تئوری سیلی و صورت سرخ

الحق و الانصاف فوتبال ملی ایران این روزها وضع خوشایندی دارد و طوری ویترین کار را آرایش داده که خیلی از کم و کاستی ها را پوشانده است. تیم ملی بزرگسالان مدتهاست که به عنوان قطب اول آسیا در صدر رنکینگ آسیایی فیفا قرار گرفته، در بخش بانوان، ساحلی و فوتسال هم اتفاقات خوبی رخ داده و البته تیم های پایه هم موفقیت های قابل توجهی داشته اند. دست بر قضا در حاشیه بدرقه یکی از همین تیم های پایه یعنی تیم جوانان به سمت جام جهانی کره جنوبی هم بود که مهدی تاج ذوق زده، پز افتخارات دستگاه مدیریتی اش را داد. خب به هر حال او فعلا سوار اسب برنده است و حق دارد کری بخواند، اما وقتی با افتخار می گوید: «ما امسال فوتبال را فقط با 45میلیارد تومان اداره کردیم» و البته این موضوع را از مصادیق اقتصاد مقاومتی به شمار می آورد، آدم لجش می گیرد!

دو، سه سال پیش بود که استاد مهدی تاج که آن موقع هنوز رییس فدراسیون فوتبال هم نشده بود و در پست نایب رییسی به سر می برد، قرارداد دو ساله ای را برای واگذاری حق تبلیغات محیطی منعقد کرد که بر اساس آن قرار بود سال اول 60میلیارد و سال دوم 100میلیارد تومان پول به فدراسیون فوتبال پرداخت شود. تاج در آن زمان با مباهات از عقد این قرارداد حرف زد و البته گفت در سال های بعد رقم واگذاری حق تبلیغات محیطی آنقدر افزایش پیدا خواهد کرد که رسانه ها و منتقدان بابت این قرارداد 100میلیاردی از او خرده خواهند گرفت! حالا اما رسیده ایم به جایی که مدتها از فسخ تلخ آن قرارداد می گذرد و به اعتبار ادعای رییس فدراسیون فوتبال، کل بودجه این دستگاه 45میلیارد تومان برآورد می شود؛ آیا واقعا این موضوع جای افتخار دارد؟

کاش مدیران فدراسیون فوتبال به جای فخر به فقر و نداری شان، پز درآمدزایی و ثروت آفرینی از این رشته پرهوادار را بدهند. وقتی فوتبال اینقدر مخاطب دارد، وقتی سیل هواداران به سمت استادیوم ها سرریز می شود، وقتی پربیننده ترین برنامه تلویزیون و پرمخاطب ترین سایت کشور هر دو در حوزه فوتبال فعال هستند، چرا سر فدراسیون باید بی کلاه بماند و آقایان به قول خودشان فقط با 45میلیارد تومان کار را در بیاورند؟ چرا هر روز تن و بدن مان باید بلرزد که کارلوس کی روش قهر نکند و به خاطر بی پولی زیر میز نزند؟ چرا تیم ملی ما نباید چهار تا اردوی درست و حسابی داشنه باشد؟ چرا به تیم های قهرمان در ایران نباید آنقدر پاداش داده شود که مثل استقلال خوزستان کاسه گدایی دست نگیرند؟ باید از مهدی تاج پرسید چرا نتوانست پول حق پخش را بگیرد و حداقل همان آب باریکه قدیمی را احیا کند؟ نتیجه گیری در این آیتم ها می تواند به منزله دستاورد مدیریتی تلقی شود، وگرنه دو سوم مردم این کشور هم در زندگی شخصی خودشان دارند با سیلی صورت شان را سرخ نگه می دارند و اساسا این موضوع جای تفاخر و مباهات ندارد!