تناسخ به سبک ایرانی / حالا نوبت توست پیام !

پیشاپیش اسمش را هرچه که می خواهید بگذارید. تناسخ، طول موج، یا نظم حاکم. مجتبی محرمی بعد از نزدیک به یک دهه حضورش در پرسپولیس، درست در سالی آخرین بازی اش را برای تیم ملی انجام داد که علی کریمی، مردی از همان جنس، در همان سال و در لیگ دست دو آتش زیر خاکستر شد و بعد از دو سال هم به پرسپولیس آمد تا ثابت کند می تواند جای خالی او را پرکند. هنوز چند روزی از خداحافظی جادوگر نگذشته و تقریبا به هر رسانه ای که سر می زنیم علی کریمی حالا دیگر بازنشسته، گوشه ای از آن را مال خود کرده. عکس ها و کلیپ ها، دریبل ها و اخم ها و حالا یک گوشه ذهنتان سینه آن داور بخت برگشته را هم نگه دارید تا بعد. بماند که می توانست بزرگتر و بالاتر از آن چیزی که هست باشد، اما هرچه که هست، کریمی در آن یکسال محرومیت معروفش، فهمید که چقدر حال و روز ادی تند دست بیلیاردباز را دارد و صد البته که وقتی بهونه داشته باشی باختن آسونه. خیزش کریمی، استعدادی که نشان داد می تواند جای خالی لذت مجتبی محرمی دیدن را پر کند، درست بعد از همان یک سال محرومیت بود. جادوگر در خلوتش سحرهای جدیدی گیرش آمده بود. سحرهایی که او را میراث دار محرمی ها ندانند. او دیگر علی کریمی شده بود. بدون هیچ اسم پس و پیشی. و از همه مهمتر توانسته بود به یک شخصیت برسد و از کالبد یک تیپ تمام شدنی بگریزد.

هنوز حال و هوای خداحافظی او تمام نشده که پیام صادقیان، با ربط و بی ربط کاری کرد که جادوگر، در سال اول حضورش در پرسپولیس انجام داد. بازیکنی که در فصل پیش، در لابه لای تمام حواشی و جنجال ها و خامی هایش، نشان داد که می تواند راه اسطوره ها را ادامه دهد. وقتی که تصمیم گرفت توپ را با بیرون پا به خلعتبری بدهد قوسی به زیبایی پاس گلش در دلمان کشید و امیدوار شدیم که لذت فوتبال ایرانی دیدن ته نکشیده و شاید یک دهه دیگر هم بتوانیم تکنیک و دریبل و ظرافت ببینیم. اما این پیام با استعداد هم به سر دوراهی رسیده که بی تردید باید دست به بزرگترین انتخاب حرفه ای عمرش بزند. او سه ماه وقت دارد تا تصمیم بگیرد یک استعداد بی نظیر بازنده باقی بماند و بهترین بهانه ها را برای باختن داشته باشد و یا بعد از این خلوت، به قول برت گوردون خطاب به ادی تند دست، شخصیت لازم برای برنده بودن را پیدا کند.

آقای صادقیان، ما نزدیک به 3 دهه است که در وسط همه دعواها و بی کفایتی ها و برو و بیاهای این مدیر و آن مدیر، دلمان به مجتبی و علی خوش بوده. این 3 ماه را تا بیاور و خیزش کن برای خوش نشینی در دل کسانی که می دانند از این فوتبال هیچ چیز دیگری در نخواهد آمد.

نویسنده: حسین گودرزی