تحلیل بازی پرسپولیس - استیل آذین

شوت هاي فراوان، كرنرهاي بسيار، ارسال هاي مكرر

پرسپوليس ـ استيل آذين : نكته ي بارز در تيم فوتبال پرسپوليس در اين فصل جاگيري هاي بازيكنان روي توپ هاي برگشتي (توپ هاي دوم يا ريباندها) است. در فوتبال، وقتي تيمي چنين نقطه قوتي داشته باشد، نمود فراوان از هنر يك مربي است. علي دايي كه سال ها در فوتبال اروپا چنين وظيفه اي را در زمين از مربيان بزرگ آموخته، اكنون بسيار ترازمند و عالي اين مهم را به بازيكنان ديكته كرده كه هركدام در در زماني كه شاكله ي حمله، به مرحله ي نهايي مي رسد، اكنون جاي هر بازيكن كجاست. اين نقطه ي قوت باعث خلق موقعيت هاي پي درپي مي شود كه در مسابقه ي مقابل استيل آذين بارها شاهد آن بوديم. موقعيت هايي كه مازيار زارع با شوت هاي فراوان به هدر داد و كرنر هاي بسياري كه به دست آمد و ارسال هاي مكرر! اما اين كه چرا اين شوت هاي فراوان، كرنرهاي بسيار و ارسال هاي مكرر به گل هاي بي شمار نينجاميدند، بحثي ديگر است.
در اين مسابقه تاكتيك پرسپوليس در نيمه ي نخست، روي محور بادامكي ـ زارعي (مجتبي) بود كه سعي مي كردند با حركت هاي دونفره از سمت راست حمله هايي را تشكيل دهند، چراكه علي دايي جناح مخالف، يعني جايي كه در تيم استيل آذين كعبي و مهدوي كيا بازي مي كردند چندان مناسب براي اجراي برنامه هاي حمله نمي ديد.