جام به لب!

جان به لب نه، تعبیر درست تر این است که پرسپولیس امسال هوادارانش را برای سومین قهرمانی متوالی «جام به لب» کرده است. مدت هاست که سرخپوشان فرصت قطعی کردن قهرمانی شان را دارند، اما این اتفاق رخ نمی دهد. تساوی های پیاپی پرسپولیس حالا حسابی روی اعصاب رفته؛ شاید می شد توقف در 3بازی دشوار متوالی برابر ذوب آهن، سپاهان و تراکتورسازی را قابل قبول دانست، اما همه انتظار داشتند پرسپولیس در حضور تماشاگرانش ماشین سازی را ببرد و درصورت توقف سپاهان قهرمان شود. از قضا یحیی گل محمدی با پدیده زحمت متوقف کردن سپاهان را کشید، اما پرسپولیس نتوانست از آخرین میزبانی فصلش بیش از یک امتیاز کسب کند تا به این ترتیب سرنوشت جام هجدهم به جم کشیده شود؛ بوشهر، هوای گرم، زمین خراب و تیمی که عادت بردن را ترک کرده!

اینکه بشار رسن مصدوم است و باز سروش رفیعی به ترکیب اصلی نمی رسد، یک پیام واضح برای آقای شماره 7 دارد. سروش می تواند به نوع بازی غیرمسئولانه اش در نیم ساعت پایانی نگاهی دوباره بیندازد و بفهمد عیب کار کجاست. او که اخیرا در مقابل رسانه ها با دماغ سر بالا ظاهر می شود و عقیده دارد این همه انتقاد حقش نیست، حالا به سطحی تنزل کرده که حتی در غیاب هم پستی فیکس اش هم به ارنج نمی رسد. حیف که عادل فردوسی پور نیست تا فیلم لایی انداختن هایت را با آب و تاب پخش کند، اما فوتبال اینی که شما بازی می کنی نیست سروش جان!
  محمد نادری در چند مسابقه اخیر و ازجمله بازی با تراکتورسازی اشتباهات فردی مهمی داشت؛ گاف هایی که بعضا از اعتماد به نفس کاذب او ناشی می شد. با وجود این، جرم نادری آنقدر سنگین نبود که روی نیمکت بنشیند و بازی شایان مصلح را تماشا کند. فاصله بین این 2 نفر زیاد است. مخصوصا در مسابقه ای که قرمزها به نمایش هجومی مؤثرتر نیاز داشتند، نفوذهای نادری می توانست به کار تیم بیاید، اما برانکو تصمیم دیگری گرفت.

مهدی شیری کی، کجا، در کدام بازی و مقابل کدام حریف با چه سطحی از توانایی قرار است به کار پرسپولیس بیاید؛ آیا کسی می داند؟ پرسپولیس برای تابستان یک دفاع راست خوب لازم دارد. حالا که برانکو تصمیم قطعی گرفته از نوراللهی تدافعی به عنوان یکی از وینگرها استفاده کند، ضرورت دارد که حداقل مدافعان چپ و راست «رونده» باشند و در حملات نقش مؤثرتری ایفا کنند. اگر هم پروفسور دلش را به بازگشت حسین ماهینی خوش کرده، متأسفیم که بگوییم عوض کردن این 2نفر با هم تعویض صفر با صفر است.

لابه لای حملات به پرسپولیس اما یک نکته به شکلی غیرمنصفانه فراموش شده است. بازی های پایانی فصل که حکم تعیین قهرمان را دارد، بسیار ملتهب تر و فشرده تر از آن است که فکرش را می کنید. در چنین مسابقاتی هیچ تیمی به آسانی پیروز نمی شود. به طور مثال، منچسترسیتی تا قبل از بازی دیشبش با برایتون، در 3بازی متوالی برابر تاتنهام، برنلی و لسترسیتی با نتیجه یک بر صفر پیروز شده بود؛ درحالی که شاگردان گواردیولا با 91گل زده بهترین خط حمله لیگ برتر را در اختیار دارند، اما مسلما در هفته های سرنوشت ساز پایانی خبری از نمایش های انتحاری و دیوانه وار نخواهد بود. در بوندس لیگا هم بایرن مونیخ با وجود 83گل زده اش در این فصل، در 2بازی از 3 هفته اخیر با نتایج یک بر یک برابر نورنبرگ و صفر بر صفر مقابل لایپزیش متوقف شده است که می تواند تأثیر رقابت پایاپای بایرن با دورتموند باشد. به علاوه قرعه هفته های پایانی پرسپولیس هم آسان نبود و در برخی از این مسابقات، مساوی هم کار تیم را راه می انداخت. البته که قضاوت از بیرون، ساده ترین کار دنیاست.