تاریخ می گوید : برانکو ایوانکوویچ می تواند

برانکو در کنار میرسلاو بلاژویچ به ایران آمد. مردی که کمتر صحبت می کرد و از سوی سرمربی آن روزگار تیم ملی ایران یعنی چیرو ملقب به پرفسور شد. بلاژویچ مرد رسانه ها بود. او تیم ملی کرواسی را به مقام سومی جام جهانی رسانده بود و بخاطر داریم در بازی تدارکاتی بین ایران و کرواسی با اظهار نظری عجیب گفته بود اگر یوگوسلاوی بازی را در مقابل ایران ببرد من یک توپ را می خورم و بعدا همین مرد عجیب سرمربی تیم ملی ایران شد و با بد شانسی به جام جهانی نرفت. بعد از بلاژویچ مهندس صفائی فراهانی تیم ملی امید را به برانکو داد تا در رقابت های آسیائی 2002 کره جنوبی شرکت کند و ایوانکوویچ از علی دایی بعنوان یکی از بزرگسالان تیم امید استفاده کرد. علی دایی بعلت فوت پدرش به ایران بازگشت اما برانکو توانست تیم ملی ما را قهرمانی بازی های آسیائی بکند.

برانکو به چین برای بازی های جام ملتهای آسیا رفت. بازی با کره جنوبی را یادمان نرفته است. زیباترین بازی با کره جنوبی که به برتری 4 - 3 تیم ملی ما تمام شد. تیم ملی ما می توانست قهرمان جام ملتهای آسیا شود اما ضربت پنالتی کودکانه تیم ما را از رسیدن به فینال محروم کرد اما برانکو تیم ما را که در سال 2000 در لبنان آن گونه در مقابل کره جنوبی حقیر و حذف شده بود را زنده کرد.

برانکو یک سال بعد راحت ترین صعود تیم ملی ایران به جام جهانی را میسر ساخت. او قادر به این بود که تیم را از بعد روانی آماده کند.

بعد از جام جهانی برانکو رفت اما وقتی برای پرسپولیس برگشت باز هم هنر خود را عیان کرد. او در روزهائی که همه از پرسپولیس یادی نمی کردند به یک باره تیم را به اندیشه قهرمانی برد. برانکو این هنر را امسال هم نشان داد به حرفهای بی معنی قلعه نوعی نگاهی نمی کنیم. تیم او مدتها است از کورس عقب افتاده است. تیم او علی رغم ضربه زدن به پرسپولیس باز کاری نتوانست که بکند. پرسپولیس از روز اول برای قهرمانی بسته شده بود. برای رقابتهای آسیا اتفاق هائی افتاد که لازم به تکرار آن نیست اما اگر یک نفر باشد که تیم پرسپولیس را علی رغم نداشتن سه مهره اصلیش پیروز میدان الهلال کند برانکو است. تاریخ می گوید برانکو می تواند روزهای پر تردید را به روزهای شیرین تبدیل کند. به انتظار می نشینیم.