تابستان فوق العاده برای ستاره بوشهری / آقای خـــاص!

با هر گلی که مهدی طارمی می زند، ابروهای گره کرده منتقدانش را به یاد می آوریم. همان هایی که بعد از هر بازی با کنایه می پرسیدند «پرسپولیس با امثال طارمی می خواهد قهرمان شود؟» قهرمان نشد اما آبروی ریخته شده اش در تیم ملی که برگشت؛ با همان مهدی طارمی که حتی وقتی آخر فصل جایزه بهترین مهاجم لیگ چهاردهم را تقدیمش کردند، انتقادها لحظه ای دست از سرش برنداشتند.

امروز اما همان ها در سکوت، گل هایش را به تماشا نشسته اند؛ گل های سرخ او را، گل های ملی اش را. مهدی طارمی را هیچ کس لایق جایزه بهترین مهاجم نمی دانست و این خودش بهترین انگیزه بود برای او. هنوز فصل شروع نشده، از آقای گلی اش می گفت و با وجود از دست دادن اولین بازی فصل، صدرنشین جدول برترین گلزنان است. 4 تا بازی انجام داد و 4 تا گل زد و با همین گل ها خود را به سرمربی پرتغالی تیم ملی تحمیل کرد. آنچنان که کی روش نامش را در لیست یازده نفره بازی با گوام نوشت و حتی دلش نیامد او را تعویض کند. مهم تر اینکه این بوشهری را به جای خسرو حیدری در بال راست به بازی گرفت و بر خلاف همیشه که نیمه های دوم بازی ها را با خسرو آغاز می کرد، این بار همه اعتمادش را در اختیار طارمی گذاشت و تا سوت پایان به پایش ایستاد.

در بازی با گوام، مهدی طارمی بال راست تیم ملی بود؛ سرحال تر از خسرو حیدری و با آن دو گلی که زد، تهدیدی برای مهاجمان. او که در بهترین روزهای دوران بازیگری اش به سر می برد، در سومین بازی ملی خود- در واقع اولین بازی ملی رسمی - اولین گل هایش را برای تیم ملی به ثمر رساند تا 6 تایی شود و چشم ها را به خود خیره کند. طارمی پیش از آن دو گلی که در بازی با گوام به ثمر رساند، دو تا پنالتی برای پرسپولیس گرفته و در 4 بازی اش برای این تیم هم 4 گل زده بود که به طور میانگین می شود هر 75 دقیقه یک گل. در واقع مهاجم بوشهری در 5 بازی اخیرش 6 گل زده است تا یک تابستان فوق العاده را تجربه کرده باشد.

مهدی طارمی گل می زند و ما همچنان حرف هایی را در ذهن مان مزه مزه می کنیم که در انتقاد از او مطرح می شد. در عین حال اما درخشش امروزش را مرهون همان انتقادهای بجا و نابجا می دانیم. انتقادهایی که طارمی مقابل آنها سر تعظیم فرود آورد و فروتنانه می گفت که «شاید لایق جایزه بهترین مهاجم نباشم اما آنقدر تلاش می کنم تا این فصل آقای گل شوم.» با این حرف، مهاجم بوشهری در واقع تفاوت های خود با خیلی از همدوره ای هایش را به رخ کشید که به اندازه او نمی جنگند اما ادعای شان بر همه جا سایه انداخته. بازیکنانی که حتی در زمین حوصله ای برای دویدن از پی توپ ندارند و این شاید بهترین بهانه باشد برای پیشکش کردن لقب «آقای خاص» به مهدی طارمی که از دویدن دنبال موفقیت خسته نمی شود.