به پرسپوليس رحم كن هوادار / نگشت و انگشتر!

اول
در شرايطي كه قرار بود شوك تغييرات فني و مديريتي در پرسپوليس نتيجه بدهد و اين تيم موفقيت هايش را با برتري برابر نفت مسجدسليمان استارت بزند، شاگردان حميد درخشان مقابل قعرنشين جدول رده بندي تن به يك تساوي تلخ دادند. تيمي كه طي دو هفته گذشته دو بازي با كيفيت در مصاف با صبا و تراكتورسازي ارايه داده بود، در مصاف با حريف تازه صعود كرده اش به زحمت يك امتياز كسب كرد و حتي خوش شانس بود كه اواخر بازي دروازه اش را براي دومين بار گشوده شده نديد. مجموعه اين عوامل دست به دست هم داد تا هواداران حاضر در استاديوم در پايان مسابقه به شدت عليه مديران پرسپوليس و نيز مسوولان وزارت ورزش موضع بگيرند. آنها از وقوع نابهنگام و بدشكل تحولات در باشگاه محبوب شان ناراضي هستند و شايد حق هم داشته باشند. كاري كه همين فصل گذشته امثال مويس و تاتا مارتينو با منچستر و بارسلونا كردند، هزار برابر بدتر از عملكرد دايي در پرسپوليس بود، اما نه مديران اين دو باشگاه در چنين مقطعي دست به تغييرات زدند و نه حتي اگر خودشان مايل به انجام چنين كاري بودند، رسانه ها مجوز اين رفتار را براي آنها صادر مي كردند. فوتبال حرفه اي فقط از بازيكنان و مربيان تراز اول تشكيل نمي شود. در چنين ساختاري، رسانه «حرفه اي» هم به اندازه خودش پراهميت به نظر مي رسد و اين يكي از تفاوت هاي بزرگ ما با آنهاست؛ جايي كه ارباب جرايد در مغرب زمين هيچگاه از هفته هاي آغازين فصل براي اخراج يك مربي دست به كار نمي شوند، اما اينجا در ايران برخي جلدها از همان بازي نخست براي بيرون كردن دايي بسته شدند. اين كه ما سال هاست درجا مي زنيم و حتي يك گام جلو نمي رويم، يكي از دلايلش شايد همين باشد؛ اين كه برخي رسانه ها به جاي آنكه چند گام از افكار عمومي جلو باشند، چند فرسخ از آنها عقب ترند. آنارشيسم امروز پرسپوليس هرگز غيرقابل پيش بيني نبود، اما در هم آميخته شدن بغض و آماتوريسم باعث شد تيمي كه ذره ذره در مسير صحيح حركت مي كرد، به يكباره با فروپاشي كامل مواجه شود. روز جمعه هواداران نفت مسجد سليمان شعار مي دادند: «پرسپوليس بي صاحب، همينه همينه!» و حالا بايد فكر كرد چه كساني با جهل يا ظلم شان اين تيم را به چينن روزي انداختند.

دوم
هواداران پرسپوليس اگرچه در بازي با نفت مسجد سليمان صبورتر از آنچه تصور مي شد نشان دادند و تا دقيقه نود براي اعتراض منتظر نشستند، اما همين خشونت كلامي آنها در پايان مسابقه نشان داد ممكن است سناريوي ليگ يازدهم يك بار ديگر تكرار شود. اگر مديران پرسپوليس از گذشته درس نگرفتند و دوباره مرتكب اشتباه اسلاف شان شدند، قرار نيست هواداران هم همين راه را بروند. خوب يا بد، درست يا غلط حميد درخشان در حال حاضر سرمربي پرسپوليس است و بايد به او فرصت داد شانس خودش را روي اين نيمكت محك بزند. او امروز در كشتي پرسپوليس نشسته و كسي نمي تواند اين كشتي را طوري سوراخ كند كه فقط به درخشان آسيب برسد. روزي اين فشارها به حميد استيلي چنان شدت گرفت كه او حتي فرصت استفاده از همان مختصر توانايي هايش را هم پيدا نكرد. حالا وقتي در مورد گذشته حرف زده مي شود، هيچ كس حساب استيلي را از پرسپوليس جدا نمي كند، او رفته و تيم ديگري را خريده، اما دوازدهمي سال 91 به اسم «باشگاه پرسپوليس» ثبت شده است. اگر مي خواهيد انگشتر را بيرون كنيد، بريدن انگشت بزرگترين اشتباه است. در روزهايي كه نه وزارتخانه، نه هيات مديره و نه خيلي از رسانه ها دلسوز پرسپوليس نيستند، اين فقط «هوادار» است كه براي مظلوم ترين تيم ايران باقي مانده؛ به پرسپوليس رحم كن هوادار!