تاريخ مصرفت ديگر گذشت«ارباب كرانچار»

آمدن يا نيامدن على دايى ربطى به ماندن و نماندن «زلاتكو كرانچار» نداشت. حتى اگر دايى «استخاره» مى كرد و پيشنهاد را نمى پذيرفت هم «ماندن» به «صلاح» مرد كروات نبود.به هر حال در جنگ با فوتبال ايرانى، كرانچار ديگر شانسى براى موفقيت ندارد و اين به معناى آن است كه او هم به جرگه «بازنده  هاى تمام شده» پيوسته است.
***
بركنارى كرانچار مقصر ندارد اما اگر بخواهيم به دنبال مقصرى بگرديم چه كسى دم دست تر از خود او؟ كرانچار در پرسپوليس اسير و مغلوب عواملى شده كه در اختيارش بودند نه عواملى كه از دسترس او خارج باشند.كرانچار مثل صمد مرفاوى قافيه را به سكوها واگذار نكرد و باز مثل صمد مرفاوى طلبكار داورها نشد.كرانچار همچنين نيمى از مشكلات همتاى خود در تيم رقيب را نداشت. وارث سكوهايى آشفته و تيمى ناهمگن نبود.«ارباب كرانچار» بازى را در محدوده بازيكنانش باخت. چيزى كه در يد اختيار او بود و دليلى براى باختنش به آن قابل قبول نيست.
***
مرد كروات اين بود كه سيگنال هاى نامناسبى به بازيكنانش انتقال داد.
او در طول فصل عملاً با اتخاذ سياستى پيچيده در زمينه انتخاب نفرات اصلى تيمش، جنگى درونى را در تيم خود رقم زد كه تمرينات اين تيم را چندين بار تا مرز دعوا و تعطيلى پيش برد.بازى ندادن به آرفى و خليلى، تكيه بيش از حد به مجتبى زارعى، لجبازى هايش با محمد پروين - كه اگر با «قد بازى» او مواجه نمى شد قطعاً توسط مطبوعات نقد مى گرديد - و اعتماد بى دليلش به ميثم بائو همانقدر پرسپوليس را در مشكل انداخت كه ناتوانايى  اش در به راه انداختن حسين بادامكى.شگفت اينكه بادامكى متحول شده نيم فصل دوم را نه كرانچار كه حبيب كاشانى نگه داشت تا حالا در اين روزهاى قحط بازيكن براى تيمش «ستارگى» كند.مرد كروات اگر در رفتار با بازيكنانش چنين رفتار سردرگم كننده اى را در پيش گرفت، با منتقدان رسانه اى هم رفتارى بهتر از اين نداشت.تركيب پرسپوليس در طول فصل آنقدر دچار تغييرات فراوان شده كه عملاً اجازه موفقيت را از اين تيم گرفت. مرد كروات در طول فصل بارها سرگيجه را به منتقدان رسانه اى هديه كرد. منتقدانى كه از ابتدا تا انتهاى نيم فصل اول بارها و بارها شاهد تغييرات عجيب و غريب در تركيب بودند.
نمونه ساده اين تغييرات در خط هافبك و در پست هافبك دفاعى است كه از ابتداى فصل تا به امروز چندين و چند مهره مختلف در آن «تست» شده اند. نمونه ديگر؛ پست دفاع چپ است كه با جلال اكبرى كليد خورد و از نيم فصل دوم در اختيار كسى قرار گرفته كه در طول نيم فصل اول اصلاً به ميدان نرفت. جلال اكبرى هم حالا «محو» شده همان طور كه انرژى  هاى حسين بادامكى در نيم فصل اول آنچنان «هدر» رفت كه روى سكوها «هو» شد.
كرانچار هرگز نتوانست بازيكنانش را در ريتم ثابتى نگه دارد. بازيكنان تيم او مثل هادى نوروزى يا جلال اكبرى يا ميثاق معمارزاده يا عليرضا محمد يا بائو يا تياگو يا وستلى يا هوارمحمد يا محسن خليلى يا هر كدام از ديگران، در يك مسابقه خوبند و در بازى بعدى افتضاح!
اين دليل ندارد غير از يك چيز، اينكه «ارباب كرانچار» به هيچ عنوان توانايى در فرم نگه داشتن نفراتش را ندارد. آيا چنين مطلبى «انكارپذير» است؟
در كدام پرسپوليس ديده بوديم كه بازيكنان تا اين اندازه با «نوسان» مواجه باشند؟
***
«كرانچار» با اين همه وقتى بازى را باخت و از معادله حذف شد كه باور نكرد حبيب كاشانى قصد عملى كردن تهديدش را دارد.كاشانى كه در هفته هاى پيش، پشت سرمربى اش ايستاده بود وقتى احساس كرد كه تيمش دارد از هم مى پاشد ۲ بازى به مرد كروات فرصت داد تا «ورق» را برگرداند. «كرانچار» اما باور نكرد كه هشدار، نه يك ترفند كه يك اتمام حجت است.او باور نكرد كه «مرد مهربان» و «هميشه خندان» قصد بركنارى اش را دارد.او البته اندكى هم با مصاحبه هاى عجيبش بركنارى خود را تسريع كرد.
از كسى كه در پايان هفته بيستم از شناختن تركيب ۱۸ نفره اش سخن بگويد انتظار «بقا» داريد؟!