تا «شهادت» راه درازي داري عادل خان!

1- «در اين برنامه بايد كاري كنيم كه اگر كشته شديم، شهيد حساب شويم»؛ اين عبارتي است كه هفته گذشته عليپور روي آنتن زنده نود از قول عادل فردوسي پور نقل كرد و به نوعي عمق التزام او را به صداقت و زدودن لكه هاي سياه از دامان فوتبال نشان داد. ترديدي وجود ندارد كه عادل در همه اين سا لها يار وفادار فوتبال ايران بوده و هميشه حداكثر تلاشش را براي خدمت به اين حوزه پرهوادار به كار گرفته است. او اين بار هم گام در مسير خطرناكي مي گذاشت كه امكان داشت پيمودن آن برايش گران تمام شود. شايد به همين خاطر هم بود كه در پروسه جمع آوري اطلاعات براي اين دو برنامه ويژه اش، تا آنجا احساس خطر مي كرد كه با اطرافيانش از مرگ و مير سخن مي گفت و شوخي يا جدي، تبعات احتمالي اين افشاگري ها را به آنان گوشزد مي كرد. سرانجام دوشنبه شب هاي داغ از راه رسيدند و ماجراي مافياي دلالي در فوتبال ايران براي 7 ساعت به بحث گذاشته شد، اما نه تنها خطري به بزرگي «مرگ» جان عادل را تهديد نكرد، بلكه تنها آفتي كه از رهگذر دو هفته كار مداوم و پرفشار در اين زمينه متوجه او شد، آنفلوانزاي شديدي بود كه متهم رديف اولش سرماي كم نظير اين روزهاي تهران است و بعيد به نظر مي رسد ارتباطي با تحركات واسطه هاي سودجو داشته باشد! فردوسي پور اين بار هم تمام انرژي و اعتبارش را براي پاسداشت راستي و درستي هزينه كرد و يك مرتبه ديگر در قامت خادم صديق فوتبال ايران ظاهر شد، اما واقعيت آن است كه او در اين مسير تا رسيدن به مرز شهادت و فناي در راه حقيقت «خيلي» فاصله دارد!

2- آنچه در دو هفته گذشته در برنامه نود ديديم، اگرچه در نوع خودش با ارزش و افشاگرانه بود، اما مشتمل  بر مجموعه اي از حقايق نه چندان غيرمنتظره مي شد كه به ندرت توانست مخاطبان پيگير و مطلع فوتبال ايران را شوكه كند. سال هاست كه همه مي دانيم پشت پرده فوتبال فاسد دولتي ايران چه مي گذرد و دلال ها در لباس مدير و مربي و بازيكن و ايجنت، مرتكب چه خيانت هايي مي شوند و چه پول هايي به جيب مي زنند. در اين شرايط، پخش اظهارات عده اي بازيكن فريب خورده، با چاشني اسامي مخفف و چهره هاي شطرنجي و نام هاي آغشته به سوت در برنامه نود چه كمك ويژه اي مي توانست به كشف ابعاد پنهان حقيقت در اين زمينه بكند؟ حق مطلب شايد اين بود كه مجري نود پايش را بسيار پيش تر از اين داستان ها بگذارد و از رسوخ و نفوذ پدرخوانده هايي در فوتبال ايران حرف بزند كه آن را در مسير منافع و مطامع خودشان به خاك سياه نشانده اند و البته به اتكاي پست و مقام بالايي كه دارند، هرگز نامي از آنها مطرح نمي شود. در اين ميان به نظر نمي رسد تقصير چنداني متوجه فردوسي پور باشد. شايد اگر در كشور ما هم التزام عملي به گردش آزاد اطلاعات و كار بي قيد و شرط خبرنگاران وجود مي داشت، عادل مي توانست بهترين انتخاب براي اين قبيل افشاگري هاي جسورانه باشد، اما افسوس كه در ايران شأن «رسانه» آن قدر پايين است كه يك دلال بدنام به راحتي مي تواند روي آنتن زنده بر سر بهترين و موثرترين مجري تلويزيون دولتي مملكت فرياد بزند و با تحكم او را خطاب قرار بدهد كه :«تو اصلا مي داني مافيا يعني چه؟...»؛ يعني شما و دوستان تان، آقاي محترم!

3- تا شهادت راه درازي باقي است عادل خان! شايد لازم باشد براي رسيدن به آن مرحله از حقيقت جويي و فاش گويي كه ادامه حيات حرفه اي يا حتي شخصي ات را به كابوس متخلفان تبديل مي كند، اجازه داشته باشي بدون رخصت گرفتن هاي پياپي از پشت صحنه، با مهمان برنامه ات رك و روراست مصاحبه كني يا بتواني اسم آن مقام دولتي را كه فلان دلال را به بازيكنان وصل مي كرده، از فوتباليست پشت خط بپرسي. وقتي دستت را مي بندند و آزادت نمي گذارند تا كمي در مورد آن مدير ارشد سازماني كه نسخه سقوط استيل آذين را پيچيده، پرس و جو كني يا داستان روسري و پرچم فروشي آقاي مسوول را در آلمان – آن طور كه مي داني و دوست مي داري – پي بگيري، ديگر چه شهادتي مي تواند در كار باشد؟ در همين سازمان صداوسيما كه همه دنيا را از صدر تا ذيل به چالش مي كشد و ژست آزادي بيانش را يك لحظه هم رها نمي كند، سال هاست كه به تو اجازه نداده اند راجع به ظلم تاريخي «مفت خري» حق پخش مسابقات ليگ برتر حتي يك كلمه حرف بزني؛ شايد به خاطر همين فوران آزادي و اختيار عمل در جام جم هم هست كه وقتي به درستي صحبت از فساد برخي از خبرنگاران مي شود، ناگهان فراموش مي كني راجع به روابط مشكوك بعضي از همكاران گزارشگرت با مديران برخي از باشگاه ها يا بازيكنان حرف بزني يا در مورد آن دسته از خبرنگاران ميكروفن به دست و دوربين به دوش سخن بگويي كه با برنامه هاي خبرسازشان، مبالغ هنگفتي به جيب مي زنند. راستي مگر همين آقاي دلال با نام اختصاري غ.گ، همين چند ماه پيش دو ساعت تمام با عنوان «متخصص نقل و انتقالات» روي آنتن يك برنامه زنده تلويزيوني نبود؟ پس چطور نتوانستي حتي يك جمله راجع به اين مسايل از روز روشن تر حرف بزني؟!

4- به شكل بسيار جدي بر اين باوريم كه از عادل فردوسي پور بايد بابت تلنگرهايي كه زد قدرداني شود، اما حقيقت آن است كه افشاگري هاي ذره اي و قطره چكاني او در نود يكبار ديگر نشان داد فوتبال را نمي توان به شكل محدود و گلخانه اي، بدون توجه به آلودگي هاي حاد بقيه حوزه ها پالايش كرد؛ حوزه هايي كه بعضا هيچ كس حق ورود به آنها را ندارد، حتي اگر اسمش عادل فردوسي پور باشد!