به کدامین سوی می رویم؟

هنوز به یاد مراسم نازل رونمائی از پیراهن تیم ملی فوتبال می افتیم. جائی که البسه با کیفیت نازل با طراحی ضعیف به نمایش گذاشته شد تا بدانیم که قرار نیست یاد بگیریم که مدیریت ایرانی و انتخاب از نوع فارسی که بر پایه رفاقت و ملاحت با مدیر است جواب نمی دهد اما بی اعتنا به راه خودشان ادامه می دهند.

 خبر دوم به گوش می رسد. به نقل از یک پایگاه اینترنتی آمده است که برای انتخاب یک شعار برای تیم ملی ایران که قرار است روی اتوبوس حامل بازیکنان تیم ملی  نوشته شود نیاز به نظر خواهی از مردم و دوستداران تیم ملی شده اند و این سه شعار این گونه بودند.

1/رویایت را محقق کن
2/ یک جهان – یک ملت – یک تیم
3/ افتخار پارس

سرانجام انتخاب شد "افتخار پارس"

حکایت پارس را که می بینیم به یاد شهر پارسه و روزگار کهن آقایی در جهان می افتم. جائی که پارسه مرکز قدرت جهان بود و این پارسه پس از قرن ها ایران امروز ما است. اما هنوز  نمی توانم بپذیریم و که فوتبال ما افتخار پارس است. افتخار پارس بچه های والیبال و کشتی و وزنه برداری و دیگر بزرگانی بودند که در المیپک 2012 و پارا المپیک 2012 افتخار آفریدند. این فوتبال چگونه افتخار پارس است؟ نه باور ندارم و نمی خواهم که نام بزرگ پارس را به این فوتبال تا گردن فساد بدهیم.

شاید یک جهان یک ملت و یک تیم معنی داشت. جایی که کی روش توانست نشان بدهد که به یک ملت بیش از چند نفری از این ملت اعتقاد دارد یا این که با دعوت از بچه های آن سوی آبها تصویر زیبای یک ملت را به نمایش گذاشت.  جائی که وفا و عشق به یک ملت را بسیار بزرگ دانست وقتی از شوق حضور در ترکیب تیم ملی گفت اما همچنان دوست داشتیم که در شعار زدگی غرق شویم.

و این حکایت تنها قصه ما نیست. سرودی برای تیم ملی ایران انتخاب شده است. سرودی که حزن و غم و حتی لطیفه بردن جام جهانی در آن شنیده می شود. چه کسی این شعر و ملودی را بوجود آورده است؟ چرا کسی نمی اندیشید که فوتبال معنی چابکی و نشاط و میل به استقامت را دارد اما آنانی که نمی دانستند باز در این راه شاهکار آفریدند. براستی به کدامین مسیر می خواهیم برویم؟

 فدراسیون ضعیف در تدارکات، ضعیف در برنامه ریزی، ضعیف در مدیریت، در حواشی هم ضعیف بود! سرود ضعیف، شعار تبلیغاتی بی معنی با حکایت فوتبال و البسه ای که بجای یوز ایرانی در یوزگی مدیریت را نشان می دهد. به کدامین مسیر می رویم؟ شاید حسرت، غفلت، نا امیدی، جهل. افسوس