تنبیه نه تبعید

هیچگاه آن صحنه را از خاطر نمی برم که در باشگاه انقلاب نشسته بودم و چند صندلی آن طرف تر جوانی آشنا با موبایلش بازی می کرد. شاید هم به دنبال پیامکی می گشت که کسی یادی از او بکند. او که روزگاری گل سر و سبد فوتبال این دیار بود. او جوان و گل زن دربی بود و در تیم ملی هم برای خودش مهره ای می شد اما حالا در سی سالگی تنهای تنها بود اسمش را همه بخاطر داریم " مهرداد اولادی " هیچگاه فکر نمی کردم چند ماه بعد  با خبر مرگ او رو به رو شوم و هنگام شنیدن خبر مرگش می گفتم " کاش این جوان اینقدر تنها نبود " بعدها در همان باشگاه انقلاب با جواد کاظمیان گفتگوئی داشتم و او می گفت " مهرداد خیلی تنها بود خیلی" و حالا همه از او یاد می کنیم یادمان می رود خیلی چیزهایی که باعث شد از او برنجیم و تنهایش بگذاریم و تنها افسوس ماند و افسوس.

در زندان هم جوان دیگری از این مرز و دیار وجود دارد. او در تیم حریف ما است " علی اکبریان " را می گویم. او به جرم بزرگی گرفتار است او که تنها بود و تنها .... رضا احدی هم مردی دیگر از دیار غصه ها است او هم در استقلال و هم در تیم ما توپ زد و روزهای آخر عمرش به تنهائی گذشت و سرانجام ...

مهدی طارمی به پرسپولیس بازگشت. برانکو در هنگام ترک عجیب او گفت " وقت برای گریه کردن نداریم " و حالا می گوئیم " وقت برای تبعید و تهدید و تاسف نداریم " مهدی چوبی را می خورد که خیلی از ما می خوریم. او چوب تحلیل اشتباه و نارفیقان و عدم آگاهی هایش را خورده است و می گوئیم هر کدام از ما که هیچگاه اشتباه نکرده او را تنبیه کند. هر کدام از ما که دل هیچکسی را نشکسته او را تنبیه کند. هر کدام از ما که یادش رفته پرسپولیسی است او را تنبیه کند.

پرسپولیس را می شناسید؟ پرسپولیس تیمی بود که احمدرضا عابدزاده را زیر پر و بال خود گرفت و زمانی که تیم رقیب با ناجوانمردی او را بیرون کرد و بعد ها عابدزاده شد ناجی ما در بازی با استرالیا و آمریکا شد. پرسپولیس همان تیمی است که در لیگ پیشین حتی در رتبه آخر رسید اما کسی نه حیا کن و نه رها کن گفت

پرسپولیس تیمی است که در ورزشگاه یک صد هزار نفری قهرمانی را از دست داد اما همه به پا خواستیم و تیم را تشویق کردیم

پرسپولیس تیمی است که بزرگترین های ایران را به عضویت خود داشته است. از عزیر اصلی و حسین کلانی و همایون بهزادی و صفر ایرانپاک و علی پروین و علی دایی و علی کریمی و کریم باقری و مهدی مهدوی کیا و مهرداد میناوند و احمدرضا عابدزاده و محمد پنجعلی و فرشاد پیوس و .... خیلی ها بودند.

پرسپولیس بچه هایش را تبعید نمی کند. پرسپولیس می تواند مهدی طارمی تنبیه کند که به قدر کافی شده است. با او قرار داد طولانی مدت بنویسد. با او قرارداد سبک تری بنویسد. با او در تمرینات سخت گیری کند. نیمکت نشینی را به او بدهد تا آماده شود اما تبعیدش نکند

پرسپولیس یک مربی دارد که می گوید او را می خواهم و برانکو دستور داده که او بیاید و هنوز فرصت هست

 نه روز به لیگ مانده است. مهدی یک دقیقه برای تیم دیگر بازی نکرده است. مهدی اشتباه کرده است اما همه ما اشتباه می کنیم. همه ما می توانیم فرصتی داشته باشیم اگر پیام صادقیان و سوشا مکانی و محمد نوری .... شامل این عفو نشدند بخاطر برانکو است. برانکو می داند مشکل مهدی چیز دیگری است. پیام و سوشا در طی مسابقات اشتباه کردند و به تیم ضربه زدند و محمد نوری را برانکو نمی خواست همان طوری که از بعد فنی بنگر و کفشگری و حاتمی و .... را نخواست

مهدی طارمی تنها است. او یک جوان 24 ساله است که رو دست خورده است. دستش را باید گرفت اما در چارچوب قانونی که برانکو می گذارد

پرسپولیسی ها ! ارتش بشویم. یک ارتش مقتدر که همه سربازانمان را دوست داشته باشیم. امروز میلاد او است. پسر پرسپولیسی را با تولدش بپذیریم. او 24 ساله می شود. به یاد 24 فقید پرسپولیس او را بپذیریم.