ترابی؛ همان پاسخی که باید به ویلموتس می داد!

7 گل و 4 پاس گل؛ یک مربی از بازیکنی که این آمار را ثبت کرده و مهاجم هم نیست، دیگر چه می خواهد؟

در لیگی که به نیم فصل رسیده، انتخاب فقط یک بازیکن با عنوان «بهترین بازیکن لیگ» کار دشواری است، اما اگر بخواهیم به سراغ یک فهرست چهار پنج نفره از بهترین ها برویم، حتماً یکی از نام های تکرارشونده در این لیست، مهدی ترابی است.

ترابی 4 فصل است که در فوتبال ایران مطرح شده. او پیش از اینکه پیراهن پرسپولیس را بر تن کند، به تیم ملی هم رسیده بود اما آنچه که امسال از ترابی دیده ایم، فراتر از کیفیتی بوده که در فصل های گذشته از او سراغ داشتیم. حالا مهدی در 25 سالگی، به سطح جدیدی رسیده و از لقب هایی مثل «پدیده» و «آینده ساز» عبور کرده است. او در پرسپولیس که بیشتر از هر تیم دیگری، با ترافیک هافبک مواجه بود خیلی زود توانست اعتماد گابریل کالدرون را جلب کند و این هافبک 185 سانتی تبدیل به مهره غیرقابل تعویض پرسپولیس در میانه میدان شود. فراتر از آن، مهدی ترابی با کیفیتی که در این فصل بروز داده، می تواند خودش را به ترکیب اصلی تیم ملی تحمیل کند. او در هر لحظه می تواند سرنوشت یک تیم را تغییر دهد و مربی آینده تیم ملی (هرکسی باشد) قطعاً روی توانایی های ترابی مثل قدرت حمل توپ، دریبلینگ، فرارهای سریع، شوت های دقیق و شم گلزنی او حساب ویژه ای باز کند. مهدی ترابی با روندی که پیش گرفته، این قابلیت را دارد که تا جام جهانی 2022 به یکی از ستاره های تیم ملی تبدیل شود.

تاثیرگذاری مهدی ترابی در پرسپولیس، فقط این علامت سوال را در میان اهالی فوتبال پررنگ تر کرد که مارک ویلموتس چطور در بازی حساس با بحرین از او چشم پوشید و چرا در دیدار سرنوشت ساز مقابل عراق که با اکراه ترابی را به تیم ملی دعوت کرده بود، 90 دقیقه او را روی نیمکت نشاند.

گابریل کالدرون در نیم فصل به 31 امتیاز در 15 بازی رسید. یعنی دقیقاً همان امتیازی که برانکو فصل گذشته با پرسپولیس گرفت و در پایان، قهرمان لیگ هم شد. اینکه پرسپولیس در پایان نیم فصل، یکی از دو تیم صدرنشین لیگ است، قبل از هرچیز باید ممنون گل های سه امتیازی، پاس گل های حساس و نمایش درخشان مهدی ترابی باشد.