که دايي آن را در فصل نقل و انتقالات انتخاب کرده و در حال جااندازي آن است. سرمربي قرمزها در دو بازي اخير بسيار خوش اقبال بود که حرکات کوتاه و سريع و پاس هاي ضربدري مهاجمانش در اطراف يک سوم دفاعي حريفان با اشتباهات فردي و گروهي مدافعان مقابل توام شد. سه گل پرسپوليس در اين دو بازي با کمک ياران حريف به دست آمد و اين البته جزو فوتبال است. زيرا وقتي تيمش حمله مي کند، طرف مقابل را به اشتباه مي اندازد و به عبارت ديگر هيچ گلي بدون آنکه مدافع اشتباه کند شکل نخواهد گرفت. اما از ديگر سو بايد ديد پرسپوليس مقابل خطوط دفاعي سازمان يافته تر از سايپا و نفت، چگونه حمله خواهد برد و هر گاه به مخمصه افتاد چگونه از آن رهايي خواهد يافت.
شايد خواننده بگويد که اين يک نگاه بدبينانه به پرسپوليس است و هنگامي که تيمي در حال بردن است، چرا اصولاً بايد چنين پرسش هايي را مطرح کرد؟ !

و در پاسخ به اين عقيده مي توان گفت پرسپوليس هنوز مقابل تيمهاي قوي ليگ بازي نکرده، بنابراين پيروزي در برابر تيمهاي ضعيف يا متوسط، حداکثر تمرين پيروز شدن است. هر چند امتيازات به حساب پرسپوليس واريز مي شود و اين تيم را پله، پله در جدول بازي ها بالا مي برد و اين همان چيزي است که پرسپوليس به آن نياز دارد.

پرسپوليس را مقابل سايپا و نفت تيم محتاطي ديديم که در تلاش است تا پيروزي را با اجراي يک فوتبال کم سرعت، کم خطر و حداقلي به دست بياورد.

بديهي است که در آغاز راه فصل، اجراي چنين برنامه هايي واجد صرفه اقتصادي است و زماني را در اختيار سرمربي قرار مي دهد که طي آن مشغول سازماندهي برنامه هاي متنوع تر و پيشرفته تر باشد. برپايه همين تحليل مي توان نوشت که دايي در فصل جديد با تجربه تر و با اتکا به نفس بيشتري کار مي کند و اين براي پرسپوليس و دايي يک گام بزرگ به جلو به شمار مي آيد. اين تيم و مربي آن را در هفته هفتم در بازي مقابل فولاد در اهواز به درستي مي توان ارزيابي کرد.

نویسنده : فرهاد کاس نژاد