جادوگر شورانگيز، بي شريك و بدوارث!

1- تمرينات پرسپوليس در ورزشگاه درفشي فر كماكان و به رغم حضور كادر فني جديد در اين تيم پشت درهاي بسته برگزار مي شود. در شرايطي كه اين روزها هواداران زيادي از راه هاي دور و نزديك راهي محل تمرينات سرخپوشان مي شوند تا ستاره هاي محبوب شان و نيز مربي تازه پرسپوليس را از نزديك ببينند، بنا به تصميم مقامات فني و اداري مسوول در باشگاه، اين گروه از تماشاگران پشت در باقي مي مانند تا جريان آماده سازي بازيكنان در سكوت و آرامش دنبال شود. كاملا روشن است كه دست اندركاران باشگاه مختار هستند در چنين مواردي تصميمي را كه بيشتر به مصلحت مي دانند اتخاذ كنند و حالا اگر دوستان به اين باور رسيده اند كه در جريان بودن تمرينات به اين شيوه مي تواند مفيدتر باشد، جاي هيچ اعتراضي باقي نمي ماند. در طول فصل بدنسازي، بسياري از تيم هاي دسته برتري كشورمان راهي اردوهاي خارج از كشور شدند تا از اين قيل و قال ها معاف شوند. با اين وجود مشكلاتي كه در مسير تعيين كادر فني جديد سرخپوشان پيش آمد، آنها را به اجبار در تهران نگه داشت و با اين مقدمه، چندان هم غيرمنطقي نيست كه پرسپوليس ي ها با چنين حربه هايي در تلاش براي حفظ آرامش گروه در پايتخت شلوغ ايران باشند. با اين همه، اتفاق جالب زماني رخ داد كه محمد رويانيان در واكنش به اصرار تماشاگراني كه صبح پنجشنبه خواهان حضور در تمرينات بودند، گلايه عجيبش را با آنها در ميان گذاشت: «اين همه تلاش مي كنيد كه بياييد سر تمرين، وقتي هم كه راهتان مي دهيم، فقط علي كريمي را تشويق مي كنيد!» مديرعامل سرخپوشان ظاهرا نگران احساسات باقي ستاره هاي ميلياردي اش است كه خداي ناكرده به خاطر تحمل اين تبعيض، جريحه دار شود. نگاه بدبينانه هم مي تواند اين باشد كه سردار بعد از سپري كردن يك فصل نقل و انتقالات كاملا موفق، سهم افزون تري را از حنجره هواداران، براي خودش مي طلبد. علت اما هر چه باشد، لازم است يك نفر به محمد رويانيان بگويد اين روزها به ندرت ستاره اي در فوتبال ايران وجود دارد كه بتواند بدون رونمايي از اسكناس هاي سبز و سرخش، سكوها را صرفا به اتكاي هنر ذاتي اش به هيجان بياورد و البته كاپيتان تيم او، در حال حاضر يكي از همين معدود سوپراستارها و حتي شايد آخرين آنهاست.

2- سردار احتمالا در معادلات ذهني خودش توقع دارد ستاره هاي ريز و درشتي كه به ضرب و زور دسته چك قطور و حواله هاي اتومبيل او پرسپوليس ي شده اند و دست بر قضا غالبا با كارنامه اي موفقيت بار به اين تيم پيوسته اند، از همان روز اول مورد اقبال هواداران قرار بگيرند و اگر نه به اندازه جادوگر، بلكه حداقل در حاشيه ستايش هاي متداول از او، اندكي حمايت شوند. مديرعامل سرخپوشان اما انگار در اين لحظات فراموش كرده مردم «طبيعتا» بين مستاجران تيم شان با يكي از صاحبخانه هاي اين باشگاه تفاوت قائل هستند. شايد اگر فقط نيمي از اين صيدها توسط مديرعامل باشگاه ديگري به تور افتاده بودند، هم آقاي رييس و هم خريدهاي تازه اش يك شبه به عرش مي رسيدند، اما در پرسپوليس اوضاع متفاوت است. اين تيم يكي از قطب هاي سنتي و اصيل فوتبال ايران به شمار مي آيد كه هواداران پرشمارش در طول تاريخ كم ستاره نديده اند. در اينجور باشگاه ها مرز مهمي بين موفقيت و محبوبيت وجود دارد و براي هواداران تيمي مثل پرسپوليس ، ستاره ها غير از قابليت هاي فني بايد متغيرهاي ديگري نيز داشته باشند تا مورد استقبال قرار بگيرند . شايد لازم باشد رويانيان دست كم اجازه بدهد مسابقات اين فصل آغاز شود و سوپراستارهايش در زمين بدرخشند تا بين طرفداران به ارج و قرب برسند، وگرنه هواداري كه به خوبي مي داند فلان خريد بزرگ تيمش با يك فقره چك درشت تر مي توانست به عضويت تيم رقيب دربيايد، همين ابتداي كار چه بهانه محكمه پسندي براي تقدير از او و تشويق آنچناني اش مي تواند داشته باشد؟

3- به شور آوردن سكوها و تحت تاثير قرار دادن آنها چنان كه ذوق شان به لرزه در بيايد و ارتعاشات قلب شان به فرياد شدن داوطلبانه نام ستاره بينجامد، ظاهرا فرمول هايي دارد كه نسل جديد فوتباليست هاي ايراني چندان از آن بهره مند نيستند. غير از ميان بر صداقت، تعصب و دلدادگي كه در اين زمينه جادو مي كند و مدتهاست عمرش در فوتبال ما به پايان رسيده، حتي توانايي هاي فني و تكنيكي خيلي از بازيكنان ميلياردي امروز كشورمان نيز طوري نيست كه بتواند هواداران و مخاطبان را عميقا تحت تاثير قرار بدهد. اواسط نيمه دوم بازي ايران و قطر، صحنه عجيبي وجود داشت كه در آن علي كريمي بعد از جا گذاشتن چند بازيكن با دريبل هاي ريز خاص خودش، توپ را در موقعيتي مناسب به كريم انصاري فر رساند، اما مهاجم اول تيم ملي ايران، بعد از دستپاچگي و مكثي طولاني به بدترين شكل ممكن آن را از دست داد و باعث به هدر رفتن يكي از معدود فرصت هاي خوب كشورمان در اين مسابقه شد. در اين قاب واضح و گويا، آشكارا مي شد سير سقوط ستاره ها در فوتبال ايران را ديد؛ آنجا كه آخرين بازمانده نسل پيشين سوپراستارهاي پارسي، يكصدهزار هوادار را به شعف آورد و نيم خيز كرد، اما جدي ترين استعداد نسل جديد همين حوزه، آنها را با موجي از نااميدي سرجايشان كوبيد. علي كريمي وقتي حتي جوان تر از كريم انصاري فر بود با گل هاي تماشايي اش به كويت در فينال بانكوك يا شهرداري تبريز و سايپاي تهران در ليگ آزادگان همه را مبهوت مي كرد، اما حالا يكي از وارثان اصلي او، در حالي به عرش مي رسد كه ميانه چنداني با نبوغ معجزه آساي جادوگر و اسلافش ندارد. در چنين شرايطي آيا نبايد به هواداران حق داد تا آخرين روزي كه مي توانند، انرژي گلويشان را خرج واپسين يادگار زمين هاي خاكي و فوتبال سالني و خياباني كنند و براي سهيم كردن مولتي ميليونرهاي كنوني در تشويق او، به انتظار نخستين هنرنمايي هاي آنان بنشينند؟

4- در اولين جلسات رسمي تمرين سرخپوشان در ليگ دوازدهم، خيلي از ستاره هاي مدعي و بعضا تازه جذب شده پرسپوليس در غياب كريمي، مقابل پوستر بزرگي از او مي دويدند و عرق مي ريختند كه در گوشه اي از آن نوشته شده بود «روي سنگ قبرم بنويسيد به عشق جادوگر پرسپوليس ي شدم.» اين بنر كه تهيه و نصب آن برخلاف خيلي از بنرهاي اين روزهاي درفشي فر «سفارشي» به نظر نمي رسيد، عمق علاقه هواداران به ستاره اي را نشان مي داد كه با توانايي ها و تعصبش بخشي از تاريخ پرسپوليس را تشكيل مي دهد. گرچه به نظر مي رسد نسل ستاره هايي از جنس كريمي در فوتبال ايران منقرض شده، اما آقاي مديرعامل مي تواند كمي صبور باشد تا خريدهايش حداقل براي يك بار هم كه شده برادري شان را ثابت كنند، بلكه آنها هم سهمي از اين محبوبيت ببرند؛ مثل پولادي غير پرسپوليس ي و آودوكيچ خارجي كه به خاطر تلاش تحسين برانگيزشان در بازي با الهلال، از خود كريمي هم بيشتر تشويق شدند.