تنهايي خود خواسته دايي / اعتصاب، اين بار وسط زمين بازي!

در شرايطي كه نتايج مسابقات هفته بيست وپنجم ليگ برتر به طور معجزه آسايي پرسپوليس را به كورس قهرماني بازگردانده بود، بازي اسفبار سرخپوشان در شيراز و توقف مقابل سپاسي باعث شد تا اين تيم به شدت از رقبا عقب بيفتد. بعد از نمايش خوب تيم دايي برابر سپاهان و نيز با توجه به برنامه ادامه رقابت ها خيلي از هواداران پرسپوليس اميدوار بودند سرخپوشان در پايان فصل مقام قهرماني را به دست بياورند، اما بازي روز يكشنبه خيلي از معادلات را به هم زد. قرمزها در يكي از بدترين روزهاي چند سال اخيرشان خوش اقبال بودند كه يك امتياز از فجر گرفتند و به تهران برگشتند. در مسير رقم خوردن اين توقف دلسردكننده قطعا عوامل زيادي دخيل هستند؛ از مسايل و مشكلات مالي تا ضعف هميشگي و برطرف نشدني علي دايي در كوچينگ حين بازي.

سرمربي نامدار پرسپوليس شايد در حرفه كنوني اش نقاط قوت قابل توجهي داشته باشد. او استعدادشناس خوبي است، جرات بازي دادن به جوان ترها را دارد و از اقتدار و كاريزماي مطلوبي بهره مي برد. چه بسا حتي بتوان به بازيخواني علي دايي قبل از مصاف با رقبا هم نمره قبولي داد، اما او بارها و بارها ثابت كرده توانايي اتخاذ تصميمات درست را در طول بازي و با توجه به شرايط مسابقه ندارد. شهريار كه هرگز هم ميانه خوبي با «نقد» نداشته است، مي تواند يك بار در خلوت خودش بنشيند و بررسي كند در طول ليگ سيزدهم چند تعويض موثر داشته و چند بار توانسته با اتخاذ تصميمات تاكتيكي مناسب ورق بازي را به نفع تيمش برگرداند؟

در طول بازي با فجر سپاسي كاملا روشن بود كه پرسپوليس تحت تاثير تيم حريف قرار گرفته و در اين شرايط مهاجم بلندزن متمركز به كار اين تيم نمي آيد؛ به ويژه با توجه به قدوقواره بلند خليل آزاد و مدافعان تيم شيرازي. با اين حال اما علي دايي نه تنها عباس زاده را تا انتها در زمين نگه داشت، بلكه سيدصالحي را هم به او اضافه كرد تا دو بازيكن كاملا بي اثر در تركيب پرسپوليس حضور داشته باشند. جالب اينكه دايي براي رسيدن به اين ايده، درست مثل سناريوي غلط بازي با گسترش فولاد هافبك هايش را بيرون كشيد. علي عسگر كه جزو معدود خوب هاي پرسپوليس در اين بازي بود و هرازگاهي با توپ گيري هايش به تيم كمك مي كرد در كنار محسن مسلمان از وسط زمين حذف شدند تا ابتكار عمل بيش از پيش در اختيار فجر قرار بگيرد. حالا سوال اين است كه دايي بايد چند بار ديگر اين سياست نادرست را تكرار كند و امتيازات حساس را از تيمش بگيرد تا سرش به سنگ بخورد؟ در طول تمام دقايق نيمه دوم و به ويژه بعد از گل اول بازي، جناح چپ پرسپوليس به شدت تحت فشار بازيكنان رقيب قرار داشت، به طوري كه كليدي ترين موقعيت هاي گل فجر از هيمن منطقه به وجود آمد. ضعف ميثم حسيني در اين دقايق چنان مشهود بود كه حتي گزارشگر شيرازي هم به زبان آمد و به اين موضوع اشاره كرد، اما علي دايي كاملا محو در جريان بازي هرگز موفق به رفع اين مشكل نشد.

در شرايط فعلي اين سوال به وجود مي آيد كه نقش همكاران علي دايي در مسير پوشش دادن ضعف هاي او چیست؟ شهريار كه برخلاف گذشته براي هدايت پرسپوليس حتي ژلكو مياچ را هم جواب كرده در حال حاضر براي اتخاذ تصميماتش با كدام فكر مستقل و فني مشورت مي كند؟ اين جماعت تماشاچي روي نيمكت - از بهزاد غلامپور تيفوسي تا كريم باقري عزيز و از منافي محجوب تا برادر محترم علي آقا - چقدر كارايي دارند و در گردنه هاي حساس چگونه مي توانند به فرياد جناب سرمربي برسند؟ علي دايي پيش تر در مورد همكاري با برادرش گفته بود «او آنقدر توانايي دارد كه حتي اگر داداشم هم نبود، با وي همكاري مي كردم.» كاش اما استاد حداقل براي يك فصل اين گوهر گرانبها را رها مي كرد تا ببينيم در تمام كشور آيا يك تيم استاني هم پيدا مي شود كه مايل به همكاري چند ده ميليوني با محمد دايي باشد يا نه؟! هيچ انساني كامل نيست و قاعدتا اين مساله شامل حال سرمربي پرسپوليس هم مي شود. كاش دايي كه مدام در نقد مديريت به تنها ماندنش اشاره مي كند، كمي هم حواسش به تنهايي هاي خود خواسته اش باشد؛ آنجا كه در لحظات سرنوشت ساز، جمع سياهي لشكرهاي اطرافش به هيچ كاري نمي آيند. دايي بايد باور كند وظيفه اصلي يك دستيار، معاونت فني در امور تيم است، نه كل كل با مخالفان سرمربي!

نكته آخر با بازيكنان گرانقدر پرسپوليس كه با يك جلسه تمرين طي شش روز قرار بود در مسير قهرماني گام بردارند. حق تان را مي خواهيد، قبول، اما كاش يادتان مي ماند همان 350ميليون تومان پاداشي كه آن را حتي قابل تحويل گرفتن هم ندانستيد، پول كل قرارداد دو بازيكن فجر است. سخن از يك تيم شيرازي است؛ هماني كه سربازان گمنامش عصر يكشنبه سرداران پرسپوليس را داخل محوطه جريمه حبس كرده بودند. اين فوتبال نبود رفقا، اعتصابي بود كه اين مرتبه به جاي تمرينات، وسط بازي شكل گرفت. خسته نباشيد!