تير دروازه، پناهگاهي براي منتقدان! / كارلوس كي روش و آخرين مصائب صعود

1- در فاصله كمتر از 48 ساعت به آغاز ديدار سرنوشت ساز ايران و ازبكستان ، برخلاف ماه گذشته ديگر خبري از عزم ملي و اين داستان ها نيست و به نظر مي رسد عادت كهنه «زود اقناعي» ما ايراني ها باعث شده است بعد از پيروزي بر كره جنوبي، نياز چنداني به اين سه امتياز حياتي احساس نشود! ما در شرايطي براي بازي عصر چهارشنبه ، ازبك هاي تنومند را پيش روي تيم ملي كشورمان مي بينيم كه معادلات اين مسابقه بدون هيچ ترديدي تعيين كننده تر از بازي قبلي مان با كره جنوبي خواهد بود. در شرايطي كه دو تيم حاضر در اين گروه رسما از رقابت براي صعود به جام جهاني بيرون هستند، آخرين جدال روياروي ما با ازبكستان مي تواند تكليف ضلع سوم اوت شده ها را هم روشن كند و باعث شود اين تيم آسياي ميانه براي بازيابي شانس هايش، ماموريت دشواري مثل پشت سر گذاشتن كره جنوبي را فرا روي خودش ببيند. اگر ملي پوشان ايران چهارشنبه شب را با 10 امتياز كامل سر به بالين بگذارند، اين بار عدم صعود به جام جهاني محتاج يك «حماسه» خواهد بود! به طور قطع مصاف خانگي با لبنان و نيز جدال تشريفاتي با قطر نمي توانند براي ايران هدف هاي سختي باشند، به ويژه از اين جهت كه ثبت دو پيروزي بر ازبكستان ، وضعيت ما را از حيث بررسي نتايج مستقيم هم در شرايط عالي قرار مي دهد و كمك مي كند تا در صورت برابري امتيازات نيز تيم كشورمان بالاتر از اين حريف جان سخت قرار بگيرد. همه اينها يعني آنكه ما چهارشنبه بيش از هر زمان ديگري به كسب برتري نياز داريم. پيمودن بيش از 90 درصد از مسير صعود به جام جهاني، در شرايط فعلي فوتبال ايران مي تواند نقش يك آرام بخش قوي را ايفا كند و باعث شود تيم كي روش با خيالي راحت تر، از همين حالا براي تابستان داغ و دشوار 93 در ريودوژانيرو برنامه ريزي كند. با اين وجود به نظر مي رسد تيم كشورمان اين روزها غير از ناديده گرفته شدن حساسيت هاي بازي با ازبكستان ، با مشكلات ديگري نيز براي اين نبرد كليدي دست به گريبان است؛ معضلاتي از جنس مورد انتقاد قرار گرفتن شيوه و كيفيت بازي اش و يا استناد منتقدان به خوش شانسي بيش از حد كارلوس كي روش كه ظاهرا هر دو پيروزي ما را به ارمغان آورده است.

2- امير قلعه نويي مي گويد بازي با كره را در ساعات هوشياري ضعيفش بعد از عمل جراحي تماشا كرده، اما به شكل عجيبي تنها تصاويري كه از اين مسابقه در ذهن او ثبت شده، دو توپي بوده كه به تير دروازه ايران برخورد كرده است! مجيد جلالي دو روز پيش مصاحبه كرد و گفت عملكرد يك مربي را بايد با دو فاكتور نسل سازي و ارايه بازي هاي شاداب ارزيابي كرد كه كي روش در هيچ كدام از اين موارد انتظارات را برآورده نكرده است. او البته توضيح نمي دهد كه خودش بعد از سه سال و نيم حضور مستمر در باشگاه پرامكانات و كم حاشيه فولاد خوزستان چرا به اندازه يك سر سوزن در اين موارد ميراث به دردبخور به جا نگذاشته است. كار حالا حتي به جايي رسيده كه حسين شمس هم در مصاحبه فوري و انتقامجويانه اش بعد از حذف تيم فوتسال ايران از جام جهاني، گريزي هم به عملكرد كي روش مي زند و مربي منتخب فدراسيون فوتبال را در اين جبهه نيز به باد انتقاد مي گيرد. حالا انگار منتقدان سنتي مربيان خارجي مشغول تغيير جبهه اي نرم و ملايم هستند و قصد كرده اند در آستانه صعود تيم كشورمان به جام جهاني، حضور در اين بازي ها را دستاوردي ناكافي در قبال استخدام كارلوس كي روش به حساب بياورند. امروز اسم رمز هجوم به مرد پرتغالي، به واژه هايي از قماش «بازي زيبا» و «شانس» تبديل شده است؛ انگار كه ما پيش از اين، 10 دوره با مربيان داخلي به جام جهاني رفته ايم و حالا فقط ارايه نمايش هاي درخشان در اين مسير مي تواند فوتبال مان را ارضا كند. ما حالا برتري 10 نفره بر كره به لطف تعويض هاي خوب كي روش را لوث مي كنيم و البته از ياد مي بريم دو سال پيش، بعد از باخت به همين تيم در جام ملت هاي آسيا، منتقدان از عقب ماندگي 30 ساله فوتبال ما نسبت به كره حرف زدند و چنين شكست هايي را سرنوشت محتوم و هميشگي كشورمان در جدال با چشم بادامي ها به حساب آوردند!

3- ازبكستان را هم ببر آقاي كي روش؛ اما لطفا حواست باشد ديگر توپ به تير دروازه ما نخورد. اينجا اگر توپ به تير افقي ما برخورد كند، خيلي از دوستان آه مي كشند كه چرا نشانه گيري مهاجم حريف غلط بود و توپ چند سانتيمتر پايين تر فرود نيامد؛ همان ها كه وقتي شوت نكونام با 75 كيلومتر سرعت به تير دروازه قطر اصابت مي كند، حيف شان مي آيد بگويند با بدشانسي متوقف شديم، اما وقتي همين اتفاق مقابل كره به سود ما رخ مي دهد، بخت و اقبال را نقش اول سناريوي پيروزي به شمار مي آورند. در ضمن حواست باشد بهتر از حريف هم بازي كني و ببري؛ اينجا وقتي ما با وجود موقعيت هاي بيشتر به لبنان مي بازيم، فقط «نتيجه» مهم مي شود، اما وقتي با فرصت هاي كمتر كره را مي بريم، منتقدان ناگهان درد ارايه بازي بهتر مي گيرند. اين يكي هم مشكل شماست كه فوتبال ما پديده ندارد آقاي كي روش؛ مي گويند چرا سراغ دورگه ها مي روي، اما نمي گويند از كجاي ليگي كه ستاره اولش مهدوي كياي 36 ساله است و دسته يكش روي كاكل رسول خطيبي 35 ساله مي چرخد، بايد «استعداد» استخراج كرد؟ اينجا بعضي ها فكر مي كنند شما روي كاستا و فيگو و نونو گومژ را از جيبت درآورده بودي و حالا بايد چند تا پديده آس هم براي فوتبال ايران از كلاه شعبده بازي ات بيرون بكشي. به هر حال ما به شما پول داده ايم كه يك تنه جاي خالي هزار تا مدرسه فوتبال و آكادمي مجهز را پر كني ديگر؛ انتظار گزافي كه نيست، هست؟! در سرزمين ادعاها، هيچ كس به اين كاري ندارد كه چرا امثال همين پولادي و ماهيني قبل از حضور شما در ليگ ول مي چرخيدند و اصلا جدي گرفته نمي شدند يا چرا مربيان قبلي تيم ملي نمي توانستند پاي امثال دژآگه و گوچي را به كشورمان باز كنند. اگر مي تواني، از تماشاگران هم بخواه به استاديوم نيايند آقاي كي روش؛ اينجا خيلي ها معتقدند «مردم» كره را بردند و البته توضيح نمي دهند چرا همين مردم در دوران مربيان قبلي نتوانسته بودند با حضورشان كره و عربستان يا دست كم سوريه را شكست بدهند؟

4- كارلوس كي روش هم همين چند صباح را مهمان ماست. بعد او مي رود و ما مي مانيم با اكبر محمدي ها و صانعي ها كه جدي ترين مصنوعات اين سال هاي فوتبال مان هستند. كاش حداقل بقيه غرولندها را نگه داريم براي وقتي كه اين مهمان ناخوانده هم رفت و خودمان مانديم با حوض خالي مان!