تختي در حجاب است

در ورزشگاه ها هيچ كس نمي رود. دردي است غريب كه هيچ شوقي براي هيچ كس وجود ندارد كه فوتبالي ببيند با رفيقي بگويد و بشنود و گوئي همه چيز از ياد رفته است.
كي روش سخنراني مي كند و شعار مي دهد و مردم را مي خواند اما جام جهاني هم معناي روزگار دور را ندارد.
 
سايمون كوپر يكي از بزرگترين روزنامه نگاران ورزشي دنيا در كتاب فوتبال بر عليه دشمن مي گويد كه در يكي از دربي هاي معروف زسكا و دينامو مسكو حضور داشت. او در ورزشگاه خالي به همكار روسش مي گويد مگر اين بازي يكي از مهمترين دربي هاي بالكان نيست ؟ پس چرا ورزشگاه خالي است ؟ و همكارش مي گويد مردم خسته از زد و بندهاي پشت پرده و از پولهائي كه بازيكنان مي گيرند و نمايش ضعيف داخلي دارند پشت به فوتبال كرده اند.
 ...
 فوتبال ما تماشاچي را خسته كرده است اين فوتبال به تماشاچي حس هاي خوبي كه نمي دهد كه هيچ بلكه تنفر را در وجودش نهادينه كرده است و اين درد بزرگي است. براستي چه بر سر فوتبال ما آمده است ؟ و آيا اصولا تنها بر سر فوتبال چنين شده است ؟

 به مسابقات  ليگ كشتي بنگريد. دو تيم پرسپوليس جويبار و ثامن سبزوار چه نمايشي از كشتي را نشان دادند ؟  اين كشتي كه پر از فحاشي و دوري از همديگر و آن همه جنجال است چه شباهتي به حكايت پورياي ولي و تختي دارد ؟ تختي ؟ امروز 17 دي است روزي كه در تاريخ ما با دو عنوان مشخص رو به رو است. سالروز كشف حجاب و از سوي ديگر مرگ تختي است. مي خواهم از حكايت انتزاعي حجاب بهره بگيرم و به ياد حافظ بگويم كه ما خود حجاب خوديم و بايد از ميان برخيزيم. آيا مي دانيم چرا اين روزها و سالها به اينجا رسيده ايم ؟
علت ساده است تختي را از ياد برده ايم. تختي كه حكايت جوانمردي و مردانگي را داشت. تختي از رشوه و خرد شدن و استفاده ابزاري قرار گرفتن و نامردي بي زار بود. تختي در حجاب است كه شاهد آن صحنه ها در فينال بزرگترين رويداد كشتي كشور هستيم. تختي در حجاب است كه زشت ترين كلمات را در ميدان كشتي مي شنويم. تختي در حجاب است كه سرمربي سابق تيم ملي ايران آن گونه ترسو از حضور در ميدان مي بينيم. تختي در حجاب است كه در اين ورزش مردانگي و معرفت و غيرت و خلوص از بين رفته است. از تختي بگوئيم ؟
از سالگرد مرگ او چگونه بايد بگوئيم كه تختي زيستن مرده است. امروز در عرصه هاي مختلفت چه حكايتي از تختي وجود دارد. رسانه ها را بنگريد كه تنها سعي دارد كه مردم را به سوي حجاب بردن تختي رهنمون سازد. رسانه اي كه قلم به دستش نه سواد و نه تجربه و نه نيت به گونه تختي دارد. مديري كه حكايتش بيشتر شبيه اربابان قدرت روزگار تختي است كه اين گونه هزينه مي كند كه ورزش را از بين ببرد. كجاي اين ورزش بلور و غفوريان وجود دارد كه تختي بسازد  ؟ مربي داريم كه از جوانمردي بگويد ؟ همه جا حكايت بازيهاي پليد است و قصه خريدن قهرمان و نابود كردنش وجود دارد و قهرمان ما كيست ؟ قهرمان ما كسي است كه  براي مردم ناز مي كند؟ كجا است قهرماني كه تختي باشد و بر دست مردم بوسه بزند ؟ همه جا تزوير و همه جا حجاب است و چنين است كه تختي هم در حجاب است و خواهد بود.

دلم مي خواست درسالگرد تختي از وجدان بگويم. از آقا تختي شدن و از بوئين زهرا. از مهري كه او به مدويد و آئيك داشت بگويم. دلم مي خواست از كسوت و دلاوري و جوانمردي و انسانيت بگويم. دلم مي خواست از مردانه رفتن بگويم و دست به دامن براي حضور به هر قيمتي نشدن بگويم. دلم مي خواست از قناعت در كمال فقر مالي و ثروت دل بگويم. اما چه مي توان گفت كه جماعت خود نشان داده اند با نيامدن به جائي كه ديگر گود ورزش نيست و تنها صحنه تئاتر هاي بي سر و ته است كه نتيجه آن را در سالن كشتي و يا واليبال و يا فوتسال و حتي چمن فوتبال مي بينيم.

 آري تختي در حجاب است. تختي در پستوي فراموشي ها است. تختي در از ياد رفتني ها است. تختي تنها نام ورزشگاه هائي است كه مخروبه هستند و به صداي ناسزا بي مسما بودن اسمش با استفاده كننده هايش را سخت نشان مي دهد. تختي در حجاب است