تاكسي فوتبال به مقصد بهارستان!

1)اسماعيل حسن زاده در انتخابات نهمين دوره مجلس شوراي اسلامي ثبت نام كرد و در صورت تاييد صلاحيت قريب الوقوعش، آماده خواهد شد تا در حوزه انتخابيه تالش براي رسيدن به پارلمان كشورمان تلاش كند. رييس كميته انضباطي فدراسيون فوتبال كشورمان يكي از 5 هزار نفري است كه براي نماينده مجلس شدن در اين دوره از انتخابات نام نويسي كرده و البته در كنار چهره هايي مثل هدايت ممبيني – داور ليگ برتري فوتبال ايران – و نيز حسيني – رييس مستعفي هيات مديره سپاهان – جزو نامزدهاي ورزشي و شناخته شده حضور در مجلس نهم تلقي مي شود. تا اينجاي كار اتفاق عجيبي رخ نداده است؛ مگر اينكه از خودمان بپرسيم وقتي اين همه چهره ورزشي علاقه مند به مديريت داريم، چرا انتخابات فدراسيون فوتبال به صورت تك نفره برگزار مي شود و آقايان به جاي حوزه تخصصي شان، سراغ زمينه هاي غيرحرفه اي مي روند؟ با اين وجود مطابق قانون همه شهروندان واجد شرايط ايراني اگر دلشان بخواهد و از سوي برخي مراجع تاييد بشوند، مي توانند براي راهيابي به مجلس قانونگذار اقدام كنند و بخت خودشان را در اين زمينه بيازمايند. حتي مرثيه سرايي براي آناني كه از ويترين شهرت در ورزش استفاده و يا «سوءاستفاده» مي كنند و به اتكاي آن مي كوشند به مدارج بالاي سياسي دست بيابند هم به نظر تكراري و كليشه اي مي رسد، اما دراين ميان انگار داستان آقاي حسن زاده و اين كانديداتوري اخيرش، حكايت ديگري است. شايد به جرات بتوان ادعا كرد طي ساليان گذشته و در اوج بهره كشي از ورزش براي دستيابي به مقاصد متفرقه نيز كسي مثل رييس كميته انضباطي نتوانسته بود به اين شكل فوتبال را پله فوري و فوتي دستيابي به قدرت قرار بدهد. حسن زاده اما آمد و تنها با شش ماه حضور در خيابان سئول و ترتيب دادن جلسات مخفيانه با امثال كوشا – مديرعامل متنفذ باشگاه سايپا و از بستگان نزديك اسفنديار رحيم مشايي – خيز بلندي براي حضور در بدنه قوه مقننه برداشت. بيچاره آرنولد شوارتزنگر كه چند دهه در ورزش كشورش افتخارآفريني كرد، در ده ها فيلم سينمايي درخشيد و انبوهي از القاب پرطمطراق را از ميليون ها هوادارش به ارث برد تا توانست فرماندار كاليفرنيا شود. اينجا شايد با 20 دقيقه حضور در برنامه نود هم بشود به يك پست و مقام قابل توجه سياسي دست پيدا كرد و شهرت و اعتباري به هم زد!

2) روزي كه زمزمه هايي در مورد تلاش حسن زاده براي راهيابي به مجلس شوراي اسلامي به ميان آمد و بعضي از نكات مبهم اطراف او مثل ديدار مخفيانه اش با كوشا و راي مسامحه كارانه اش براي حوادث تالش به اين موضوع ربط داده شد، رييس كميته انضباطي برآشفت و شايعه سازان را به خدا و روز قيامت حواله داد. ما البته در ايران به اين قبيل انكارهاي سفت و سخت عادت داريم و به خصوص حسن زاده كه قرابتي هم با دنياي رازآلود سياست دارد، مي داند كه اينجا يكي از مشخصات يك مدير خوب اين است كه با شديدترين لحن و قوي ترين موضع ممكن زير چيزهايي بزند كه از روز هم روشن تر هستند! با اين همه اما، به رغم همه خط و نشان كشيدن هاي آقاي رييس براي شايعه پردازان و با وجود ادعاي وي در مورد ناخوش بودن احوالش، او در آخرين ساعات مهلت قانوني به استانداري رفت و براي انتخابات ثبت نام كرد! حسن زاده البته توجيه خاص خودش را براي اين خلف وعده آشكار دارد: «مردم از من خواستند در انتخابات شركت كنم»؛ درست مثل خيلي از ديگر مسوولان كشور ما كه برخلاف ميل قلبي شان و فقط به عشق خدمت به مردم به صحنه مديريت مي آيند و به هيچ وجه هم حاضر نمي شوند ميز و صندلي شان را رها كنند! در اين ميان فقط مخاطب مي ماند با اين پرسش بي پاسخ كه اگر مردم منطقه اين اندازه به نمايندگي حسن زاده علاقه مندند، پس چرا در انتخابات قبلي 351 راي بيشتر به او ندادند تا همان زمان از طرف آنها به مجلس برود؟!

3) جدا باعث تاسف و ناخشنودي است كه انرژي و اعتبار نهفته در فوتبال، خرج آدم هايي مي شود كه كمترين زحمتي براي آن نكشيده اند. كاش به جاي افرادي كه مي كوشند تا از پشم چند ماه حضور بي ثمر در عرصه ورزش يا چند سطر مصاحبه شهرت طلبانه در اين حوزه كلاهي گرم تر براي خودشان در دنياي سياست ببافند، ارزش هاي بالقوه فوتبال صرف فرزندان مظلوم و قربانيان خاموش همين رشته ورزشي مي شد. اگر فوتبال ايران آبرويي دارد و اگر قرار است معجزه اي از آستين آن بيرون بيايد، اين اعجاز بايد هزينه رستگاري مربيان بي ادعا و زحمتكش زمين هاي خاكي، داوران سالم و فقير دسته هاي پايين تر، خانواده هاي بي چيز بازيكنان مصدوم و عاجز، توپ جمع كن هاي عاشق و تهي دست و كارگران فراموش شده استاديوم ها شود، نه آنكه در خدمت فرصت طلبان جوياي قدرت در بيايد. در دل خود فوتبال، هزاران هزار نيروي زحمتكش و زجر ديده وجود دارند كه از استحقاق بالاتري براي تصاحب سرمايه هاي مادي و معنوي موجود در فضاي اين رشته ورزشي سود مي برند و اگر پرشان به پر نعمت هاي فوتبال بگيرد، زندگي شان زيرورو مي شود. در اين شرايط آيا جاي حسرت و افسوس نيست كه چنين ثروتي، دو قبضه در اختيار رهگذران منفعت طلب قرار بگيرد؟!

4) اسماعيل حسن زاده براي انتخابات مجلس نهم اعلام كانديداتوري كرده و احتمالا به كمك شهرتي كه در فوتبال براي خودش به هم زده و نيز خوش خدمتي اش در ماجراي وقايع تالش، خواهد توانست 351 راي عقب افتاده اش را جبران كند و به مجلس برود. اما آيا او خودش را براي احراز چنين سمتي، واقعا جامع الشرايط مي داند؟ آيا كسي كه در طول شش ماه حضورش در پستي مثل رياست كميته انضباطي ، چندين پرونده مبهم و حاشيه غيرقابل هضم از خودش به جا گذاشته، در پستي بسيار حياتي تر و در قامت نماينده ملت مي تواند قابل اطمينان باشد و مثمرثمر واقع شود؟ كاش اين طور باشد!