بیم و امید وحید

شاید اگر یک‌ ماه پیش به هواداران پرسپولیس می‌گفتی این تیم فصل جدید را با وحید هاشمیان آغاز خواهد کرد، همین‌طور مات و مبهوت نگاهت می‌کردند و محال بود زیر بار بروند، اما همه‌‌چیز دست به‌دست هم داد تا بعد از فوجی از اتفاقات غیرمنتظره، ستاره پیشین خط حمله تیم ملی که دوران کوتاهی را هم در پرسپولیس پشت سر گذاشته، حالا طعم سرمربیگری در این تیم را بچشد؛ تجربه‌ای بسیار بزرگ برای یکی از محترم‌ترین اهالی فوتبال ایران که نتیجه آن می‌تواند روی سرنوشت سال‌های بعد هاشمیان تأثیر اساسی بگذارد. همانقدر که این انتخاب در شرایط معمول دور از تصور بود، تحلیل‌ها هم در مورد سرنوشت وحید در پرسپولیس متفاوت است؛ انتفاداتی وجود دارد و خوش‌بینی‌هایی. اجازه بدهید ابتدا از مرور نقدها شروع کنیم تا بعد برسیم به آنهایی که با امیدواری بیشتری حرف می‌زنند.

بی‎‌تجربه و زیادی جنتلمن
طبیعتا نخستین نقدهای وارده به انتخاب هاشمیان، مربوط به رزومه کاری او می‌شود. حقیقت آن است که مهاجم پیشین بوخوم، هامبورگ و بایرن‌مونیخ، در کسوت مربیگری سابقه لاغری دارد. او در زمان مارک ویلموتس و دراگان اسکوچیچ دستیار سرمربی تیم ملی بوده و البته سابقه هدایت یک تیم را در دسته پنجم فوتبال آلمان دارد. طبیعی است که در نگاه اول اینها برای رسیدن به نیمکت پرسپولیس چندان کافی نباشد و مردم و منتقدان حق دارند کمی نگران باشد. حتی به فرض اینکه مطلقا امکان استفاده از سرمربی خارجی وجود ندارد، شاید بین همین گزینه‌های داخلی هم کسانی بودند که کارنامه پربارتری نسبت به هاشمیان داشتند و طعم حضور در رقابت‌های فشرده و دشوار را به‌عنوان سرمربی چشیده بودند. از سوی دیگر شاید غیرقابل باور باشد، اما واقعا «زیادی محترم‌بودن» وحید هم در حال ارزیابی به‌عنوان یکی از نقاط ضعف او برای کار در پرسپولیس است. خیلی‌ها می‌گویند این آقای جنتلمن، از پس بعضی بازیکنان پرمدعای پرسپولیس برنمی‌آید یا نمی‌تواند با سازوکارهای خاص فوتبال ایران کنار بیاید؛ جایی که مربیان در کنار زمین انواع رفتارهای عجیب و غریب را انجام می‌دهند و با هر سوت داور به سمت او یورش می‌برند. واقعا نگاه یک عده اینطوری است که شما اگر در فوتبال ایران به این شکل رفتار نکنی یا لااقل یک «خداداد عزیزی» کنارت نداشته باشی، کلاهت پس معرکه است.

بادانش و مسلط بر شرایط
در نقطه مقابل اما هستند کسانی که سپرده‌شدن نیمکت پرسپولیس به وحید هاشمیان در این شرایط را نوعی «توفیق اجباری» به شمار می‌آورند. به عقیده اینها، وحید باسواد است و دوره‌های نوین و مدرن مربیگری را پشت سر گذاشته. در شرایط عادی، حق یکی مثل او بود که بخت سرمربیگری در لیگ برتر را پیدا کند، اما قواعد خاص فوتبال ایران در کنار چرخه بسته مربیان تکراری، باعث شده امثال هاشمیان بیرون بمانند. این گروه امیدوارند وحید چنان عملکرد خوبی در پرسپولیس داشته باشد که طلسم را برای بقیه چهره‌های جوان و آکادمیک فوتبال ایران هم بشکند و باعث شود نیمکت‌ها از انحصار مشتی نام کلیشه‌ای خارج شود. به علاوه هاشمیان بر شرایط کشور و فوتبال ایران هم مسلط است و نیاز نیست انرژی و زمان خاصی صرف اشراف او بر وضعیت شود. آن نقص احتمالی کاریزماتیک هم شاید با حضور چهره‌هایی مثل کریم باقری یا افشین پیروانی در پرسپولیس قابل رفع باشد. بنابراین همه‌‌چیز آنقدرها هم که برخی گمان می‌کنند، تاریک و ترسناک نیست.