تحول قرمز، از نيمکت نشين ها شروع شد

1- با پايان يافتن اردوي آماده سازي پرسپوليس در امارات و نيز اندکي پيش از بازگشايي مجدد ليگ برتر، تحولات تازه سرخپوشان بتدريج خودش را نشان مي دهد. اين روزها مي شود در گوشه گوشه روزنامه هاي ورزشي يا خبرگزاري ها و سايت هاي مختلف، گفتگوهاي ريز و درشتي از بازيکنان سابق نيمکت نشين پرسپوليس را پيدا کرد که در بيشتر آنها، ستاره هاي عاصي قرمزها با نوعي خوشبيني نسبت به آينده صبحت مي کنند و اميدوارند با اعمال تغيير و تحول در کادر فني تيم شان، فصل جديدي از زندگي آنها در پرسپوليس را آغاز کند. چنان که انتظار مي رفت، اولين آثار حضور دايي در پرسپوليس روي روحيه و عملکرد نيمکت نشينان نمود پيدا کرد؛ به طوري که محمد پروين- با وجود اختلافاتي که خودش و پدرش با دايي داشته و دارند- در دو بازي دوستانه سرخپوشان در دوبي، يک گل زد ويک پاس گل داد و البته ديگر نيمکت نشين نگون بخت قرمزها، محمد منصوري نيز با گل زيبايش اين تيم را در مصاف با الريان، از شکست رهاند. با توجه به ستاره هاي زيادي که پرسپوليس روي نيمکت دارد، مي شود اميدوار بود تهييج آنان از لحاظ روحي و حضورشان در زمين، مي توان روزهاي آينده پرسپوليس در ليگ نهم را از روزهاي گذشته، بهتر رقم بزند. با اين همه، اين شوک مختصر، همه سودي نيست که دايي مي تواند به تيم سابقش برساند.

2- علي دايي، از خيلي پيش ترها تاکنون، با لجاجت، يکدندگي، سختکوشي و روحيه مبارزش شناخته مي شده است. درست به همين خاطر هم هست که هر وقت قافيه بر او تنگ مي شد، ناگهان از کوره به در مي رفت و انرژي وصف ناپذيرش را خرج درخشش و پاسخ دادن به منتقدان مي کرد. دايي که اطرافيانش مي گويند حتي از خير مطالعه کوچکترين خبرهاي کم تيراژترين روزنامه هاي ورزشي در مورد خودش نيز نمي گذرد، تمام سال 88 را در زير فشار شديد رسانه اي سر کرده و حالا در بازگشتش به پرسپوليس، لابد مثل همه سالهاي بازيگري، لبالب از حس انتقام و تلافي است. او از تيم ملي به شکل تلخي کنار گذاشته شد و درست زماني که مي خواست تاريخ را به سود خودش بنويسد، قرباني بي ثباتي فوتبال ايران و صد البته بي تدبيري هاي خودش شد. خيلي ها هنوز هم نمي توانند نقش پررنگ دايي در عدم راهيابي تيم ملي کشورمان به جام جهاني 2010 را ناديده بگيرند. واقعيت آن است که با وجود سکوت طولاني دايي در 9 ماه گذشته، بار گناه او نزد عامه سبک تر نشده و اين، آن چيزي است که خود دايي بهتر از هر کس ديگري مي داند و اصلاً به واسطه همين آگاهي هدايت پرسپوليس بزرگ را پذيرفته تا به جنگ منتقدانش برود و يک بار ديگر گليم شايستگي اش را از آب گل آلود فوتبال ايران بيرون بکشد. اتفاقاً عقيده داريم همين غريزه جنگجويي دايي، همان چيزي است که بيشتر از هر چيز ديگري به کار پرسپوليس کم انگيزه خواهد آمد و «احتمالاً به رستگاري اين تيم، دست کم در يک سوم باقي مانده از ليگ خواهد انجاميد.

3- علي دايي يک «برند» بزرگ در فوتبال ايران به شمار مي آيد و از همين حالا خبر رسيده که پرسپوليسي ها روي نام او براي فعاليت گسترده در فصل نقل و انتقالات آينده حساب کرده اند. حتي مي شود با دايي، به درآمدزايي و صرفه اقتصادي هم فکر کرد، اما بي گمان بزرگترين سودي که شهريار به سرخپوشان محبوب پايتخت مي تواند برساند، عزمي است که او براي جبران ناکامي اش در تيم ملي دارد. روزهاي نه چندان دوري را به ياد بياوريد که علي دايي بازيکن، درست زير هجمه شديدترين انتقادات، ناگهان شروع به گلزني مي کرد و به قول خودش جواب منتقدان را در زمين مسابقه مي داد. حالاهمان مرد با همان خصوصيات تهاجمي و نيشدار، مرد اول نيمکت تيمي شده است که پيش از او، به آتشفشاني خاموش شباهت پيدا کرده بود. اين، خبر خوبي است؛ هم براي پرسپوليس که مي تواند روي انگيزه سرشار سرمربي جديدش حساب کند و هم براي فوتبال ايران، که پس از مدتها رنگ و بوي مبارزات جذاب جديدتري را خواهد ديد.