تصميم جديد و خبرساز حبيب كاشاني

او تلاش كرد خوني كه از مديريت قبل در بدنه تيم پرسپوليس جاري بود را آرام آرام از رگ هاي اين تيم بيرون بكشد تا شايد حجامت سنتي او، تيمي را كه در ميانه هاي فصل از كورس قهرماني به صورت تمام و كمال دور مانده است، دست كم صاحب يكي از سهميه هاي آسيايي كند.
انتخاب علي دايي، بيشترين ولتاژي بود كه سرپرست يا به عبارتي مديرعامل موقت باشگاه پرسپوليس براي شوك دادن به پرسپوليس و زنده نگاه داشتن تيمش انتخاب كرد. او كه علاقه اي هميشگي به كار كردن با حميد استيلي را در وجود خود مي ديد، اين بار در اقدامي غيرقابل پيش بيني، مردي را روي نيمكت نشاند كه حتي در مخيله هواداران نيز نمي گنجيد! بازگشت دايي، هرچند از زواياي مثبت و منفي مورد نقد و بررسي قرار مي گيرد، اما مي توان حضور او را برخاسته از شجاعت حبيب كاشاني در خطرپذيري دانست.
***

او در ديدگاه عمومي يك شكست خورده بود. چه آن جمعيتي كه روي سكوهاي آزادي، متاثر از شكست تلخ برابر دشمن ديرين فرياد مي زدند و عزل او را بعد از بازي با عربستان مي خواستند و چه جماعتي كه اخراج دايي را در آن مقطع، رفتاري مشابه با تصميم گيري هاي احساسي اعراب در فوتبال تلقي مي كردند، به او لقب يك پيروز را نمي دادند. سكوت طولاني مدت او هرچند برگرفته از اين شايعه بود كه حكم اخراجش را مديران فوتبالي صادر نكرده اند، اما نمي توان اين حقيقت را هم ناديده گرفت كه او در انظار عمومي محبوبيت سابق را نداشت. شايد آن سكوت و عزلت به دايي كمك كرد تا گوشه هايي از شكستش را از چشم هواداران فوتبال دور كند.
بازگشت او به پرسپوليس در حقيقت خطري دوسويه است. هم از سوي دايي كه به ادعاي خودش قصد داشت غيبتش در فوتبال را طولاني مدت تر كند و هم براي كاشاني كه پرسپوليس را روي پله سوم (محلي مطمئن براي آسيايي شدن) از كرانچار گرفت و تحويل دايي داد. كاشاني البته پيش از اين نيز وقتي مردي ناشناخته و گمنام مانند افشين قطبي را روي نيمكت پرسپوليس نشاند، همين شجاعت خود را در خطرپذيري اش نشان داد. چه كسي تصور مي كرد آناليزور سابق تيم ملي كره جنوبي، راه نيمه تمام مرداني چون آري هان و دنيزلي را به پايان ببرد؟
آيا همين روايت براي علي دايي تكرار خواهد شد؟ معماي حضور دايي در پرسپوليس از همين جا شكل مي گيرد. قرار است چه كسي دست ديگري را بگيرد؟ چه كسي قرار است از اين قرارداد دوجانبه منتفع شود؟!
حبيب كاشاني يك بار مردي را كه نه شكست خورده و نه سرافراز از يك پيروزي بود، به نيمكت پرسپوليس دوخت و خيلي زود همان مرد در ريسك يك سويه كاشاني به پيروزي رسيد و تا نشستن جاي علي دايي در تيم ملي پيش رفت. ناكامي احتمالي قطبي، او را نه متضرر مي كرد و نه بدنام. قطبي تازه واردي ناشناخته بود كه مي توانست عقوبتي مانند هر مربي وارداتي را در كارنامه اش ثبت كند. گزينه هاي پس از شكست قطبي مشخص بود؛ يا ادامه كار در تيم هاي پايين تر از پرسپوليس در ليگ يا بازگشت به عقب و نشستن كنار يك سرمربي در نقش همراه! اما حبيب كاشاني سرش را زيرتيغ گذاشت.
علي دايي، اما داستاني جداگانه دارد. او تيمي را به عنوان خانه جديدش برگزيد كه دست كم در سال هاي پايان بازيگري اش هم نتوانسته بود با هواداران آن تيم رابطه اي مسالمت آميز برقرار كند. بازي رفت سايپا مقابل پرسپوليس در سال قهرماني سايپا، گواهي است از روابط نه چندان دوستانه او با هواداران؛ اما همين مرد امروز با نشستن روي نيمكت پرسپوليس نه تنها ناگزير است رابطه اي مسالمت آميز با هواداران تيم برقرار كند كه البته بايد براي بقاي خود همين جماعت را راضي نگه دارد. پيروزي او حكم بر زندگي تازه اش در فوتبال ايران مي دهد و شكستش شايد پايان يك اسطوره باشد.
رابطه در حالت متقابل معني بيشتري پيدا مي كند. حبيب كاشاني در ريسك تازه اش بايد دل به نتيجه گرفتن دايي ببندد. پيروزي دايي تضمين بقاي اوست و شكستش نيز در خروجي را به مردي نشان مي دهد كه از اولين روز وداعش تا روز بازگشت، نامش روي سكوها فرياد مي شد!