بگذارید کمی تلخ بگویم ...

بازی با قطر برای ما به اتمام رسید و حکایت شیرین پیروزی برای ما نوبرانه شد. مدتها بود که قطر را نبرده بودیم و این میزبان جام جهانی در سال 2022 در ورزشگاه فوق مدرن السد را بردیم تا خوشحال باشیم که سرانجام پس از مدتها توانستیم این همسایه کوچک اما پر امکانات خود را ببریم. امروز که بازی به اتمام رسیده است چندین نگرش برای این پیروزی وجود دارد.

 دیدگاه اول حکایت تکراری ناسیونالیست افراطی شروع می شود و پیروزی بر اعراب را جشن می گیرند و هیچ کس نمی داند که چرا باید این گونه بیاندیشیم و از خود نپرسیم تا چه حد باید این گونه ساده انگاری کنیم ؟ نگاه دوم به این بازی شادمانی افراطی و از یاد بردن همه ضعفهای تیم می تواند باشد. ضعفهائی که به وضوح حتی در این بازی دیدیم و به روی خود نیاوردیم. ضعفهائی که به اصطلاح کارشناس برنامه هم نخواست از آن سخن بگوید و تنها به تعریف و تمجید از شرایط روحی تیم پرداخت اما می خواهیم از نقطه نظر سوم سخن بگوئیم که چیزی نمی توان بجز واقع بینی باشد.
تیم ما در این بازی چه حرکت تاکتیکی منسجمی را ارائه کرد ؟

1/ شواهد نشان می داد که کارلوس کی روش و شاگردانش قلب دفاع تیم قطر را نشانه گرفته اند. تاکتیکی که تنها یک بار و آن هم بر اثر تصادف و اشتباه مدافعین قطری جواب داد و تک گل بازی ماحصل آن بود. تیم ما علی رغم کندی قطری ها بارها در دام آفساید آنها افتاد و جالب اینجا بود که بازیکن سرعتی چون خلعتبری روی نیمکت نشسته شد تا شجاعی بخش زیادی از بازی را در میدان باشد و اگر اشتباه داوری نبود یک پنالتی هم تقدیم به قطری ها بکند.

2/ در بعد دفاعی هم جالب اینجا بود که قطری ها هر وقت به بازی سرعت دادند تیم ما را دچار مخمصه کردند و شاهد بودیم که چگونه یک بار تیر دروازه مانع به ثمر رسیدن گل قطری ها در نیمه اول شد و شاید اگر آن مهاجم اروگوئه اصل قطری ها در میدان بود این گونه دفاع ما خوشحال میدان را ترک نمی کرد.

3/ در طول بازی عدم کارهای ترکیبی را شاهد بودیم و دیدیم که کمتر حرکتهای زیبای جباری و خسروی که در استقلال اساس خلق بسیاری از روزهای شیرین استقلال بود را شاهد باشیم. جباری در بازی دیروز عملا در منطقه ای بود که نمی توانست قابلیتهای خود را نشان دهد. سوال این است وقتی هنرمندی چون جباری در زمین بود و قلب دفاع قطر آن گونه آسیب پذیر بود چرا باید خلعتبری دیر به زمین می آمد ؟ در تیم ما خلاقیت و بازی سازی و تغییر تاکتیک و کندی تبدیل از فاز تهاجمی به تدافعی و بلعکس بخوبی مشهود بود دو هافبک میانی ما یعنی نکونام و تیموریان عملا درگیر جنگهای حاشیه ای شده بودند.

4/ دفاع ما همچنان شتابزده و بدون قدرت بازی سازی بود و عملا شاهد بودیم که چهار عنصر حسینی و صادقی و منتظری و بیک زاده هماهنگ کمی با هم داشتند و از همه درد آورتر حضور رحمان احمدی در میدان بود که شاهد بودیم عملا بر روی توپهای ارسالی از جناحین و کرنرها کار خاصی انجام نمی دهد و شاید اگر شانس با ما همراه نبود او هم می توانست خالق یک صحنه پنالتی دیگر برای تیم قطر باشد.

5/ تیم ما در تعویض ها بسیار بد عمل می کند و شاهد بودیم که تعویض ها بسیار دیر و خیلی بی فایده بودند. تعویض قوچان نژاد اوج بد سلیقگی در این کار بود و هیچ کس نمی داند به چه دلیل در زمانی که قطر پس از خوردن گل می توانست هجومی باشد و استفاده از عناصر سرعتی باید در دستور کار ما قرار می گرفت به چه دلیل غلام رضائی فقط برای اتلاف وقت به میدان آمد.

به یاد داشته باشیم که شاید این تلخ گوئی ها به داد ما برسد و به یاد آوریم که هنوز تیم سوم جدول هستیم. برد ما در برابر ازبکستان و کره جنوبی ما را در خلسه ای برد که شاهد باختهای تلخ خانگی در برابر ازبکستان و باخت وحشتناک در برابر لبنان و تساوی در برابر قطر شد. پس بیائیم امروز را به تلخی گوئیم که در فردای صعود به جام جهانی فرصت برای شکر افشانی و شیرین زبانی بسیار است.