بودیمیر و پروژه اوکراینی سازی توسط دشمنان

ماریو بودیمیر در بازی با استقلال خوزستان نخستین حضورش در ترکیب پرسپولیس را تجربه کرد؛ تجربه ای که برای او موفقیت آمیز نبود. البته برانکو سعی کرد در نشست خبری بعد از بازی برای مهاجم هموطنش ارزش آفرینی کند. او گفت بودیمیر روی گل دوم پرسپولیس توانسته مدافعان حریف را به خودش جلب کند، کاری که روی گل کامیابی نیا به فولاد هم از بودیمیر دیده بودیم. بازبینی تصاویر تلویزیونی نشان می دهد حق با برانکو است، اما قطعا خود سرمربی پرسپولیس هم می داند انتظارات از این بازیکن بسیار بیش از این است. او به جای گادوین منشایی جذب شده که با وجود آمار پایین گلزنی اش به هر حال عملکرد مؤثری داشت. کف توفعات از ماریو این است که حداقل به اندازه منشا اثرگذار باشد، اما این اتفاق حداقل در بازی با استقلال خوزستان هرگز رخ نداد.

همه اینها را نوشتیم تا روشن شود عملکرد عصر پنجشنبه بودیمیر کوچک ترین جای دفاعی نداشت، اما آیا واقعا می شود یک بازیکن را فقط با یک بازی قضاوت کرد؟ درست از لحظه دمیده شدن در سوت پایان مسابقه با استقلال خوزستان انتظار می رفت صفی از پیشکسوتان همیشه در صحنه پرسپولیس تشکیل شود و آنها علیه بودیمیر موضع بگیرند. البته تصور می شد سر صف افرادی مثل مرتضی فنونی زاده یا حمید درخشان قرار داشته باشند اما در کمال شگفتی این جواد منافی بود که زنبیل گذاشته بود! جناب منافی ساعاتی بعد از بازی در جمله ای دوپهلو و معنادار گفته است: «فقط خدا می داند چرا منشا را رد کردند و بودیمیر را آوردند.» حتما نیازی نیست آقای منافی ابعاد پنهانی جمله اش را برای مخاطبان بشکافد. همه ما می فهمیم او چه می گوید، اما آیا واقعا برای ارزیابی بودیمیر و زدن اتهام احتمالی به برانکو خیلی زود نیست؟ کجای دنیا فوتبالیست را فقط با 90دقیقه بازی قضاوت می کنند؟ این چه عطشی است که ما ایرانی ها در انتقاد کردن داریم و دائم در تلاشیم گوی سبقت را از هم برباییم؟ چرا اجازه نمی دهیم کمی زمان بگذرد تا داوری های مان عادلانه تر و به دردبخورتر باشد؟

بزرگ ترین خطری که بودیمیر را تهدید می کند، همین شتاب حیرت آور اهالی فوتبال ایران برای قضاوت کردن است؛ اینکه او را هم مثل اوکراینی ها چنان از روز اول در هم بکوبند که اصلا فرصت نشان دادن توانایی هایش را پیدا نکند. البته که یانسکی و پریموف چندان تحفه ای نبودند اما سیستمی که ما در قبال امثال آنها یا حتی نیومایر و الحاجی گرو در پیش گرفته ایم طوری است که اگر این بازیکنان 20درصد توانایی هم داشته باشند، دیگر امکان بروز دادن آن را پیدا نمی کنند. تنها رهاورد این سنت برای فوتبال ایران آن است که بازیکن خارجی بدون کار، پولش را می گیرد و می رود. قطعا وسواس در انتخاب بازیکن مهم ترین مسئله است اما حداقل وقتی این نفرات آمده اند و دارند دلار می گیرند، باید کمی هم مدارا کرد تا اگر چیزی در چنته دارند رو کنند. بودیمیر هم اگر بتواند از بند این انتقادات هول هولکی نجات پیدا کند، نصف بیشتر راه را رفته است. فقط یک نکته برای آنها که بعد از نخستین 90دقیقه دارند خون مهاجم کروات پرسپولیس را می ریزند؛ بودیمیر از دیناموزاگرب آمده، یعنی تیمی که صادق محرمی با آن همه استعداد الان یک سال است به نیمکتش چسبیده و فقط در جام حذفی فرصت بازی پیدا می کند. 4هفته دندان سر جگر بگذارید، بعد اگر جواب نداد رسما خفه اش کنید!