بیرانوند و یک توهم خطرناک / کدام بازی به نام توست؟

ماجرای علیرضا بیرانوند، چالش جدید باشگاهی است که انگار بدون حاشیه یک دم نمی تواند نفس بکشد! گلر ملی پوش قرمزها را حالا باید جدیدترین یاغی پرسپولیس دانست؛ کسی که عبارت «شورش بی دلیل» شاید برازنده ترین تعبیر برای توصیف رفتارش باشد. او در حالی به طغیان علیه باشگاه پرسپولیس پرداخته و چپ و راست برای تراکتورسازی پیغام فرستاده که به طور کلی حضورش در این باشگاه برای او توام با اتفاقات مثبت بوده است. بیرانوند با این تیم قهرمان ایران شد، به جمع چهار باشگاه برتر آسیا رسید و البته پیراهن شماره یک تیم ملی را هم به تن کرد. با این همه اما حالا او سودای سفر به سرش زده؛ آن هم به مقصدی که آخرین مسافرانش یعنی نوراللهی و عالیشاه امروز سخت پشیمان اند و اگر راه برگشتی داشتند، بی گمان برای پست کردن دفترچه خدمت کمی بیشتر دندان روی جگر می گذاشتند.

در مورد بیرانوند و غائله اخیرش خیلی از گفتنی ها گفته شده، شاید به جز یک نکته مهم؛ این سوال که او بابت کدام شاهکارش امروز چنین بر سر پرسپولیسی ها منت می گذارد و آنها را تهدید می کند؟ ستاره های وفادار، مردانی از تبار دل پیرو و جی جی بوفون معمولا همه چیزشان را برای تیم می گذارند، بی آنکه یک ثانیه رفتاری مشکوک به منت و خود بزرگ بینی از آنها دیده شود. ستاره های تجاری و غیرافسانه ای مثل رونالدو هم هرازگاهی که عرصه بر آنها تنگ می شود (مثل اتهام فرار مالیاتی که به کریس زده شد) لب باز می کنند و به یادآوری برخی از دستاوردها و افتخارات شان می پردازند. داستان بیرانوند اما به طور کلی متفاوت است و او انگار به تنهایی در حال ایجاد یک گروه سوم است؛ یعنی بازیکنانی که بدون هیچ شاهکار خاصی و بی آنکه دین آنچنانی بر گردن تیم داشته باشند، ناگهان هوس می کنند برای هواداران شاخ و شانه بکشند؛ راستی این دوستان را کجای دل مان باید بگذاریم؟

بهتر است علیرضا بیرانوند کمی در خلوت خودش فکر کند و ببیند به اتکای کدام هنرنمایی به خودش اجازه می دهد اوقات هواداران را تلخ کند و آنها را زیر فشار بگذارد؟ او در این یک سال ونیم برای پرسپولیس چه کرده؟ بله؛ این تیم فصل گذشته عنوان بهترین خط دفاعی لیگ برتر را از آن خودش کرد، اما چقدر از این افتخار به صلابت خط دفاعی پرسپولیس مربوط می شد و چقدرش به دست و پنچه «علی بیران» ربط داشت؟ وقتی جلال حسینی در آغاز این فصل مصدوم شد و برای مدتی نتوانست در پرسپولیس و تیم ملی بازی کند، همه عیار واقعی بیرانوند را دیدند. ببینید که چطور در این چند هفته با بازگشت جلال، جان به دستهای او بازگشته و حتی خروج های بیرانوند هم با اعتمادبه نفس بیشتری همراه شده است. خب آیا این هنر است؟ اگر بیرانوند با جلال در لیگ شانزدهم فقط 14گل خورد، بهتر است به او یادآوری کنیم نیلسون کوریا هم در لیگ سیزدهم با جلال تنها 15گل خورده بود و تازه آن زمان پرسپولیس کمال کامیابی نیا و محمد انصاری و احمد نوراللهی را هم در اختیار نداشت. هواداران پرسپولیس از آن سال کلی مهار دیدنی و نجات بخش از نیلسون به یاد دارند، اما از بیرانوند چه در خاطره ها مانده؟ کدام شیرجه عالی؟ کدام مهار مهم پنالتی؟ اصلا کدام بازی در این دو سال اخیر به نام علیرضا بیرانوند ثبت است و بعدها هم می توان آن را به اسم این دروازه بان پرادعا به یاد آورد؟

تهدید به جدا شدن از تیمی که قادر به خرید بازیکن نیست، شاید غیراخلاقی باشد. بدتر از آن اما «توهم» کلیدی بودن است؛ دردی که بیرانوند به اشتباه به آن مبتلاست و ممکن است همین خطای محاسباتی کل آینده حرفه ای اش را به خطر بیندازد.