تیم ملی به وقت شام؛ وقتی همه خواب بودند

چند روز گذشته منتقدان سرمربی تیم ملی سوژه جدیدی را دنبال کرده اند. می گویند کی روش بازی با کرواسی و مکزیک را رد کرده و قرقیزستان را انتخاب کرده است.

در مورد مکزیک چیزی جز آخرین بازی ما آن سوی دنیا به خاطرم نمی آید. دو دل بودم که شب را بیدار بمانم تا آغاز بازی، یا سحر بیدار شوم و بازی را ببینم. راه اول را انتخاب کردم. همه شب را بیدار ماندم. شوق دیدن بازی و حتی گرفتن انتقام از مکزیکی ها نگذاشت بخوابم. همه چیز خوب پیش می رفت تا این که مزدک میرزایی اعلام کرد نمی توانیم بازی را ببینیم. تصاویر را نداشتیم. عجیب این بود که قبل از بازی گفته بودند حق پخش با ایران است و می توانیم درآمدزایی کنیم، اما خودمان بدون تصویر مانده بودیم. ناگفته نماند که خواب قبل از تصویر رسید. وقتی بیدار شدم بازی را با چهار گل باخته بودیم. بازی را بدون لژیونرهای با کیفیت انجام داده بودیم، اما گرد ناامیدی روی همه تیم پاشیده شد. مکزیک یک انتخاب اشتباه بود در تاریخی اشتباه. آنها برای گلد کاپ و کوپا آماده می شدند و ما می خواستیم برای جام ملت ها آماده شویم. امیر قلعه نویی به دلیل خستگی لژیونرها بعد از یک فصل فوتبالی به آنها استراحت داده بود. بازیکن هایی که در اردو بودند هم نتوانستند با کیفیت کار کنند. حق هم داشتند. ۳۶ ساعت مسافرت از تهران به آلمان و از آنجا به مکزیک، اندازه ای سخت بود که آنها را از رمق بیاندازد. ابتدا به مکزیکوسیتی رفته بودند. شهری با ۲۴۰۰ متر ارتفاع از سطح دریا. اما قرار نبود بازی آن جا برگزار شود. تیم ملی را برده بودند سن لوئیس پوتوسی. شبیه موش آزمایشگاهی شده بودیم. روزنامه های مکزیک هم از روزهای قبل نوشته بودند که تغییر در اختلاف ارتفاع از سطح دریا احتمالا کیفیت کار ایران را پایین خواهد آورد. آخر کار هم روزنامه اسپورت چاپ مکزیکوسیتی روز پس از بازی با کنایه نوشت: «برای این که همیشه یادشان بماند ۴ بار از آنها پذیرایی کردیم.»

انتقادات و حرف های این روزهای مخالفین مرد پرتغالی ما را یاد آن روزها انداخت. از تاریخ و نوع پیشنهاد بازی با مکزیک چیزی نگفته اند. فقط گفته اند کی روش بازی را رد کرده است. حق داریم آن روزها را پیش چشم مان ببینیم. شاید خیلی ها دل شان تنگ است برای آن مربی ها، آن بازی ها، آن برنامه ها. بازی به وقت شام مکزیک، به وقت خواب ما.

اما لازم است از خاطرات دور شویم و در مورد بازی با کرواسی به نکاتی اشاره کنیم.

یک- روزهای فیفای خرداد دو سال پیش، از دهم تا هجده خرداد بوده است. یعنی از روز آخر ماه مِی تا هشت روز بعدش. پیشنهاد کروات ها برگزاری بازی در خارج از روزهای فیفا بوده، آن هم در کشور کرواسی. تاریخ پیشنهادی بیست و هفت ماه مِی بوده است. پیشنهاد کی روش بازی در تاریخ هجده خردادماه، روز آخر در بازه فیفا دی بود. یعنی روزی که ما با قرقیزستان بازی کردیم. حتی با توجه به این که بازی با قرقیزستان سال قبل هماهنگ شده بود.

دو- گفته اند قرقیزستان جایگزین کرواسی شده است. کروات ها در روزی که ما با قرقیزستان بازی کرده ایم، بازی تدارکاتی نداشته اند؛ بلکه در همان تاریخ پیشنهادی به ما، برابر مولداوی قرار گرفته اند. پس اشتباه نکنید. قرقیزستان جایگزین کرواسی نشده است به چند دلیل. یک این که بازی با قرقیزستان از یک سال قبل توسط فدراسیون این کشور اعلام شده بود. دو این که در این مذاکره با مشخص کردن تاریخ بازی خارج از فیفادی و زمین بازی در کرواسی توسط فدراسیون کرواسی، دست بالا را کروات ها داشته اند و آنها مولداوی را جایگزین ما کردند و دلیل سوم هم مشخص است که تاریخ این بازی ها یازده روز با هم فاصله دارد. یکی سه روز قبل از فیفا دی و دیگری روز آخر فیفا دی.

سه- اولین لژیونرهای ما، بازیکن های شاغل در روسیه بودند که از تیم باشگاهی آزاد شدند. آن هم در تاریخ دو خرداد ماه. بعد از پایان یک فصل فوتبالی که طبیعی است به استراحت و ریکاوری در تمرینات نیاز دارند. سایر لژیونرها هم در تاریخ های دیگری به تیم ملی پیوستند. مثل مسعود شجاعی که دو روز بعد از هفت خرداد پیشنهادی کروات ها به اردوی تیم ملی رسید.

چهار- هدف از بازی تدارکاتی چیست؟ جز این است که تیم باید آماده تر شود؟ این ماجرا که پیراهن عثمانش کرده اند، مربوط به قبل از شروع مرحله دوم گروهی مقدماتی جام جهانی است. جایی که تیم ایران چنان با اقتدار نشان داد که همه را شگفت زده کرد. پس این بحث ها برای چیست؟ آیا تیم به دلیل بازی تدارکاتی ضعیف، ناآماده بوده و به جام جهانی صعود نکرده؟ شاید بعد از کره و ازبکستان سوم گروه شده ایم. حتما آقایان چیزی می دانند و به ما نمی گویند. ما تحملش را داریم!

پنج- به بازی های همین تیم ملی کرواسی قبل از شروع جام ملت های اروپا دقت کنید. دو بازی تدارکاتی برابر مولداوی و سن مارینو. سوال این است که اگر تیم ملی ایران قبل از جام ملت های پیش رو، با همین دو تیم بازی تدارکاتی داشته باشد، تیم ملی و سرمربی آن را زیر فشار انتقادهای تان نمی برید؟ و این که دوست دارید ما قسمتی از برنامه آماده سازی تیم های دیگر باشیم، یا آنها قسمتی از برنامه های ما؟

نویسنده: جعفر مومنی