تبدیــل مظهر حاشیه به نماد آرامش

 حامد لک در فصل اخیر لیگ برتر فوتبال کشور طوری از دروازه پرسپولیس دفاع کرد که شکی باقی نگذاشت که عنوان بهترین دروازه بان فصل سزاوار اوست. این امر را فقط 17 کلین شیتی که او در لیگ بیستم تجربه کرد، نصیب او نساخت بلکه پیشرفتی شامل حال او کرد که در قیاس با سال های قبلی کاملاً قابل حس کردن بود.
شکی نیست که در کمترین لیگی در سطح جهان می توان بدون یک خط دفاع قوی به عنوان قهرمانی رسید و پرسپولیس هم پنجمین عنوان اولی متوالی اش را مدیون خط دفاعی اش بود و مثل هر چهار مقام نخست قبلی خود بر مدافعانی تکیه کرد که از هر جهت ساخته و پرداخته بودند.
با این حال هر چقدر که کنعانی زادگان، آقایی، شیری، فرجی و البته سیدجلال حسینی و کمال کامیابی نیا (نیروی اضطراری اعزام شده از خط میانی به خط دفاعی) در این قضیه سهم داشتند، حامد لک هم درون دروازه قرمزها به شدت درخشید و این فروغ به حدی بود که تنها 14 بار دروازه پرسپولیس فرو ریخت. این اعداد معدل کمتر از نیم گل خورده برای هر بازی سرخ ها را به دست می دهد که برای هر کشور و هر لیگی شگفت انگیز است و کافی است تأکید کنیم که لک در کل فصل فقط دو بازی را از دست داد و بوژیدار رادوشوویچ هم به سبب اقتدار لک و هم به دلیل قهر و آشتی هایی که با مدیران قرمزها بر سر مطالبات مالی اش و کم لطفی باشگاه داشت، کمتر از همیشه توانست یاور آنها باشد و نقطه اوج این ماجرا در هفت، هشت هفته پایانی فصل بود که این قهر و جدایی سبب بازگشت «رادو» به کشورش – کرواسی – شد و او فقط برای دو بازی پایانی قرمزها به تهران بازگشت و آن هم در زمانی که آنها یقین آوردند اگر بلایی بر سر لک بیاید و محروم یا مصدوم شود، هیچ دروازه بان مطمئن و باتجربه دیگری برای استفاده ندارند و در صورت رویکرد به سنگربان سوم شان شاید به شدت متضرر شوند و حتی عنوان قهرمانی را از دست بدهند. در همین راستا بود که عدم تعیین یک محرومیت قطعی برای لک در پی رفتار نامناسب وی با یک توپ جمع کن در مسابقه ماقبل آخر قرمزها و اکتفای کمیته انضباطی به یک محرومیت تعلیقی برای او به واقعه ای حیاتی برای آنها تبدیل شد و پرسپولیس توانست در مسابقه سرنوشت ساز هفته آخرش هم که در مقابل پیکان بود، از لک استفاده کند و با تکیه بر مهارت ها و تجربه او به پیروزی مورد نیازش برای کسب عنوان قهرمانی نایل شود. مسأله ای که اگر شامل حامل لک نمی شد و چنانچه از دروازه بانی به جز وی و رادوشوویچ در یکی، دو دیدار پایانی لیگ استفاده می شد، شاید قرمزها به شدت متضرر می شدند و حاصل یک فصل طولانی و زحمات فراوان شان در این راه به هدر می رفت و افسوسی درازمدت را بر دل شان برجای می نهاد.
 
فقط در چارچوب های لازم
همه اینها ما را به این پرسش بدیهی می رساند که چه تحولی و با کدامین روال و ساز و کارها در وجود لک شکل گرفت که از لک دروازه بان خوب اما کم ثبات و پرحاشیه سال های قبلی سایر تیم ها، سنگربان بسیار موفق و پرثبات و سرنوشت ساز لیگ بیستم را ساخت. لک که در تیم های قبلی خود در عین درخشش های فنی اش فراز و فرود زیادی را در کارش بروز داده و هم برای رقبا تولید دردسر و حاشیه سازی کرده و هم از سوی هواداران تیم های رقیب مورد اعتراض و تهاجم (با انداختن لیزر درون چشم هایش در لحظات حساس) قرار گرفته بود، به محض ورود به پرسپولیس به مردی کاملاً متفاوت تبدیل شد و نمونه نظم و منطق جلوه کرد.
او دیگر به د نبال کرکری خواندن با این و آن و رودررو شدن های کلامی و اشاره ای با سکونشینان نبود و با اینکه شیوع کرونا و بدون تماشاگر شدن مسابقات سهم اول را در این قضیه و شرایط جدید اخلاقی و رفتاری لک داشت اما خود او هم کاملاً متمرکز بر مسائل فنی شده بود و فقط می خواست در چارچوب های لازم برای کسب نتایج مورد نظر تیم کار کند و آرام تر و خوش فکرتر از گذشته ظاهر شود و با هدر دادن وقتش روی مسائل کم ارزش تر و بحث ها و جدل های بی فایده با این و آن به همان قضایای گذشته ورود نکند و اسباب تخفیف درجه خود و متضرر شدن تیمش نشود. چیزی که در کارها و رفتارهای لک تا پیش از لیگ اخیر بی سابقه بود و هر چه پیشتر در او دیده می شد، نوعی استرس سازی برای خود و حریفان بود و حالا هر چه اطراف وی مشاهده می شد، بوی منطق و برخورد درست با شرایط مسابقه و بهره گیری حداکثری از وضعیت فنی موجود را می داد. اینچنین بود که از یک مظهر ناآرامی در گذشته نزدیک یک نمونه آرامش و منطق ساخته شد و همسو با آن شرایط پرسپولیس هم تغییر یافت. شرایط تیمی که بیم داشت رفتن علیرضا بیرانوند به اروپا برایش بسیار گران تمام شود اما به لطف شخصیت و دستاوردهای جدید لک و تبدیل شدن او به آدمی به کلی متفاوت از این دغدغه ها رهایی یافت و یک بار دیگر در جاده قهرمانی قهرمانی گرفت.
 
آنچه اجرایی می شد
در اینکه مربیان پرسپولیس و بهتر بگوییم داود فنایی مربی نامدار دروازه بانان پرسپولیس بیشترین سهم را در تحول فنی و ترمیم اخلاقی و پیشرفت انضباطی حامد لک داشته اند، کوچکترین تردیدی وجود ندارد. لک به محض ورود به جمع مردان سرخ با قواعد و روش برخوردی مواجه شد که نظیر آن را هرگز ندیده بود. درست است که فنایی به عنوان یک «پیر دروازه بانی» بیشترین سهم را در قرار دادن لک در مسیر مناسب داشت اما سایر مربیان سرخ نیز به گونه ای عمل می کردند که لک چاره ای جز منضبط بودن را پیش روی خود نمی دید و هر چه نگاه می کرد و دیگران از او طلب می کردند، فنی و مؤثر و قوی عمل کردن بود و هر چه پرهیز از آن توصیه می شد، حاشیه ها و اتلاف وقت ها و کرکری های بی حاصل با رقبا و مجادله با داوران بود. در تیمی که در کادر فنی اش امثال پیروانی، مطهری و البته باقری هم باشند و سرکرده آن یحیی گل محمدی اخلاق مدار باشد، توقع رفتارهایی به جز آنچه که گفتیم، عبث و بی مورد بود و فقط می شد چارچوبی را انتظار کشید که این مربیان برای لک (و سایرین) تعریف و ترسیم و اجرایی کردند و توسط فنایی به بهترین شکل اجرایی شد.
 
فقط پرسپولیس
لک اینک به نحوه رفتار و مدارجی رسیده که حتی اگر روزی قرمزها را ترک گوید و به تیمی دیگر برود، قطعاً ملکه ذهن او شده و در باشگاه های دیگر هم به مرحله اجرا گذاشته خواهد شد اما حالا که لک به چنین مرحله ای از کارایی و نظم و حسن رفتار رسیده، طبیعی است که به سمت و سوی دیگر نرود و پیراهن سایر تیم ها را نخواهد و بدیهی است که باور داشته باشد برای او بهترین مکان برای ادامه اوجگیری و کسب موفقیت و رسیدن به آرزوهای بزرگش همین پرسپولیس است. تیمی که به او آموخت چطور به نحو احسن از کارایی های فنی اش سود جوید و هیچ چیز را به قضا و قدر نسپرد و بخشی از استعدادهایش را فدای حاشیه ها نکند. لک حالا دروازه بانی است که با رسیدن به 30 سالی به بالاترین سطح توان و تجربه اش رسیده و اگر تشابه صددرصد قیافه اش با لک قبلی و نمونه ای که پیشتر می دیدیم در کار نبود، شاید به این نتیجه می رسیدیم که به کلی با مرد دیگری مواجه هستیم.