تیمی که مهاجمش «پرسپولیس» است

 ایستگاه پایانی نیم فصل لیگ بیستم، تنها یک سکو برای پرتاب سرخ پوشان پایتخت به صدر جدول نبود؛ بلکه یک فرصت بی بدیل بود برای کندن و دور انداختن برچسب «برد اقتصادی» و بازیابی پرسپولیس بی رحم و ویرانگری که برانکو ایوانکوویچ در لیگ های پانزدهم و شانزدهم به نمایش می گذاشت.

آخرین رقیب پرسپولیس در نیم فصل نخست، در هفته های ابتدایی لیگ خود تیمی با سیری پذیری اندک از گلزنی بود که به واسطه احیای سلاخ نیجریه ای فوتبال ایران، گادوین منشا، حتی هفته هایی را در منطقه سهمیه سپری کرد اما روند رو به افول سیرجانی ها در هفته های اخیر با محرومیت ستاره خط آتش شان و امیر قلعه نویی درآمیخت تا به نوعی آنان را از تعویق دیدارشان مقابل قرمزها پشیمان گرداند.

البته بی شک این نابسامانی ها پیروزی بزرگ پرسپولیس را تسهیل کردند اما هیچ کدام دلیل اصلی بازگشت ارتش سرخ به بالاترین نقطه جدول مسابقات باشگاهی نبودند. بازی نزدیک آبی های سیرجان با پرسپولیس در نیمه نخست نیز گواه این امر است. پرسپولیس در ورزشگاه اختصاصی گل گهر با پنج گل بهترین تیم تاریخ این باشگاه را در هم کوبید و آنچه اعتبار این پیروزی مقتدرانه را به کل در جیب یحیی گل محمدی و کادرش می گذارد، «تیم بودن» پرسپولیس به معنای واقعی کلمه است.

قرمزهای پایتخت که امسال در اثنای فصل هم طعم تلخ جدایی بازیکنان را می چشیدند، امسال به ویژه در پست مهاجم میانی با کمبود مهره مواجه شده اند. یحیی گل محمدی ناچار است تیمش را بدون مهاجم آرایش کند اما هافبک های کناری، هافبک های دفاعی و حتی مدافعین میانی و کناری خود را به خوبی در موقعیت گلزنی قرار می دهند. هرچند مدافعین میزبان نیز روی این موقعیت های گل بسیار پراشتباه بودند اما نقش بازی زمینی و کارهای تیمی هماهنگ پرسپولیسی ها در پنج گل این دیدار، حتی روی گل به خودی امید زنده روح، غیرقابل انکار است.

در دفاع نیز پرسپولیس با 8 گل خورده برترین آمار لیگ را به ثبت رساند. دیگر دل کسی در اردوگاه سرخ ها برای شجاع خلیل زاده تنگ نشده. شاید بسیاری بر این عقیده باشند اینکه سیدجلال حسینی با 39 سال سن ستاره این روزهای قرمزپوشان است، از روی ضعف پرسپولیس است اما واقعیت این است که سیدجلال هم به عنوان عضوی از یک مجموعه، اگر گل بزند، در کنار احمد نور و سیامک نعمتی و امید عالیشاه گل می زند و اگر کلین شیت ثبت کند، این کار را در کنار محمدحسین کنعانی و سعید آقایی انجام خواهدداد.

پرسپولیس یحیی در بازی گذشته خودش مقابل پیکان نشان داده بود که بازیکنانش می توانند نزدیک به 600 پاس را با دقت 88 درصد ردوبدل کنند. مقابل گل گهر، این پرسپولیس چندان مالکانه حاضر نشد و حتی در چند صحنه اجازه تهدید دروازه اش به رقیب را هم داد اما در نهایت، از 12 بخت گلزنی 5 گل ساخت. ویژگی قابل ستایش این پرسپولیس، انعطاف پذیری بالای تاکتیکی آن است که موجب شده آنها بتوانند حتی برای سازش با یک نیم فصل بدون مهاجم نیز هم فوتبال اقتصادی و هم فوتبال جاه طلبانه را بسته به اقتضای شرایط پیاده سازی کنند.

بی شک اضافه شدن مهدی ترابی، عیسی آل کثیر و یک یا دو خرید پرقدرت دیگر پرسپولیس را در نیم فصل دوم نیز نظیر چهار سال قبل مهارناپذیر خواهد ساخت؛ ولی نظم تیمی مثال زدنی همین اسکواد نحیف سرخ به خودی خود یک پی ریزی فنی قوی است که بسیاری از تیم های لیگ برتر از داشتن آن محرومند. شاید همین یک ویژگی برای تبدیل پوکر تاریخی قرمزها به ری پوکر یا گلات کفایت کند.